Ben neden normal olamıyorum kızlarr nedenn???

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

bitter64

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Kasım 2015
1.916
548
123
Düşünüyorum her an her zaman düşünmeden yapamıyorum içim daralıyor sıkılıyor.. Hayatım hiçmi düzelmeyecek diyorum. Umut etmekten yoruldum hayattan birsey beklemeyen biri oldum bu yaşımda.. 23 yasındayım. Ailemde hep sıkıntı cektim cekiyorum babam işindr hiç sebat etmedi üstüne het aksam alkol alır evde hiç düzgün bir yaşama ortamımız olmadı babam laf söylenmeyen biri kabullenmek zorundayım değişmedi değişmez ataerkil. Evde sigara içer ev iki oda gece yatmak dert o oturuyor çünkü yattığımız odada. Bunları senelerce kafama taktım bir arkadaşımı bile bu eve getirememk hep koydu hep çekindim annem bile getirme kızım dedi. Bunları hep içime attım cogu arkadaşıma anlatmadım durumumuzu bahsetmedim. Hep bunalımlıyum kendimi indim bileli ve en son gecen yıl patladım artık kayış koptu rahatsızlandım hastaneye gittim bir hafta hasta yattım panikataklar gecirdim şimdi antidepresan ım var ama bazen bırakmak istiyorum normal olmak istiyorum psikologa gidiyorum evet konusmak rahatlatıyor ama sorunları çözmüyor. Mezun olunca işe girdim yine yüzüm gülmedi suan paramı alamıyorum bastan beri böleydi burası evde durmamak için girdim hemen işe şimdi ayrılacagım devamlı paramı isteyince patron da yollarımızı ayıralım dedi iş ilanlarına bakıyorum yok dönen yok hiç biri döndü arıcam dedi aramadı. Kendimi amacsız mutsuz hissediyorum. İnsanlara sevgi duymuyorum kimseye güvenim yok en yakın arkadasım kendi derdinde onu bencil buluyorum onun manevi desteğini de artık hissetmiyorum. İşyerimdeki bir arkadasım var onla iyi anlaşıyoruz işten ayrılınca o da olmayacak evde kafayı yemek istemiyorum. Sevgili deseniz o konuda hepten özürlüyüm kimseye en ufak güvenim yok sevgilim oldugunda panikataklar geliyor hep aldatır bişe yapar beni bırakır alısırım.ona beni üzer diye korkularla boğuluyorum psikologa söledim düzgün biri cıkmadıgı için diyor ama ben inanmıyorum cünkü insanlar en azından deniyor ben korkudan onu bile yapmıyorum. Allahım lütfen artık normal olim lütfen artık içimdeki sıkıntılar son bulsun bi kapı acılsın bi umut bir mutluluk içimi dökmek istedim kızlar.. Hepinize bol şans huzur ve mutluluk diliyorum..
 
Normal olamiyorum derken ne alaka? Yasadigin sikintilardan dolayi hicbirsey yokmus gibi davransan anormal olurdu sanirim.. gerce biraz gamsiz olmak gerek bazen. Ama anormallik bir durumun yok. Dertlerini büyüterek normal olmam lazim diye yüklenme kendine canim. Herkesin yasadigi sikintilar var ..cesit cesit gayet normal bunlar.
Hersey laylaylom olamaz degil mi? Yasadiklarindan ders cikar kendine..kendini gelistir bakis acini degistir. Problem odakli olma gözün cözüm de olsun. Kimseye sevgi duyamiyorsan kendine de duymuyorsun demekki..ilk önce kendini sev kendine güven. Yeni is bul hobiler edin.. yeni insanlarla tanis..olaylari büyütüp büyütmemek senin elinde.
 
Düşünüyorum her an her zaman düşünmeden yapamıyorum içim daralıyor sıkılıyor.. Hayatım hiçmi düzelmeyecek diyorum. Umut etmekten yoruldum hayattan birsey beklemeyen biri oldum bu yaşımda.. 23 yasındayım. Ailemde hep sıkıntı cektim cekiyorum babam işindr hiç sebat etmedi üstüne het aksam alkol alır evde hiç düzgün bir yaşama ortamımız olmadı babam laf söylenmeyen biri kabullenmek zorundayım değişmedi değişmez ataerkil. Evde sigara içer ev iki oda gece yatmak dert o oturuyor çünkü yattığımız odada. Bunları senelerce kafama taktım bir arkadaşımı bile bu eve getirememk hep koydu hep çekindim annem bile getirme kızım dedi. Bunları hep içime attım cogu arkadaşıma anlatmadım durumumuzu bahsetmedim. Hep bunalımlıyum kendimi indim bileli ve en son gecen yıl patladım artık kayış koptu rahatsızlandım hastaneye gittim bir hafta hasta yattım panikataklar gecirdim şimdi antidepresan ım var ama bazen bırakmak istiyorum normal olmak istiyorum psikologa gidiyorum evet konusmak rahatlatıyor ama sorunları çözmüyor. Mezun olunca işe girdim yine yüzüm gülmedi suan paramı alamıyorum bastan beri böleydi burası evde durmamak için girdim hemen işe şimdi ayrılacagım devamlı paramı isteyince patron da yollarımızı ayıralım dedi iş ilanlarına bakıyorum yok dönen yok hiç biri döndü arıcam dedi aramadı. Kendimi amacsız mutsuz hissediyorum. İnsanlara sevgi duymuyorum kimseye güvenim yok en yakın arkadasım kendi derdinde onu bencil buluyorum onun manevi desteğini de artık hissetmiyorum. İşyerimdeki bir arkadasım var onla iyi anlaşıyoruz işten ayrılınca o da olmayacak evde kafayı yemek istemiyorum. Sevgili deseniz o konuda hepten özürlüyüm kimseye en ufak güvenim yok sevgilim oldugunda panikataklar geliyor hep aldatır bişe yapar beni bırakır alısırım.ona beni üzer diye korkularla boğuluyorum psikologa söledim düzgün biri cıkmadıgı için diyor ama ben inanmıyorum cünkü insanlar en azından deniyor ben korkudan onu bile yapmıyorum. Allahım lütfen artık normal olim lütfen artık içimdeki sıkıntılar son bulsun bi kapı acılsın bi umut bir mutluluk içimi dökmek istedim kızlar.. Hepinize bol şans huzur ve mutluluk diliyorum..

Canım alkol dışında fazlası var eksigi yok bir babaya sahibim
O oda ve uyuma meselesinide o kadar iyi anliyirum ki bizimki odamizi elimizden aldi yatak odasi olarak kullaniyo yetmiyo geceye kadar oturma odasinda oturuyo uzanmak oturmak hakgetire
Lokmanı sayacak cinsten bir baba evde birsey bittigi icib bildigin hakaret eden
Malini mulkunu savuran evlatlarinin evde yiyecek ekmegi olmadigibi bildigi halde sıetini donup umursamadan giden bir baba benimkide

Inan yazmaya kalksam anlatmakla bitmez
Cok sukur ki sen okulunu okuyabildin benimki o sansida vermedi

Emin ol seni o kadar iyi anliyorum ki psikologu bende denedim ama dedigin gibi anlatmak rahatlatiyor fakat care etmiyir hicbirsey duzelmiyor en sonunda psikolog bile dedi baban duzelmeyinceye kadar yada sen o evden cıkıncaya kadar hicbirsey degismeyecek

Elinden gelfigi kadariyla is bulmaya calis hem maddi hem manevi rahatlatir aklima baska tafsiye edebilecegim hicbirsey gelmiyir cunku ne desem bos

Allah yardimcin olsun
 
Normal olamiyorum derken ne alaka? Yasadigin sikintilardan dolayi hicbirsey yokmus gibi davransan anormal olurdu sanirim.. gerce biraz gamsiz olmak gerek bazen. Ama anormallik bir durumun yok. Dertlerini büyüterek normal olmam lazim diye yüklenme kendine canim. Herkesin yasadigi sikintilar var ..cesit cesit gayet normal bunlar.
Hersey laylaylom olamaz degil mi? Yasadiklarindan ders cikar kendine..kendini gelistir bakis acini degistir. Problem odakli olma gözün cözüm de olsun. Kimseye sevgi duyamiyorsan kendine de duymuyorsun demekki..ilk önce kendini sev kendine güven. Yeni is bul hobiler edin.. yeni insanlarla tanis..olaylari büyütüp büyütmemek senin elinde.


elimde olmuyor malesef.. içimde güç bulamıyorum.. aynen kendimi de sevmiyorum eleştiriyorum cogu zmana.
 
Hayata 1-0 yenik başlamışsın doğru. .Fakat bi ilerde güzel bır hayatın olmayacağını gostermiyor. .insallah hersey güzel olur. .bol bol dua et..is ara..Allah muhakkak bir kapı acacaktir. .yeni arkadaş ve hobi bulmaya çalış. .hiç olmadı kitaplar oku..kendini meşgul et..inşallah yakinda hersey düzelir. .
 
Hayata 1-0 yenik başlamışsın doğru. .Fakat bi ilerde güzel bır hayatın olmayacağını gostermiyor. .insallah hersey güzel olur. .bol bol dua et..is ara..Allah muhakkak bir kapı acacaktir. .yeni arkadaş ve hobi bulmaya çalış. .hiç olmadı kitaplar oku..kendini meşgul et..inşallah yakinda hersey düzelir. .


Allah a dua ettim o kadar noldu ki diyorum bazen cok zor zamnalar gecirdim inancımı yitirme noktasına geldim o konuda da sağlam değilim.. inanmak istiyorum ama kesinlikle
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X