Bebeğinizin kaybından sonra firmanıza dönmek beraberinde nasıl duygular getirdi?

MinikKahramanimiz .!.:

Sevgili arkadaşlar,

Belki yazdığım mesajlardan beni tanıyorsunuz artık. Bebeğim 26+2'de doğmuş ve bu hayata ancak 8 gün tutunabilmişti.

Yavaş yavaş iş kanununun bana verdiği izin bitiyor ve iki hafta içerisinde çalıştığım işyerine geri döneceğim.

3 ay dolmak üzere. Acım hala ilk günkü gibi. Bebeğimin düşüncelerimden uzaklaştığı saniye yok, her an ağlamıyorum ama güzel yüzünü hatırladıkça içim kor gibi yanmaya devam ediyor, nefesim kesiliyor. Bir çocuğum daha olmasına rağmen bebeğimin yokluğunda güzel vakit geçirebilmek adına yapılabilecek herşey bana suç gibi geliyor.

Benim gibi yavrusunu ileri aylarda kaybedip tekrar işbaşı yapan arkadaşlar, neler hissettiğinizi yazabilirseniz sevinirim.

İnsanların size yaklaşımları nasıl oldu?
Sizin insanlara bakış açınızda değişiklikler oldu mu? Daha mı sabırlıydınız yoksa tersi mi?
Sizin yaptığınız işe bakış açınızda değişiklikler oldu mu?
İş yoğunluğunun acınızın hafiflemesine katkısı oldu mu?
İşim gereği firma dışında da çok fazla iletişim halinde olduğum insan vardı? Şimdi geri döndüğümde olayı farklı farklı kişilere defalarca anlatmak durumunda kalabilirim. Bu da beni çok çok üzecek.
Tavsiyeleriniz var mıdır?

Yorum yapan tüm arkadaşlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

MinikKahramanimiz .!.:

Sevgili arkadaşlar,

Belki yazdığım mesajlardan beni tanıyorsunuz artık. Bebeğim 26+2'de doğmuş ve bu hayata ancak 8 gün tutunabilmişti.

Yavaş yavaş iş kanununun bana verdiği izin bitiyor ve iki hafta içerisinde çalıştığım işyerine geri döneceğim.

3 ay dolmak üzere. Acım hala ilk günkü gibi. Bebeğimin düşüncelerimden uzaklaştığı saniye yok, her an ağlamıyorum ama güzel yüzünü hatırladıkça içim kor gibi yanmaya devam ediyor, nefesim kesiliyor. Bir çocuğum daha olmasına rağmen bebeğimin yokluğunda güzel vakit geçirebilmek adına yapılabilecek herşey bana suç gibi geliyor.

Benim gibi yavrusunu ileri aylarda kaybedip tekrar işbaşı yapan arkadaşlar, neler hissettiğinizi yazabilirseniz sevinirim.

İnsanların size yaklaşımları nasıl oldu?
Sizin insanlara bakış açınızda değişiklikler oldu mu? Daha mı sabırlıydınız yoksa tersi mi?
Sizin yaptığınız işe bakış açınızda değişiklikler oldu mu?
İş yoğunluğunun acınızın hafiflemesine katkısı oldu mu?
İşim gereği firma dışında da çok fazla iletişim halinde olduğum insan vardı? Şimdi geri döndüğümde olayı farklı farklı kişilere defalarca anlatmak durumunda kalabilirim. Bu da beni çok çok üzecek.
Tavsiyeleriniz var mıdır?

Yorum yapan tüm arkadaşlara teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

2k1 .!.:

Bu konuda ciddi anlamda sıkıntı yaşıyorum, bebeğimi kaybettiğimden beri 4 aydır izinliydim, 10 gün oldu işe başlayalı.
Tahmin ettiğimden de korkunç oldu, insanlar beni öyle yaralıyor ki. Keşke muhtaç olmasam, işi bırakmayı o kadar isterdim.. Ki aslında yaptığım işi çok severek yapıyordum zorluklarına rağmen. Ama insanlar beni çok yordu, yaşamayan kimse hiçbir şekilde nasıl canımı yaktığını anlamıyor ve hatta bazısı biliyorum ki bilerek canımı acıtıyor.
23 cm, 340 gr dı oğlum 23+6 da doğum yaptığımda. 23 sayısı nasıl canımı yakıyor
Bazen kendimi tutamayıp her yerde ağlıyorum, içim ağlıyor zaten göz yaşlarım akmasa ne olur oğlumu çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

MinikKahramanimiz .!.:

Canım aynı şeyleri yaşamışız. Ben de 4 ay izin üzerine 18 Ağustos'ta işe döndüm. Evde olmak daha kötü bence. Ben de oğlumu çok özledim.

Genişletmek için tıkla...

2k1 .!.:

Acı her yerde aynı, geçtiği yok zaten ama ben işte olmaktan çok rahatsızım, daha doğrusu insanların içinde olmaktan. Sanki hiçbir şey yaşamamışım gibi gaddarlar bana karşı, Allah ıslah etsin onları

Genişletmek için tıkla...

MinikKahramanimiz .!.:

Canım orası öyle. Yıllardır çok sayıda kişi çalıştıran büyük bir şirketin önemli bir departmanında çalışıyorum. Firmama çok emeğim oldu. Uzun süre hastanede yattım. Firma bir çiçek bile göndermedi. Ziyaretime sadece birkaç kız arkadaşım geldi. Maaşımı direkt kesip beni ssk'da para peşinde koşmaya mahkum ettiler. Bebeğim 8 gün yaşadığı halde telefonla gözaydını veren insan sayısı bir elin parmakları kadardı. Gözaydını için aramayıp 9. gün telefonla başsağlığı verenler oldu. Onlar da bir elin parmakları kadardı. Kimse eve başsağlığına gelmedi. İşe başladıktan sonra takılmayın artık diyenler oldu. Sanki takıntılı bir insanmışım gibi. Yurtdışında yaşadım, çalıştım. İnan gavur diye anılan insanlar daha insaflı ve insanlar. Bence bu olaydan sonra kesinlikle evde kalınmamalı. Yapabiliyorsan iş değişikliği yapmaya çalış çünkü ben de öyle yapacağım. Benim zamanında canımı verdiğim firmamdan bu zor günlerimde bana hiçbir fayda/destek olmadı. Tek yaptıkları iyilik doğum iznimi kullanmama ses çıkarmamaları oldu.

Genişletmek için tıkla...

melek yavrum .!.:

ben de bebeğimi kaybettim son haftada,ve dört ay sonra işe döndüm.bebeğimi kaybettikten sonra sadece bir iki kişi aradı nezaketen ve sadece en samimi olduğum arkadaşım da uzun bir zaman geçince geldi evime.işe başladım birçok insan geçmiş olsun bile demedi.en eski arkadaşlarımdan ikisi de bugün yaşadığımı sadece düşük sandıklarını söylediler,anlatınca da olayın büyüklüğünü anladılar.Maalesef acı ama gerçek.Acı bizim acımız.

Genişletmek için tıkla...

2k1 .!.:

Son haftada kayıp yaşıyorsun ve bunun düşük olduğunu mu düşünüyorlar?! Öyle düşünmek işlerine gelmiş, başka da birşey değil bence. İyi gün dostları..

Genişletmek için tıkla...

melek yavrum .!.:

çok zor bir olay gerçekten ,allah kimseyi evlat acısı ile sınamasın.

Genişletmek için tıkla...