"Babama mektubumdur" başlığıyla açılan topicte kendi babama yazdığım mektubu ekledim aşağıya. Sizler en azından artık sizinle değilseler bile
güzellikleriyle anıyorsunuz babalarınızı. senağlama
Küçükken bizleri hep aşağıladığın için,
Ödev yaparken yazımız düzgün olmadığında ya da
Yemek yerken çocukluk hali işte sofraya bikaç parça ekmek kırıntısı döktüğümüzde,
TV izlerken, sohbet ederken güldüğümüzde ve daha bir sürü şey için yok yere canımızı acıttığın, vurduğun için,
İstisnasız herşeye avazın çıktığı kadar bağırıp, hiç ara vermeden küfür ettiğin için,
Hiçbirimizi istediğimiz okula göndermediğin, senin istediğin mesleği edinmemize sebep olduğun için,
İskambil kağıtlarının yerinin niye değiştiği gibi sudan bahanelerle bizim gözümüzün önünde anneme bağırdığın, vurduğun için,
Amcam pantolonunu yıkamadığı için anneme vurup çenesini kırdığında hiç bir tepki vermediğin için,
Annemin gözü önünde başka kadınlarla oynaştığın için,
Hepimizi sürekli rencide ettiğin, devamlı susturmaya çalıştığın için,
Karşı kaldırıma park eden araç sahipleriyle bıkmaksızın kavgalar ettiğin için,
64 yaşında olmana rağmen hala ve hala anneme dünyayı zindan ettiğin için,
Çocuklarının senden neredeyse nefret etmesine sebep olduğun için...
Evet belki de bunlardan çok daha fazlası için yazıyorum bu satırları.
Tek bir arkadaşın, tek bir sevenin yok baba, farkında mısın..
Herkes okuyunca ağladığını söylüyor baştaki mektubu...
Ben de bunları yazarken ağlıyorum ama keşkeler için ağlıyorum.
Keşke babam için de ağlayabilseydim diye ağlıyorum ben.
Sana teşekkür edebilmeyi ne çok isterdim baba.
Ben de babama duyduğum özlem için, sevgimden ağlayabilmeyi ne çok isterdim.
Ettirmedin baba, sevdirmedin.senağlamasenağlama