Merhaba arkadaşlar.
Ben kendime engel olamıyorum çok takinyiliyim herşeyi çok çok çok fazla kafama takiyorum..ve esimin gözünde problem çıkaran ben oluyrm bugün hayat güzel bi zaman geçirdik bu arkadaşı aradi ben pek sevmem o arkadaşını bi yere çağırdı esim de disardayiz biz gelemem dedi neyse biz yine iyiz akşam üzeri başka bi arkadaşı aradi iftr yapacaklarmis sende gel dediler bende istersen git ben eve dönüp iftar yaparım sorun değil dedim tamam bakarız dedi.akşam gitsem mi dedi git dedim beni eve bırakıp gityi az önce msj attim o sevmediğim arkadasin iki de bir aramasın sen evlisin bunun farkında olsun onceki sen yok karşında dedim..esim da bana bak kalbini kirmak ustemiyrm ikide bier abuk subuk şeyle yazma bırak bi düzen oturtalim mutlu olalım dedi bende hiç biey yazmadım ben çok hataliyim farkındayım..ama engel olamiyrm bazı davranislarima mesela esim bana karşı kendince romantik bile sayılırdı ama artık o eski halinden eser gik çünkü ettigimiz büyük kavgaların haddi hesabı yok..çok berbat şeyler yaşadık yani artık yoruldum ben kendimden yaşadıklarından hersyden..olgun aklı başında kadınlara imreniyrm bende öyle olmak istiyrm bana ben takıntılı çocukça triplere giren biriyim
(( tam ifade edemedim kendimi ama ins azda olsa anlatabilmisimdir
