Benim ciddi bir akıla ihtiyacım var, yardım lütfen..

utopikkafa .!.:

Hepinize iyi akşamlar, buraya aşırı bunalmadıkça konu açan biri değilim. Uzun olacak lütfen sabırla okuyun ve bana fikir verin.

Eşimle 2012'de tanıştık, 2014'te evlendik. Şimdi de oğlumuzu bekliyoruz Allah'a çok şükür. Evleneceğimiz zaman babam kayınpederimle görüştü. "Çocukları borçsuz evlendirelim, ben hep arkalarındayım sen de elinden geleni yap" dedi. Adam babama türlü türlü sözler verdi. Gelgelelim ne düğüne, ne eve hiç bir şey harcamadı. Aksine harcamış gibi gerinerek geziyor. Bana bilezik taktılar 5 tane, ki ailemin ya da benim talebimiz yoktu. Onu kredi çekerek takmışlar ve kredinin yarısını eşime ödetiyorlar şuan.

Ailemi evlerine çağırırlar, ayrı şehirlerdeler, ama ne evi temizlerler ne ikram hazırlarlar ben rezil olurum. Görümcemi yazın tatile Bodrum'a götürdüm ailem oradaydı. Beni orada rezil etti. 15 yaşında kendisi ama içki de içiyor sigara da. Kimse laf dinletemiyor baba otoritesi yok çünkü evde. Ben ki görümceme telefon almış, harçlıklarını vermiş insanım çalışırken. Ama ne bir özür diledi, ne bir sevgi gösterdi ben küsünce ilişiğini kesti. Şuan sildim görümcemi hiç bir şekilde görüşmüyorum. Kayınpederim deseniz karısını aldatıyor herkes biliyor ve gayet rahatlar. Eşim hariç. Mesafe koydu gitmiyor gelmiyor.

Şimdi ben iki aydır mide kanseri tedavisi görüyorum hem de hamileyim. Annem yanıma geldi hastane işlerine koşturuyoruz, teyzemde kalıyorum. Babam deseniz bu ay neredeyse 10bin tl benim masraflarıma harcadı. Ama kayınpederim ve kayınvalidem bir kere bile aramadılar. Maddiyi geçtim manevi olarak bile yoklar. Eşim tepki koyduğunda da "o küçük o bizi arayacak" diye cevap verdiler yanımda duydum. Şuan köyde tatildeler. Kızlarını buraya bırakmışlar bir başına bir ay kalacaklarmış orada düşünün sorumsuzluklarını...

Biz onlara yakın oturuyoruz. Ama iki aya kadar teyzeme yakın taşınacağız. Taşındıktan sonra taşınma işini söylersin dedim eşime, karışmalarını falan istemediğimden... Lakin doğumum olacak. Yine başıma ekşimek isteyecekler... Ailem çok tepkili... Kesinlikle benim görüşmemi istemiyorlar ki ben de asla görüşmek istemiyorum. Dün aradılar iki ayın sonunda açmadım. Eşimi aramışlar "ütopikkafa uyuyor herhalde aradık açmadı" demişler. Adamlar tavrı da anlamıyorlar yani.

Onlara tavrımı nasıl belli etmeliyim? Oğlumu da görmelerini istemiyorum. Nefret etmiyorum, sevmiyorum hiç bir şey hissetmiyorum onlara karşı ama asla görmek istemiyorum. Eşimin arada kaldığının farkındayım ama ben yıldım artık tükendim. Doktorum stresi de yasakladı zaten ama bana rahat vermiyorlar. İlla her şeyin içinde olacaklar.

Babası babamın bize bakacağından o kadar emin ki, adam krediyi bile bu zor durumumuza rağmen eşime ödetmeye çalışıyor. Ağır hakaret yazacağım ama banlanmak istemiyorum. :/ Babam "ben varım Allah'ın izniyle, bırakın şunları.." diyor. Ama ben babacığıma acıyorum. Geliri iyi babamın ama bana bakmak zorunda değil ki.. Eşim eve ancak yetiyor, babam zaten eşime baştan demiş hastalığı geçene kadar ben ödeyeceğim masrafları diye. Söz söyletmiyor.

Hastalığımdan önce ben de çalışıyordum gayet iyiydik. Şimdi zordayız biraz tabii. Ama hamdolsun yetiyor bir şekilde.

Lütfen akıl verin ben bu insanlara karşı ne yapayım? Herkese şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Papatyalikadin .!.:

Canimmmm en pisini yap. Umursama. Senin onlara ayıracak vaktin yok ki.
Daha bebis gelecek. Senin bir sürü işin var annecik. Güzel şeyler düşün.
Rabbim yolunuzu açık etsin ve çook mutlu olun inşallah.

Genişletmek için tıkla...

utopikkafa .!.:

Hepinize iyi akşamlar, buraya aşırı bunalmadıkça konu açan biri değilim. Uzun olacak lütfen sabırla okuyun ve bana fikir verin.

Eşimle 2012'de tanıştık, 2014'te evlendik. Şimdi de oğlumuzu bekliyoruz Allah'a çok şükür. Evleneceğimiz zaman babam kayınpederimle görüştü. "Çocukları borçsuz evlendirelim, ben hep arkalarındayım sen de elinden geleni yap" dedi. Adam babama türlü türlü sözler verdi. Gelgelelim ne düğüne, ne eve hiç bir şey harcamadı. Aksine harcamış gibi gerinerek geziyor. Bana bilezik taktılar 5 tane, ki ailemin ya da benim talebimiz yoktu. Onu kredi çekerek takmışlar ve kredinin yarısını eşime ödetiyorlar şuan.

Ailemi evlerine çağırırlar, ayrı şehirlerdeler, ama ne evi temizlerler ne ikram hazırlarlar ben rezil olurum. Görümcemi yazın tatile Bodrum'a götürdüm ailem oradaydı. Beni orada rezil etti. 15 yaşında kendisi ama içki de içiyor sigara da. Kimse laf dinletemiyor baba otoritesi yok çünkü evde. Ben ki görümceme telefon almış, harçlıklarını vermiş insanım çalışırken. Ama ne bir özür diledi, ne bir sevgi gösterdi ben küsünce ilişiğini kesti. Şuan sildim görümcemi hiç bir şekilde görüşmüyorum. Kayınpederim deseniz karısını aldatıyor herkes biliyor ve gayet rahatlar. Eşim hariç. Mesafe koydu gitmiyor gelmiyor.

Şimdi ben iki aydır mide kanseri tedavisi görüyorum hem de hamileyim. Annem yanıma geldi hastane işlerine koşturuyoruz, teyzemde kalıyorum. Babam deseniz bu ay neredeyse 10bin tl benim masraflarıma harcadı. Ama kayınpederim ve kayınvalidem bir kere bile aramadılar. Maddiyi geçtim manevi olarak bile yoklar. Eşim tepki koyduğunda da "o küçük o bizi arayacak" diye cevap verdiler yanımda duydum. Şuan köyde tatildeler. Kızlarını buraya bırakmışlar bir başına bir ay kalacaklarmış orada düşünün sorumsuzluklarını...

Biz onlara yakın oturuyoruz. Ama iki aya kadar teyzeme yakın taşınacağız. Taşındıktan sonra taşınma işini söylersin dedim eşime, karışmalarını falan istemediğimden... Lakin doğumum olacak. Yine başıma ekşimek isteyecekler... Ailem çok tepkili... Kesinlikle benim görüşmemi istemiyorlar ki ben de asla görüşmek istemiyorum. Dün aradılar iki ayın sonunda açmadım. Eşimi aramışlar "ütopikkafa uyuyor herhalde aradık açmadı" demişler. Adamlar tavrı da anlamıyorlar yani.

Onlara tavrımı nasıl belli etmeliyim? Oğlumu da görmelerini istemiyorum. Nefret etmiyorum, sevmiyorum hiç bir şey hissetmiyorum onlara karşı ama asla görmek istemiyorum. Eşimin arada kaldığının farkındayım ama ben yıldım artık tükendim. Doktorum stresi de yasakladı zaten ama bana rahat vermiyorlar. İlla her şeyin içinde olacaklar.

Babası babamın bize bakacağından o kadar emin ki, adam krediyi bile bu zor durumumuza rağmen eşime ödetmeye çalışıyor. Ağır hakaret yazacağım ama banlanmak istemiyorum. :/ Babam "ben varım Allah'ın izniyle, bırakın şunları.." diyor. Ama ben babacığıma acıyorum. Geliri iyi babamın ama bana bakmak zorunda değil ki.. Eşim eve ancak yetiyor, babam zaten eşime baştan demiş hastalığı geçene kadar ben ödeyeceğim masrafları diye. Söz söyletmiyor.

Hastalığımdan önce ben de çalışıyordum gayet iyiydik. Şimdi zordayız biraz tabii. Ama hamdolsun yetiyor bir şekilde.

Lütfen akıl verin ben bu insanlara karşı ne yapayım? Herkese şimdiden teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...