sadece içimi dökmek istiyorum belki..
Anlatmaya ihtiyacım var..
Bu ara ilginç bir şey var içimde..
Bebeklere karşı yoğun bi his var.
Sanki onsuz hayat çok monoton geliyor..
Eşimle evlenmeyi istediğim kadar istiyorum bir bebeğim olmasını..
Ama evimiz olsun da istiyorum..
Kendi evimiz..
Ve bu yüzden 2014 kasıma erteliyoruz bebeğimizi
kasımda bir alacağımız var ve onu peşinat olarak kullanarak ev sahibi olacağız..
Fakat beklemek çok zor geliyor..
Dün eşimle birkaç bebek giysisi aldık, iyice isteğim arttı..
Bu fikirden beni uzaklaştıran tek şey ev sahibi olmak..
Içimden atmak, unutmak istiyorum bir yıl boyunca..
Kitap okuyorum, tv izliyorum, hamur işlerine falan sardım..
Eşimle geziyorum vs..
Ama aklımda hep sevdiğim adamdan, ona benzeyen bir bebeğim olsun fikri var..
Eşim bana, "sen anaçsın, istemen normal" diyor..
Bu anaçlık benim psikolojimi bozmasın
dün bebek kıyafetini severken kendimden de şüphe ettim..
Siz de böyle oldunuz mu? Ya da böyle misiniz? Bu sadece bana has bir şey olamaz.. Olmamalı..
Ben bu işten nasıl sağ salim çıkarım ki?