- 28 Ağustos 2016
- 1.438
- 2.359
- 133
- Konu Sahibi Albatrosanda
- #1
Kızlar merhaba,
Ben duygularını uç noktalarda yaşayan aşırı duygusal biriyim. Fevri çıkışlarım çoktur. Bazen düşünmeden mantigimi devreye sokmadan konuşurum. Canım künefe istedi diye bi anda kalkıp Hataya gidebilecek bir tipim. İçimde fırtınalar kopar. O gün sevgilimle güzel bişey yasadıysak akşamında müzik açar yaşadığımız şeyi saatlerce yüzümde aptal bir gülümsemeyle düşünürüm mesela.
Erkek arkadaşımsa tam tersi. Duygularına hakim, mantıkçı birisi. Düşünmeden bi ise kalkışmaz , plancı programcı. Ketum. Öyle herşeyi anlatmaz etmez. Çok konuşmaz.Beni hayran bırakan ona itiraf etmediğim bir özelliğiydi bu aslında. Ama sanırım artık değil.
İlk başlarda birbirimizi dengeliyoruz gibi geldi ama simdi baktığımda ben kendim hakkında daha derinlere inmişim hep, o beni tanımış. Geçmişle ilgili konuşmam zaten bahsettigim günlük rutin konuşmalar. Ben ona naaptın diyorum çalıştım diyor o bana naaptın dediğinde dökülüveriyorum. Atıyorum arkadaşımla aramda bir gerginlik oldu bunu anlattığımda o benim söylediğim sözlere verdiğim tepkilere göre beni tanımış oluyor aslında. Ama o bana çalıştım diyor ve bitiyor. Ben olduğum gibi kendimi yansıtmış oluyorum deyim yerindeyse maske takamıyorum. Kendimi bu kadar acıyor olmak egoma zarar vermeye başladı. Duygularımı kontrol etmeyi nasıl öğrenebilirim ya da nasıl daha ketum olabilirim?
Ben duygularını uç noktalarda yaşayan aşırı duygusal biriyim. Fevri çıkışlarım çoktur. Bazen düşünmeden mantigimi devreye sokmadan konuşurum. Canım künefe istedi diye bi anda kalkıp Hataya gidebilecek bir tipim. İçimde fırtınalar kopar. O gün sevgilimle güzel bişey yasadıysak akşamında müzik açar yaşadığımız şeyi saatlerce yüzümde aptal bir gülümsemeyle düşünürüm mesela.
Erkek arkadaşımsa tam tersi. Duygularına hakim, mantıkçı birisi. Düşünmeden bi ise kalkışmaz , plancı programcı. Ketum. Öyle herşeyi anlatmaz etmez. Çok konuşmaz.Beni hayran bırakan ona itiraf etmediğim bir özelliğiydi bu aslında. Ama sanırım artık değil.
İlk başlarda birbirimizi dengeliyoruz gibi geldi ama simdi baktığımda ben kendim hakkında daha derinlere inmişim hep, o beni tanımış. Geçmişle ilgili konuşmam zaten bahsettigim günlük rutin konuşmalar. Ben ona naaptın diyorum çalıştım diyor o bana naaptın dediğinde dökülüveriyorum. Atıyorum arkadaşımla aramda bir gerginlik oldu bunu anlattığımda o benim söylediğim sözlere verdiğim tepkilere göre beni tanımış oluyor aslında. Ama o bana çalıştım diyor ve bitiyor. Ben olduğum gibi kendimi yansıtmış oluyorum deyim yerindeyse maske takamıyorum. Kendimi bu kadar acıyor olmak egoma zarar vermeye başladı. Duygularımı kontrol etmeyi nasıl öğrenebilirim ya da nasıl daha ketum olabilirim?
