Ben neden kendimi suçluyorum

Onu cok seviyordum herseyi ile gurur duyuyordum kimse senin tirnagin olamaz diyordum hergun ona sonumuz ne olursa olsun sen benim hayatimin aski olarak kalacaksin. O kadar cok guveniyordumki bana beni cok sevdigine bensiz yasayamacagina beni asla unutamayacagina inandirdi.. İliskimiz ve nisanliligimi boyunca ondan kisiliginden yana tek bir sikayetim olmadi her gecen gun daha cok sevdim.. O cok efendiydi yardimseverdi ve tanidik tanimadik herkez onu damat yapma hayalindeydi abartmiyorum seveni coktu.. Ben fedakar olamadim isimi birakip kapanip evde kaynanamla oturmayi red ettim cok agir geldi tasiyamam dedim baska bir cozum arayalim dedim ama seven insan bunu yapmaliydi ona gore fedakar olmaliydi.. Ozaman caresizce ayrilalim dedi kabul ettim ve kabul ettigim icin 1. Sucluluk duygum bu.. İkincisi ise ayrilik karari aldiktan sonra sozde severek ayrildik birbirimize mutluluklar
Diledik ama hemen kopamayinca alismaya kabullenmeye calistik ayriligi ve once gorusmeyi azaltmaya calistik aramalari ask dolu mesajlari unutamam mesajlarini aza indirmeye calistik.. Ama ne oldu ne olduda degisti birden bi anda hemde kisacik zamanda hersey o damat yapmak isteyenlerden birinin ona gelin adayi gostermesi tanistirmasi ile degisti.. o kiza vuruldumi carpildimi ne oldu.. Gercekten ona bi anda asik oldu mu.. Dah iki ay olmistu ayrilik karari alali.. Bana bi anda resti cekti ve hakaret etti sen iyi bir kiz degilsin zaten senden nefret ediyorim ben onunla evlenicem seni bekleyecek halim yoktu.. Hem inanamiyorum beni kenara atmasina bi cirpida.. Ama hemde sucluluk duyuyorum bedddua ettigim icin.. Belkide gercekten birirlerine ilk goruste asik oldular.. Belkide hic bir suclari yok suclu benim ? ben asiklari ayirmaya mi calismis oldum kotu karakteri miyim hikayenin ? (ilkogrendigimde ortaligi yiktimda azicik)