Bebeğinizin kaybından sonra firmanıza dönmek beraberinde nasıl duygular getirdi?

MinikKahramanimiz

Canım oğlum seni çok özledim.
Kayıtlı Üye
19 Haziran 2014
44
7
18
Sevgili arkadaşlar,

Belki yazdığım mesajlardan beni tanıyorsunuz artık. Bebeğim 26+2'de doğmuş ve bu hayata ancak 8 gün tutunabilmişti.

Yavaş yavaş iş kanununun bana verdiği izin bitiyor ve iki hafta içerisinde çalıştığım işyerine geri döneceğim.

3 ay dolmak üzere. Acım hala ilk günkü gibi. Bebeğimin düşüncelerimden uzaklaştığı saniye yok, her an ağlamıyorum ama güzel yüzünü hatırladıkça içim kor gibi yanmaya devam ediyor, nefesim kesiliyor. Bir çocuğum daha olmasına rağmen bebeğimin yokluğunda güzel vakit geçirebilmek adına yapılabilecek herşey bana suç gibi geliyor.

Benim gibi yavrusunu ileri aylarda kaybedip tekrar işbaşı yapan arkadaşlar, neler hissettiğinizi yazabilirseniz sevinirim.

İnsanların size yaklaşımları nasıl oldu?
Sizin insanlara bakış açınızda değişiklikler oldu mu? Daha mı sabırlıydınız yoksa tersi mi?
Sizin yaptığınız işe bakış açınızda değişiklikler oldu mu?
İş yoğunluğunun acınızın hafiflemesine katkısı oldu mu?
İşim gereği firma dışında da çok fazla iletişim halinde olduğum insan vardı? Şimdi geri döndüğümde olayı farklı farklı kişilere defalarca anlatmak durumunda kalabilirim. Bu da beni çok çok üzecek.
Tavsiyeleriniz var mıdır?

Yorum yapan tüm arkadaşlara teşekkür ederim.
 
Sevgili arkadaşlar,

Belki yazdığım mesajlardan beni tanıyorsunuz artık. Bebeğim 26+2'de doğmuş ve bu hayata ancak 8 gün tutunabilmişti.

Yavaş yavaş iş kanununun bana verdiği izin bitiyor ve iki hafta içerisinde çalıştığım işyerine geri döneceğim.

3 ay dolmak üzere. Acım hala ilk günkü gibi. Bebeğimin düşüncelerimden uzaklaştığı saniye yok, her an ağlamıyorum ama güzel yüzünü hatırladıkça içim kor gibi yanmaya devam ediyor, nefesim kesiliyor. Bir çocuğum daha olmasına rağmen bebeğimin yokluğunda güzel vakit geçirebilmek adına yapılabilecek herşey bana suç gibi geliyor.

Benim gibi yavrusunu ileri aylarda kaybedip tekrar işbaşı yapan arkadaşlar, neler hissettiğinizi yazabilirseniz sevinirim.

İnsanların size yaklaşımları nasıl oldu?
Sizin insanlara bakış açınızda değişiklikler oldu mu? Daha mı sabırlıydınız yoksa tersi mi?
Sizin yaptığınız işe bakış açınızda değişiklikler oldu mu?
İş yoğunluğunun acınızın hafiflemesine katkısı oldu mu?
İşim gereği firma dışında da çok fazla iletişim halinde olduğum insan vardı? Şimdi geri döndüğümde olayı farklı farklı kişilere defalarca anlatmak durumunda kalabilirim. Bu da beni çok çok üzecek.
Tavsiyeleriniz var mıdır?

Yorum yapan tüm arkadaşlara teşekkür ederim.

Bnde 18 hftalik oglumu kaybettiktn sonra 40 gunde is basi yaptim ilk gun cok korktum hatirlatrlar acim tazelebir diye cok korjtum ilk gun biraz zor oldu herks gecmis olsn derkn acini hatirkiyosn ama bikc gune gecti is oyalafi daha az dusundm

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
Sevgili arkadaşlar,

Belki yazdığım mesajlardan beni tanıyorsunuz artık. Bebeğim 26+2'de doğmuş ve bu hayata ancak 8 gün tutunabilmişti.

Yavaş yavaş iş kanununun bana verdiği izin bitiyor ve iki hafta içerisinde çalıştığım işyerine geri döneceğim.

3 ay dolmak üzere. Acım hala ilk günkü gibi. Bebeğimin düşüncelerimden uzaklaştığı saniye yok, her an ağlamıyorum ama güzel yüzünü hatırladıkça içim kor gibi yanmaya devam ediyor, nefesim kesiliyor. Bir çocuğum daha olmasına rağmen bebeğimin yokluğunda güzel vakit geçirebilmek adına yapılabilecek herşey bana suç gibi geliyor.

Benim gibi yavrusunu ileri aylarda kaybedip tekrar işbaşı yapan arkadaşlar, neler hissettiğinizi yazabilirseniz sevinirim.

İnsanların size yaklaşımları nasıl oldu?
Sizin insanlara bakış açınızda değişiklikler oldu mu? Daha mı sabırlıydınız yoksa tersi mi?
Sizin yaptığınız işe bakış açınızda değişiklikler oldu mu?
İş yoğunluğunun acınızın hafiflemesine katkısı oldu mu?
İşim gereği firma dışında da çok fazla iletişim halinde olduğum insan vardı? Şimdi geri döndüğümde olayı farklı farklı kişilere defalarca anlatmak durumunda kalabilirim. Bu da beni çok çok üzecek.
Tavsiyeleriniz var mıdır?

Yorum yapan tüm arkadaşlara teşekkür ederim.
ben çalışmıyorum o konuda yorum yapamam ama hayatimi değiştirdim baskalarina göre yasamiyorum artık ben ne nasil istersem oyle davraniyorum hayat planladigimiz kadar uzun değil bu yuzden kimseyi memnun etmek icin yasayamam istedigime istedigim kadar anlatırım istemedigimi kestirip atarım kimsrye bisey aciklamak zorunda değilsin çünkü verdikleri cevaplar daha cok yaraliyor gencsiniz gene olur gibi...
kimseyi memnun edicem diye ugrasma kendin esin ve cocugun icin yaşa istedigin kadar anlat istemedigin yerde kestir at muhabbeti bu aciyi birtek yasayan bilir allah bizlere sabir versin.
 
Bu konuda ciddi anlamda sıkıntı yaşıyorum, bebeğimi kaybettiğimden beri 4 aydır izinliydim, 10 gün oldu işe başlayalı.
Tahmin ettiğimden de korkunç oldu, insanlar beni öyle yaralıyor ki. Keşke muhtaç olmasam, işi bırakmayı o kadar isterdim.. Ki aslında yaptığım işi çok severek yapıyordum zorluklarına rağmen. Ama insanlar beni çok yordu, yaşamayan kimse hiçbir şekilde nasıl canımı yaktığını anlamıyor ve hatta bazısı biliyorum ki bilerek canımı acıtıyor.
23 cm, 340 gr dı oğlum 23+6 da doğum yaptığımda. 23 sayısı nasıl canımı yakıyor :(
Bazen kendimi tutamayıp her yerde ağlıyorum, içim ağlıyor zaten göz yaşlarım akmasa ne olur :( oğlumu çok özledim.
 
Bu konuda ciddi anlamda sıkıntı yaşıyorum, bebeğimi kaybettiğimden beri 4 aydır izinliydim, 10 gün oldu işe başlayalı.
Tahmin ettiğimden de korkunç oldu, insanlar beni öyle yaralıyor ki. Keşke muhtaç olmasam, işi bırakmayı o kadar isterdim.. Ki aslında yaptığım işi çok severek yapıyordum zorluklarına rağmen. Ama insanlar beni çok yordu, yaşamayan kimse hiçbir şekilde nasıl canımı yaktığını anlamıyor ve hatta bazısı biliyorum ki bilerek canımı acıtıyor.
23 cm, 340 gr dı oğlum 23+6 da doğum yaptığımda. 23 sayısı nasıl canımı yakıyor :KK43:
Bazen kendimi tutamayıp her yerde ağlıyorum, içim ağlıyor zaten göz yaşlarım akmasa ne olur :KK43: oğlumu çok özledim.
Canım aynı şeyleri yaşamışız. Ben de 4 ay izin üzerine 18 Ağustos'ta işe döndüm. Evde olmak daha kötü bence. Ben de oğlumu çok özledim.
 
Canım aynı şeyleri yaşamışız. Ben de 4 ay izin üzerine 18 Ağustos'ta işe döndüm. Evde olmak daha kötü bence. Ben de oğlumu çok özledim.
Acı her yerde aynı, geçtiği yok zaten ama ben işte olmaktan çok rahatsızım, daha doğrusu insanların içinde olmaktan. Sanki hiçbir şey yaşamamışım gibi gaddarlar bana karşı, Allah ıslah etsin onları :(
 
Acı her yerde aynı, geçtiği yok zaten ama ben işte olmaktan çok rahatsızım, daha doğrusu insanların içinde olmaktan. Sanki hiçbir şey yaşamamışım gibi gaddarlar bana karşı, Allah ıslah etsin onları :KK43:

Canım orası öyle. Yıllardır çok sayıda kişi çalıştıran büyük bir şirketin önemli bir departmanında çalışıyorum. Firmama çok emeğim oldu. Uzun süre hastanede yattım. Firma bir çiçek bile göndermedi. Ziyaretime sadece birkaç kız arkadaşım geldi. Maaşımı direkt kesip beni ssk'da para peşinde koşmaya mahkum ettiler. Bebeğim 8 gün yaşadığı halde telefonla gözaydını veren insan sayısı bir elin parmakları kadardı. Gözaydını için aramayıp 9. gün telefonla başsağlığı verenler oldu. Onlar da bir elin parmakları kadardı. Kimse eve başsağlığına gelmedi. İşe başladıktan sonra takılmayın artık diyenler oldu. Sanki takıntılı bir insanmışım gibi. Yurtdışında yaşadım, çalıştım. İnan gavur diye anılan insanlar daha insaflı ve insanlar. Bence bu olaydan sonra kesinlikle evde kalınmamalı. Yapabiliyorsan iş değişikliği yapmaya çalış çünkü ben de öyle yapacağım. Benim zamanında canımı verdiğim firmamdan bu zor günlerimde bana hiçbir fayda/destek olmadı. Tek yaptıkları iyilik doğum iznimi kullanmama ses çıkarmamaları oldu.
 
Canım orası öyle. Yıllardır çok sayıda kişi çalıştıran büyük bir şirketin önemli bir departmanında çalışıyorum. Firmama çok emeğim oldu. Uzun süre hastanede yattım. Firma bir çiçek bile göndermedi. Ziyaretime sadece birkaç kız arkadaşım geldi. Maaşımı direkt kesip beni ssk'da para peşinde koşmaya mahkum ettiler. Bebeğim 8 gün yaşadığı halde telefonla gözaydını veren insan sayısı bir elin parmakları kadardı. Gözaydını için aramayıp 9. gün telefonla başsağlığı verenler oldu. Onlar da bir elin parmakları kadardı. Kimse eve başsağlığına gelmedi. İşe başladıktan sonra takılmayın artık diyenler oldu. Sanki takıntılı bir insanmışım gibi. Yurtdışında yaşadım, çalıştım. İnan gavur diye anılan insanlar daha insaflı ve insanlar. Bence bu olaydan sonra kesinlikle evde kalınmamalı. Yapabiliyorsan iş değişikliği yapmaya çalış çünkü ben de öyle yapacağım. Benim zamanında canımı verdiğim firmamdan bu zor günlerimde bana hiçbir fayda/destek olmadı. Tek yaptıkları iyilik doğum iznimi kullanmama ses çıkarmamaları oldu.
İnsanlar çok bencil maalesef, işlerine yaradığınız sürece sizi düşünürler :(
Ben devlet memuruyum, iş değiştirmem mümkün değil maalesef, çok zorlanıyorum, resmen insanların içine çıkmak işkence gibi geliyor bana, kimsenin umrunda değilim, hiçbir şey yaşamamışım gibi davranıyorlar :(
 
ben de bebeğimi kaybettim son haftada,ve dört ay sonra işe döndüm.bebeğimi kaybettikten sonra sadece bir iki kişi aradı nezaketen ve sadece en samimi olduğum arkadaşım da uzun bir zaman geçince geldi evime.işe başladım birçok insan geçmiş olsun bile demedi.en eski arkadaşlarımdan ikisi de bugün yaşadığımı sadece düşük sandıklarını söylediler,anlatınca da olayın büyüklüğünü anladılar.Maalesef acı ama gerçek.Acı bizim acımız.
 
ben de bebeğimi kaybettim son haftada,ve dört ay sonra işe döndüm.bebeğimi kaybettikten sonra sadece bir iki kişi aradı nezaketen ve sadece en samimi olduğum arkadaşım da uzun bir zaman geçince geldi evime.işe başladım birçok insan geçmiş olsun bile demedi.en eski arkadaşlarımdan ikisi de bugün yaşadığımı sadece düşük sandıklarını söylediler,anlatınca da olayın büyüklüğünü anladılar.Maalesef acı ama gerçek.Acı bizim acımız.
Son haftada kayıp yaşıyorsun ve bunun düşük olduğunu mu düşünüyorlar?! Öyle düşünmek işlerine gelmiş, başka da birşey değil bence. İyi gün dostları.. :(
 
Çok üzücü ve yaşayan bilir sadece...

Aynı acıyı bir arkadaşım yaşadı ne tesellisi olabildi ne onun kadar derin yaşadık ama geçti...

İnanın acınızla boğuşmayı bırakıp hayatın devam ettiğini ve bazı insanların sizin bu boğuşmanıza ateş attığını görünce düşünceleriniz daha farklı olacak...

Konuyu her kim ne şekilde açarsa kapatın ya da o ortamdan uzaklaşın derim ben...

Hepimizin sınavı farklı Rabbim tekrarını yaşatmasın size en iyi gelen yine siz ve aileniz. sevgilerimle...
 
Back
X