- Konu Sahibi acabaacaba
-
- #1
Merhaba arkadaşlar,
Bende doğum hikayemi sizinle paylaşmak istedim. Cuma günü saat gece 3 gibi sancılarım başladı ama aile büyüklerim sancılarım sıklaşmadan hastaneye gitmemem gerektiğini söylemişti.Sancılarım başladığında doğumun bu kadar kolay olacağını düşünmüyodum:) Saat 3,5 gibi nişan geldi. Onu görünce heyecan, korku, sevinç bütün duyguları aynı anda yaşamaya başladım.Titremeye başladım ne kadar istesemde kendime engel olamıyordum. Sancılarım sıklaşsın diye beklemeye başladım yatakta. 4 gibi uyumuşum kendime geldiğimde saat 7 olmuştu. Kaynanam artık hastaneye gidelim diye ısrar edince eşimi uyandırdım. Sancılarım o kadar hafifti ki ben hala gitmek istemiyordum çünkü açılma olmadığını düşünüyodum. Benim rahat davranmam eşimi de rahatlatmıştı. Eşim gayet rahat kalktı hazırlandı arabayı hazırladık ve yola çıktık. Arabada gayet sakin radyo dinleye dinleye gittik hastaneye. Saat 7,5 olmuştu hastaneye ulaştığımızda. Dr beni doğumhaneye aldı.Ben o kadar emindim ki eve geri döneceğimizden gayet sakin girdim içeri. Dr 3 cm açılma var hadi bakalım sancı odasına dedi gülerek. İşte o an ben şok oldum ve tekrar başladım titremeye. O zamana kadar kendi annemlerde hastaneye gelmiş hemen yanıma aldılar annemi. Saat 11e kadar sancılarım gayet dayanılırdı. 11den sonra sancılarım çok çok ağırlaştı ama dayanılmaz değildi.1'e 5 kala ebe doğumun başladığını söyledi apar topar doğumhaneye geçtim. Saat 1de Zeynep'im kucağımdaydı. 4 yada 5 kere ıkınma sonunda bebeğimi kucağıma aldım çok şükür. İmkanınız varsa normal doğum yapın korkacak çok bişey yok. Az bişey korkabilirsiniz ama :) Saat 7 de başlayan maceram 1 de tamamlandı. Ama Zeynep'imi kucağımı alınca herşeyi unuttum.
Bende doğum hikayemi sizinle paylaşmak istedim. Cuma günü saat gece 3 gibi sancılarım başladı ama aile büyüklerim sancılarım sıklaşmadan hastaneye gitmemem gerektiğini söylemişti.Sancılarım başladığında doğumun bu kadar kolay olacağını düşünmüyodum:) Saat 3,5 gibi nişan geldi. Onu görünce heyecan, korku, sevinç bütün duyguları aynı anda yaşamaya başladım.Titremeye başladım ne kadar istesemde kendime engel olamıyordum. Sancılarım sıklaşsın diye beklemeye başladım yatakta. 4 gibi uyumuşum kendime geldiğimde saat 7 olmuştu. Kaynanam artık hastaneye gidelim diye ısrar edince eşimi uyandırdım. Sancılarım o kadar hafifti ki ben hala gitmek istemiyordum çünkü açılma olmadığını düşünüyodum. Benim rahat davranmam eşimi de rahatlatmıştı. Eşim gayet rahat kalktı hazırlandı arabayı hazırladık ve yola çıktık. Arabada gayet sakin radyo dinleye dinleye gittik hastaneye. Saat 7,5 olmuştu hastaneye ulaştığımızda. Dr beni doğumhaneye aldı.Ben o kadar emindim ki eve geri döneceğimizden gayet sakin girdim içeri. Dr 3 cm açılma var hadi bakalım sancı odasına dedi gülerek. İşte o an ben şok oldum ve tekrar başladım titremeye. O zamana kadar kendi annemlerde hastaneye gelmiş hemen yanıma aldılar annemi. Saat 11e kadar sancılarım gayet dayanılırdı. 11den sonra sancılarım çok çok ağırlaştı ama dayanılmaz değildi.1'e 5 kala ebe doğumun başladığını söyledi apar topar doğumhaneye geçtim. Saat 1de Zeynep'im kucağımdaydı. 4 yada 5 kere ıkınma sonunda bebeğimi kucağıma aldım çok şükür. İmkanınız varsa normal doğum yapın korkacak çok bişey yok. Az bişey korkabilirsiniz ama :) Saat 7 de başlayan maceram 1 de tamamlandı. Ama Zeynep'imi kucağımı alınca herşeyi unuttum.