Çocukluk ve ergenliğinizde aileniz tarafından sürekli eleştirilir miydiniz?İyi günler herkese. Umarim gununuz guzel geciyordur. Neyse gelelim meseleye. Ben kendimi herkese begendirmeye calisiyorum. Benim hakkimda kotu konusmasinlar diye caba gosteriyorum. Benden neferet etmesinler diye cabaliyorum. Ozellikle konustugum erkeklere karsi. Her kimle konussam ilkin rahat oluyorum. Ama zamanla acaba beni begenmeyecek mi, cok mu konustum, bunu demese miydim, acaba beni zamanla taniyip sogur mu diyorum. Surekli kafamda bu sorular. Kendimi guzel buluyorum. Bazen de akilli bulurum ama yetmiyor. Suan konustugum kisiyi cok sevdim. Ciddi dusunuyorum. Gorucu usulu ile tanistik. Ama gercekten kanim isindi. Sanirim ozguvensizlikten geliyor. Benim cok arkadasim yok. Kendimde eksik gordugum en buyuk konu bu. Ikili iliskilerde ve grup ile olan bulusmalarim olmuyor. Bulusunca iyi konustuk ama birkac gundur beceremiyorum sanirim konusmayi. Bana surekli konu ac niye acmiyorsun. Hep ben konusuyorum diyor. Birseyler anlatiyorum. Evet tamam hmm diyor. Aynisini ben yapinca da niye konusmuyorsun falan diyor. Ben zaten cok konusmam dinlemeyi severim diyorum boyle olmaz diyor. Instagram kullanmiyorum icimi doktugum fake bi hesabim vardi. Dun oradan konusmaya basladik. Ama olmuyor beceremiyorum. Aslinda bana karsi ilgili ama sanirim ilgisini kaybediyor. Yani onu kaybetmekten korkuyorum. İşin özü bu. Beni begenmezse gururum cok incinecek gibi hissediyorum. Ama derlerya birak gitsin donerse senindir donmezse hic senin olmamistir diye. Bilmiyorum icimi dokmek istedim.
Evet sürekli beceriksiz deniliyorsu. Ablamlar kadar is yapamadigimi tembel oldugumu soyluyolardi.Çocukluk ve ergenliğinizde aileniz tarafından sürekli eleştirilir miydiniz?
O kadar istiyorum ki bu kafadan kurtulmak. Mutlu olmak istiyorum.Kendinizi sürekli beğendirme çabasından çıkın lütfen . Ne gerek var kim dört dörtlük ki size kusur bulacaklar kimin ne haddine. Önce kafayı degistirin. Zaten sonra mutlu olursunuz.
Özgüveninizi , benliğinizi ezmişler sizin. Terapi alsanız aslında ?Evet sürekli beceriksiz deniliyorsu. Ablamlar kadar is yapamadigimi tembel oldugumu soyluyolardi.
Tam o gelişim süreçleri boyunca bu şekilde kodlandığında işte büyüseniz bile yetersiz, çirkin, güvensiz, terk edilmeye mahkum hissediyorsunuz. Beyin diğer türlüsünü bilmiyor ki. Belki psikolojik destek almalısınız.Evet sürekli beceriksiz deniliyorsu. Ablamlar kadar is yapamadigimi tembel oldugumu soyluyolardi.
Evet haklisiniz..Tam o gelişim süreçleri boyunca bu şekilde kodlandığında işte büyüseniz bile yetersiz, çirkin, güvensiz, terk edilmeye mahkum hissediyorsunuz. Beyin diğer türlüsünü bilmiyor ki. Belki psikolojik destek almalısınız.
Bu da geçer. O kodları değiştirmek bizim elimizdeEvet haklisiniz..
Tabi simdi daha iyiyim tesekkur ederim. Biraz arastirma yapacagim bu konuyla ilgili. Tekrardan saolunBu da geçer. O kodları değiştirmek bizim elimizde
Bence sorun sizde değil karşınızdakinde. Normal bir konuşma esnasında eee konu aç diye bir şey duymadım ömrümde. Anlatacağı varsa anlatsın öğrenmek istediği varsa sorsun sizi konuşmaya teşvik etsin kendisi gergin size atıyor topu. İnsanların tabiatı vardır kimi iyi bir dinleyicidir ya da çekingendir mizaç bu konuş deyince konuşulur mu? Daha çok gerer insanı. Hem daha iki günde sizi eleştirmesi bana çok itici geldi açıkçası. Bence doğru insan olsa gerilmezdiniz.İyi günler herkese. Umarim gununuz guzel geciyordur. Neyse gelelim meseleye. Ben kendimi herkese begendirmeye calisiyorum. Benim hakkimda kotu konusmasinlar diye caba gosteriyorum. Benden neferet etmesinler diye cabaliyorum. Ozellikle konustugum erkeklere karsi. Her kimle konussam ilkin rahat oluyorum. Ama zamanla acaba beni begenmeyecek mi, cok mu konustum, bunu demese miydim, acaba beni zamanla taniyip sogur mu diyorum. Surekli kafamda bu sorular. Kendimi guzel buluyorum. Bazen de akilli bulurum ama yetmiyor. Suan konustugum kisiyi cok sevdim. Ciddi dusunuyorum. Gorucu usulu ile tanistik. Ama gercekten kanim isindi. Sanirim ozguvensizlikten geliyor. Benim cok arkadasim yok. Kendimde eksik gordugum en buyuk konu bu. Ikili iliskilerde ve grup ile olan bulusmalarim olmuyor. Bulusunca iyi konustuk ama birkac gundur beceremiyorum sanirim konusmayi. Bana surekli konu ac niye acmiyorsun. Hep ben konusuyorum diyor. Birseyler anlatiyorum. Evet tamam hmm diyor. Aynisini ben yapinca da niye konusmuyorsun falan diyor. Ben zaten cok konusmam dinlemeyi severim diyorum boyle olmaz diyor. Instagram kullanmiyorum icimi doktugum fake bi hesabim vardi. Dun oradan konusmaya basladik. Ama olmuyor beceremiyorum. Aslinda bana karsi ilgili ama sanirim ilgisini kaybediyor. Yani onu kaybetmekten korkuyorum. İşin özü bu. Beni begenmezse gururum cok incinecek gibi hissediyorum. Ama derlerya birak gitsin donerse senindir donmezse hic senin olmamistir diye. Bilmiyorum icimi dokmek istedim.
Çok hak verdim bu yorumaBence sorun sizde değil karşınızdakinde. Normal bir konuşma esnasında eee konu aç diye bir şey duymadım ömrümde. Anlatacağı varsa anlatsın öğrenmek istediği varsa sorsun sizi konuşmaya teşvik etsin kendisi gergin size atıyor topu. İnsanların tabiatı vardır kimi iyi bir dinleyicidir ya da çekingendir mizaç bu konuş deyince konuşulur mu? Daha çok gerer insanı. Hem daha iki günde sizi eleştirmesi bana çok itici geldi açıkçası. Bence doğru insan olsa gerilmezdiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?