Benim gibi düşünen var mı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

bitter64

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Kasım 2015
1.916
548
123
Şimdi önceki konularımda depresyon ve anksiyetem den bahsetmiştim. İlacı bırakma sürecine girdim ve baya kötü zaman geçirdim depresiflik had safhadaydi şu iki gündür şükür daha iyiyim Düşünmeyi ertelediğim için. Yakın arkadaşımın sevgilisi var baska arkadaşları var benim ise yok bir bir yok oldular bu beni derinden yaraladı bu yüzden onun üstüne cok düşmeye basladım. Kendime hem.kızıyorum hemde insanım sonucta bu ihtiyaçlar normal diyorum. Yakın arkadasım da sinirlenip bunalıyor bana acıklama yapmaktan sıkılmıs kendimi başkaları ve sevgilisi ile kıyasladıgım için. Bundan vazgeçmek için cabalıyorum zaten. Psikoterapi alıyorum . Şunu da buraya sıkıstırayım hazır yeri gelmişken istanbulda iyi bir psikolog tavsiye edecek olan va r mı fiyatı 200 ü gecmeyen?

Bende yalnız kalma mutsuzluk yoğundu bunu aşmak için ugrasıyorum bu arada 27 yasına bastım.dün. Kızkardesim 22 yasına bastı. Onun sevgilisi var bir süredir cocuk ciddi 1-2 yıla evlenmek istiyor bu beni yine korkutuyor. Mutlu olmasını elbet isterim. Ama düşüncelerim şöyle arkadasım da evlenir kardesim de. Benim önüme biri cıkıyor cıksa bile herseyin içine ediyorum kaygım yüzünden bu yüzden yapayalnız kalacağım diye cok üzülüyorum ileriyi düşünüp moralim bozuluyor .. Birde Kızkardesin önce evlenmesi de içimi burkar gibi geliyor.. Bu ara işim de mesaili spor Vs yapamadım 3 haf ta dır stres birikti haliyle.
Düşünce olarak nasıl düşünmeliyim ? Yani evet biliyorum belli olmaz belki benim önüme biri cıkar pat evlenirim hersey evlenmek de değil ama yalnız kalmak istemiyorum bu bana acı veriyor düşünce olarak bile
 
Bence de buyutuyorsun tedavine devam et bi anda ilaç bırakmak daha kotu oluyor. Kendini kimseyle kiyaslamana gerek yok herkes ayni yasta ayni şeyleri yaşamak zorunda değil. Evlilik de nasip kısmet işi bi anda Bakmışsın evlisin yani. Bu yasta neden yalniz kalicam korkusuna kapiliyorsun ki?
 
İlacı doktor gözetiminde bırakın. Evlenenin de başı göğe ermiyor ayrıca.
 
Iyilesmemissiniz ki daha, Ilaci birakmayin. Ayrica bi cesit sosyal fobiniz var belli ki, Yurtdisinda 'Tagesklinik' diye bi Kurum var. Günlük grup terapisi okul gibi 8 hafta boyunca hafta ici her gün gidiyosun sabahtan aksama Kadar cesitli terapi metodlari uyguluyorlar (konusma, davranis, ergo ve fizyo bile var). Birakin Arkadasi ise okula bile gidemeyen ben ordan sonra düzeldim. Mutlaka vardir Grup Terapileri cok faydasini görürsünüz ve durumunuzda düzelme farkedene kadar sakin ilaclari birakmayin.
 
İnsanların mutluluğu ile mutlu olmayı deneyin. Bırakın insanlar da mutlu olsun :)
 
öncelikle geçmiş olsun anksiyete çok berbat bir hastalıktır bilirim. Kendi doktorun olmalısın kendine yeni uğraşlar bul,sevdiğin şeyeri yap. Mesela boyama kitabı al çok rahatlatıyor. Mutluluğu kendinde bulmalısın başkalarında değil zamanı gelince karşına doğru kişi çıkacaktır emin ol.Herkes aynı zamanda evlenecek ya da sen onlardan önce evleneceksin diye bir kural yok. Kişisel gelişim kitaplarını tavsiye ederim. Bunları düşünüp kendini yıpratma bence. Yüzünde gülücükler eksilmesin.. :)
 
Öncelikle bu hayatta mutlu olmanız icin birine ihtiyacınız yok bunu kabullenmeniz lazım.
Kesinlikle kendi hayatınızla başkalarını kıyaslamayın. Unutmayın ki herkesin kendine göre büyük sorunları var.. evli olanların ayrı, sevgilisi olanların ayrı.. sosyal medyada gördüğünüz gibi pembe değil hayatlar.. arkaplanda neler kopuyordur bilemezsiniz.

Sizi suçlamıyorum hastalığınız buna sizi itiyor ama biran önce tedavi olmanız şart. Yoksa bu şekilde kimse sizinle değil konuşmak aynı ortamda bile olmak istemez. Çok ciddi bir şekilde sağlıksız düşünceleriniz var değil sevgiliniz aileniz bile bir süre sonra sizden uzaklaşır.

Kendinizi, hayatınızı sevin.. sürekli eksiklerinizi değil artılarınızı da görün.
Sağlıklısın, ailen yanında, işin var.. ne bileyim hiç mi olumlu güzel şeyler yok hayatında bunların keyfini çıkar.
Mesela kardeşin evlenecek diye üzülme.. aksine çok sevin ki kardeşin çok mutlu olacak.
Bencilce düşüncelere seni hastalığın itsede bundan kurtulmaya çalış. Bir başkası heleki çok sevdiğin biri mutlu olduğunda sende o mutluluğu paylaşmayı dene.

Aile, dostluk, sevgili.. bunlar paylaşıldıkca var olan şeyler.

Unutma kimse yanında sürekli mutsuz, hep sorunlardan bahseden, dünyada tek kendi problemleri varmış gibi davranan insanları görmek istemez.
Çünkü bir süre sonra onlarında enerjisini emersin.
 
Şimdi önceki konularımda depresyon ve anksiyetem den bahsetmiştim. İlacı bırakma sürecine girdim ve baya kötü zaman geçirdim depresiflik had safhadaydi şu iki gündür şükür daha iyiyim Düşünmeyi ertelediğim için. Yakın arkadaşımın sevgilisi var baska arkadaşları var benim ise yok bir bir yok oldular bu beni derinden yaraladı bu yüzden onun üstüne cok düşmeye basladım. Kendime hem.kızıyorum hemde insanım sonucta bu ihtiyaçlar normal diyorum. Yakın arkadasım da sinirlenip bunalıyor bana acıklama yapmaktan sıkılmıs kendimi başkaları ve sevgilisi ile kıyasladıgım için. Bundan vazgeçmek için cabalıyorum zaten. Psikoterapi alıyorum . Şunu da buraya sıkıstırayım hazır yeri gelmişken istanbulda iyi bir psikolog tavsiye edecek olan va r mı fiyatı 200 ü gecmeyen?

Bende yalnız kalma mutsuzluk yoğundu bunu aşmak için ugrasıyorum bu arada 27 yasına bastım.dün. Kızkardesim 22 yasına bastı. Onun sevgilisi var bir süredir cocuk ciddi 1-2 yıla evlenmek istiyor bu beni yine korkutuyor. Mutlu olmasını elbet isterim. Ama düşüncelerim şöyle arkadasım da evlenir kardesim de. Benim önüme biri cıkıyor cıksa bile herseyin içine ediyorum kaygım yüzünden bu yüzden yapayalnız kalacağım diye cok üzülüyorum ileriyi düşünüp moralim bozuluyor .. Birde Kızkardesin önce evlenmesi de içimi burkar gibi geliyor.. Bu ara işim de mesaili spor Vs yapamadım 3 haf ta dır stres birikti haliyle.
Düşünce olarak nasıl düşünmeliyim ? Yani evet biliyorum belli olmaz belki benim önüme biri cıkar pat evlenirim hersey evlenmek de değil ama yalnız kalmak istemiyorum bu bana acı veriyor düşünce olarak bile

Sen niye kafana gore ilacı birakiyosun ? Tedavi olman gerekli. Kendini su duruma dusurup durma.

Bence de buyutuyorsun tedavine devam et bi anda ilaç bırakmak daha kotu oluyor. Kendini kimseyle kiyaslamana gerek yok herkes ayni yasta ayni şeyleri yaşamak zorunda değil. Evlilik de nasip kısmet işi bi anda Bakmışsın evlisin yani. Bu yasta neden yalniz kalicam korkusuna kapiliyorsun ki?

İlacı doktor gözetiminde bırakın. Evlenenin de başı göğe ermiyor ayrıca.

Iyilesmemissiniz ki daha, Ilaci birakmayin. Ayrica bi cesit sosyal fobiniz var belli ki, Yurtdisinda 'Tagesklinik' diye bi Kurum var. Günlük grup terapisi okul gibi 8 hafta boyunca hafta ici her gün gidiyosun sabahtan aksama Kadar cesitli terapi metodlari uyguluyorlar (konusma, davranis, ergo ve fizyo bile var). Birakin Arkadasi ise okula bile gidemeyen ben ordan sonra düzeldim. Mutlaka vardir Grup Terapileri cok faydasini görürsünüz ve durumunuzda düzelme farkedene kadar sakin ilaclari birakmayin.

İnsanların mutluluğu ile mutlu olmayı deneyin. Bırakın insanlar da mutlu olsun :)

öncelikle geçmiş olsun anksiyete çok berbat bir hastalıktır bilirim. Kendi doktorun olmalısın kendine yeni uğraşlar bul,sevdiğin şeyeri yap. Mesela boyama kitabı al çok rahatlatıyor. Mutluluğu kendinde bulmalısın başkalarında değil zamanı gelince karşına doğru kişi çıkacaktır emin ol.Herkes aynı zamanda evlenecek ya da sen onlardan önce evleneceksin diye bir kural yok. Kişisel gelişim kitaplarını tavsiye ederim. Bunları düşünüp kendini yıpratma bence. Yüzünde gülücükler eksilmesin.. :)

Öncelikle bu hayatta mutlu olmanız icin birine ihtiyacınız yok bunu kabullenmeniz lazım.
Kesinlikle kendi hayatınızla başkalarını kıyaslamayın. Unutmayın ki herkesin kendine göre büyük sorunları var.. evli olanların ayrı, sevgilisi olanların ayrı.. sosyal medyada gördüğünüz gibi pembe değil hayatlar.. arkaplanda neler kopuyordur bilemezsiniz.

Sizi suçlamıyorum hastalığınız buna sizi itiyor ama biran önce tedavi olmanız şart. Yoksa bu şekilde kimse sizinle değil konuşmak aynı ortamda bile olmak istemez. Çok ciddi bir şekilde sağlıksız düşünceleriniz var değil sevgiliniz aileniz bile bir süre sonra sizden uzaklaşır.

Kendinizi, hayatınızı sevin.. sürekli eksiklerinizi değil artılarınızı da görün.
Sağlıklısın, ailen yanında, işin var.. ne bileyim hiç mi olumlu güzel şeyler yok hayatında bunların keyfini çıkar.
Mesela kardeşin evlenecek diye üzülme.. aksine çok sevin ki kardeşin çok mutlu olacak.
Bencilce düşüncelere seni hastalığın itsede bundan kurtulmaya çalış. Bir başkası heleki çok sevdiğin biri mutlu olduğunda sende o mutluluğu paylaşmayı dene.

Aile, dostluk, sevgili.. bunlar paylaşıldıkca var olan şeyler.

Unutma kimse yanında sürekli mutsuz, hep sorunlardan bahseden, dünyada tek kendi problemleri varmış gibi davranan insanları görmek istemez.
Çünkü bir süre sonra onlarında enerjisini emersin.

İlacı kafama göre bırakmadım öncelikle. Doktora gittim psikolog seanslarını sıklaştırdım bırakabilmek için sırf ayda 600 lira bayıldım psikologa ki hiç lüksüm yok mecbur işte. İşyerim cok stresli bu da atakları tetikledi suan bile mesaideyim ve geceye kadar kalıcam. İş değiştirmem şart bunu anladım ama iş değişmektende bıktım şans işte.. Arkadaşımla şiddetli bir kavga ettik bu arada 2 saat önce baya sardık birbirimize. biliyor kaygı durumumu ama o da sıkılmış yorulmuş artık bana acıklama yapmaktan gidip ona tek arkadasım sen kaldın böle hissediyorum diyemem karakter gereği. 2 gündür daha sakinim ama kötü olursam zaten ilaca tekrar dönücm.böle.konustuk doktorla
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X