Ben yoruldum hayat

mahsupella

mahsupella

Guru
Kayıtlı Üye
24 Nisan 2014
145
61
298
benim hicbir seye inancım kalmadı aslında hicbirsey düşünmüyor hayal etmiyorum ne diplomama ne diğer şeylere herşey çöp gozumde,ugraslarim boş yani,insanların verdikleri sözleri düşünüyorum şimdiki durumuma bakıyorum üzülüyorum sadece kimlere bel bağladım diye her köşede boş emek bir adım öteye gidememiş bir ben var onun için saldım cayira hayat bize hiç gulmedi yetisirken alkolik bir baba ile zorla okurken bes parasiz didin calis zorla evlenirken yine kimsesiz bir insan gibi tek basina zorla evlen yuva kur eşime destek olacağım diye zorla daha gitmiyor be goturemiyorum yani yildim yapamıyorum umut etmiyorum ümidim zaten tükendi ben ve benim gibi dirsek çürüten bir suru insan bu hayata küsmüş durumda maalesef esimde buna dahil
okumanin bes para etmedigi dayin yoksa işinin düzgün gitmedigi
bizim gibi sahipsizsen semer vuranın çok olduğu bir dünya burasi
 
Şahsen sizi çok iyi anlıyorum çünkü bende umutsuzluğa kapılmıştım senelerce. Koşturmacayi durdurmanız lazım. Cünkü hep aynı şeyleri yaparsak, ayni sonuçlar çıkar. Hic yaşamak istediğiniz hayatın hayalini kurdunuz mu? O hayalin içinde su anda hayatinizda olan insanlar var mi veya yok mu? Başkaları unutun, siz ne olacaksınız?
 
Bezginlik var.
Sanki biraz da depresyon gibi.
İnş düzelir bugünlerde
 
Bayan Yanak .!.:
Üniversitede deli gibi ders çalışıp gano yaptım.Derslere girmeyip o cafe senin bu cafe benim gezenler iyi şartlarda yaşıyorlar şu an.Ümit nedir ? Onun da ucunu bıraktım.
Genişletmek için tıkla...
Bir de notları da kimseyle paylaşmayanlardan mıydınız yoksa :)
Ünv de gano akademik kariyer düşünmüyorsan hiçbir işe yaramıyor.
 
Aynı durumdayım. Geçen otobüste iki kadin konuşuyordu çocuğunun dersleri iyiymiş, okusun kendini kurtarsın diyordu. Ben okudum hem çok zor şartlarda okudum hep mezun olduktan sonrasının hayalini kurardim. Ama sonuç işsizim. Yıllarca verdigim emekler boşaymış.
 
bende bir kac sene önce öyle hissediyordum.Taa ki almanyada bir hipnoz uzmanına gidip blokajlarımı çözdürene kadar.
Bilinçaltımıza yerleşen onca negatif yaşanmışlıklar bir zaman sonra patlak veriyor işte.
Şimdi bende hipnoz terapisi yapıyorum.Faydalarına inanamazsınız.
 
Umutsuzluk yok son nefese kadar, valla ben de bikmış durumdayim yani cabala cabala iki ileri bi geri bi türlü yoluna girmiyor, beterin beteri oluyor anlamadim ki bu hayattan almamiz gereken ders nedir arkadaş :))

Ama asla yılmak yok, durmak, dinlenmek olabilir ama vazgecmek asla. Cok savasçi bir ruh lazim, asla pes etmeyen, ulennnn bunu da asacagim diyen. Ha onu aşinca daha buyugu geliyor ama insan bagisiklik kazaniyor be Allah caresiz dert vermesin.

Hadi bacim bi cay, kahve yap bi kendine gel fazla da takma, ne yapabiliyorsan yap, yapamadigini Allah'a sal, gerisini koyver gitsin, ölcez ya valla fazla ciddiye alinacak biyer degil burasi herseyi birakip gidicez...
 
Niyetiniz halisse uzulmeyin.
Elinizden geleni yaptiktan sonra olmuyorsa hayirlisi degilmis belki de..
Bazi dertler belki su fani dunyada silkelenip maneviyata yonelmek icindir.
Bazi hosumuza gitmeyen seyler bizim icin hayirdir.
Hak serleri hayreyler..
Tabi yasamasi zor ama yapmaya calismak iyi gelir..
 
hipnosist .!.:
bende bir kac sene önce öyle hissediyordum.Taa ki almanyada bir hipnoz uzmanına gidip blokajlarımı çözdürene kadar.
Bilinçaltımıza yerleşen onca negatif yaşanmışlıklar bir zaman sonra patlak veriyor işte.
Şimdi bende hipnoz terapisi yapıyorum.Faydalarına inanamazsınız.
Genişletmek için tıkla...
şaka mı
 
Yeni mezun olduğum zamanlar bende öyle hissetmiştim.
Dile kolay 2 sene kadar evde oturdum.
Sinir olmadığım tek bir gece bile olmadı.
Oysa ben hep en iyi öğrenciydim.
Hep çalışkandım.
Sonra işe girdim.Dedim ki "iyiki hiçbiri olmamış"
Uzun zaman oldu
Şimdi sahip olduklarıma hergün şükrediyorum.Maddi manevi insanın emeklerinin karşılığını alabilmesi öyle güzel ki.
Dayım falan yok
Torpile de inancım yok zaten
Kısmettir o
Sizde emeklerinizin karşılığını alırsınız inşallah
 
hepinizden Allah razı olsun mesajlarinizi okuyunca mutlu oldum gerçekten böyle dönüşler alacağımı düşünmemiştim.Etrafıma bakıyorum sürekli benim verdiğim uğraşın binde birini vermemiş insanların durumları benimkinden çok çok iyi dünya imtihan dünyası biliyorum ama yinede kendime neden diye sormaktan geri durduramiyorum kendimi deney farelerine benzetiyorum bir çark var dönüp duruyorum koşuyorum koşuyorum gidebildiğim bir yer yok crktan cikmay ugrasiyorum beceremiyorum yoruldum
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X