- 20 Mayıs 2023
- 1.298
- 693
- 53
- Konu Sahibi Kulubun1uyesi
- #1
Selam kadinlar kulübü herkese merhaba.
Bu konuda konuşmak istedim sizlerle üzgünüm umutsuzum ve kaygılıyım herkes kadar.
Biliyorum bu insan nesli yakında bitmeyecek ama keşke son insanlar falan olsaydık diye düşünüyorum. Muhteşem olurdu sanki azalarak yok olsaydık.
Yani iyi hoş kendi neslimi gormek güzeldir elbet ama dış dünya artık o kadar gözümü korkutuyor ki. Ufacık çocuklar okulda akran zorbalığından neler yapıyor. Nasıl bir hayata doğacak bu çocuk. Bir çok insan cinnet geçiriyor intihar ediyor çevremizde de var. Çok üzülüyorum.
Ya da bu çocuk ilerde nasıl birisi olacak mesela kötü çocukları doğuran da bir anne.. Çocuklarıyla başa çıkamayan önüne geçemeyen nice insanlar var.
İnsanlara bakıyorum aile hayatları yok, sosyal ilişkileri samimi değil.. gençler benim bedenim benim kararım diyerek yüzüne gözüne dövme yaptırıyor savruk bir hayat yaşıyor. İyilik değil de kötülük çoğalıyor sanki.
Aman doğsun da büyür diyemiyorum ya. Benim kanımdan birinin varlığı kadar sorumluluğu streslerini düşünüyorum. İnsanlar aile kavramı içinde bu kadar mutsuzken mesela neden doğurup duruyor. Çevremdeki bütün ilişkilerde irili ufaklı bir çok sorun var aile içi. Ve her ailede en az bir çocuk problemli ve o çocuğun problemleri maalesef tüm aileyi sarsıyor etkiliyor. (Bu arada evli değilim) Neyse fikirlerinizi merak ediyorum.....
Bu konuda konuşmak istedim sizlerle üzgünüm umutsuzum ve kaygılıyım herkes kadar.
Biliyorum bu insan nesli yakında bitmeyecek ama keşke son insanlar falan olsaydık diye düşünüyorum. Muhteşem olurdu sanki azalarak yok olsaydık.
Yani iyi hoş kendi neslimi gormek güzeldir elbet ama dış dünya artık o kadar gözümü korkutuyor ki. Ufacık çocuklar okulda akran zorbalığından neler yapıyor. Nasıl bir hayata doğacak bu çocuk. Bir çok insan cinnet geçiriyor intihar ediyor çevremizde de var. Çok üzülüyorum.
Ya da bu çocuk ilerde nasıl birisi olacak mesela kötü çocukları doğuran da bir anne.. Çocuklarıyla başa çıkamayan önüne geçemeyen nice insanlar var.
İnsanlara bakıyorum aile hayatları yok, sosyal ilişkileri samimi değil.. gençler benim bedenim benim kararım diyerek yüzüne gözüne dövme yaptırıyor savruk bir hayat yaşıyor. İyilik değil de kötülük çoğalıyor sanki.
Aman doğsun da büyür diyemiyorum ya. Benim kanımdan birinin varlığı kadar sorumluluğu streslerini düşünüyorum. İnsanlar aile kavramı içinde bu kadar mutsuzken mesela neden doğurup duruyor. Çevremdeki bütün ilişkilerde irili ufaklı bir çok sorun var aile içi. Ve her ailede en az bir çocuk problemli ve o çocuğun problemleri maalesef tüm aileyi sarsıyor etkiliyor. (Bu arada evli değilim) Neyse fikirlerinizi merak ediyorum.....
küçük büyük farketmez hayat çok zor geliyor
şimdi çocuğuma nasıl yaptırma diyeyim 
şey gibi elimde sigara oturup karşısına sigara içme die nasihat etmek gibi bisey olur bu herhalde 
