- 20 Temmuz 2015
- 15
- 10
- 3
- 32
Burdan bir çoğunuzun aşkını, ilk buluşma heyecanlarını, ilk adımlarını okudum.. İçimi kemiren bu durumu anlatmam gerekiyordu ve geldim aranıza..
Bundan 4 yıl önceydi ve herşey bir dürtmeyle başladı :) bi fotoğrafla bi iç ısınması yaşadım hatta öyle bi yaşadımki sanki birgün tanışacağımı hissettim. Ekledik birbirimizi, hiç konuşmadık. Aynı günler doğmuşuz hemde.. Facemi kapattım 1 yıl. Tekrar açtığımda onu bulamadım bir kaç ay aradım adı ve soyadında o kadar kişi vardıkii en sonunda buldum.. Sadece beni hatırladın mı diye sordum "evet hatırladım seni:)" dedi. Şehirlerimizde birbirinden uzak bu arada. Biz konuşmaya başladık ve o sene sınava girecektim. Ara ara konuşuyorduk, ben sınava girdim o askere gitti askerdeyken konuştuk ben bekliyordum akşam 4 dakika için tüm günü deviriyordum...sonra bir soğukluk girdi araya ve konuşmayı kestik ama ben hırs etmiştim görecektim onu, yazdım tercihin en başına onun şehrini ve kazandım.. hayatımın şehri diye gittim şehrine, oda askerden geldi. O askerdeyken her güne yazı yazdım defter yaptım onuda veremedim hiç. Aynı yerde aynı mekanda oturupta konuşamadık. Yine olmadı. Yine. O kadar seviyordumki o hayatımın şehri bana dar gelmeye başladı okulu bıraktım ve şehrime döndüm. Ve şimdii.... Tekrar konuşmaya başladık, o kadar tatlıki o kadar espriliki telefonları açışı bile güzel. Biz tatil bölgesinde yaşıyoruz 3 gün buraya arkadaşıyla tatile geldi ilk kez karşılıklı görüşmeydi bu.. Ama değişen birşey yoktu sanki tamamıyla arkadaşça yaklaşıyordu bana ve en sonunda sordum " arkadaş olmak istemiyorum senden yakınlık istiyorum" dedim oda bana "benim gönlüm kimsede kalmadı artık benim için değil kimse için hayatını değiştirme" dedi ve yine olmadı, 2 gün oldu gideli... Canım yandı tabi hala yanıyor.. Hiçbirşey olmamış gibi davranmak çok koydu bana. Eğer anlatmasam rahatlayamazdım bende yazdım.. Artık toparlayamam ve bu hislerim beni terketmedikçe yenide bir hayata adım atamam. Üstten anlatmak kolayfa içinde yaşamak zor..
Bundan 4 yıl önceydi ve herşey bir dürtmeyle başladı :) bi fotoğrafla bi iç ısınması yaşadım hatta öyle bi yaşadımki sanki birgün tanışacağımı hissettim. Ekledik birbirimizi, hiç konuşmadık. Aynı günler doğmuşuz hemde.. Facemi kapattım 1 yıl. Tekrar açtığımda onu bulamadım bir kaç ay aradım adı ve soyadında o kadar kişi vardıkii en sonunda buldum.. Sadece beni hatırladın mı diye sordum "evet hatırladım seni:)" dedi. Şehirlerimizde birbirinden uzak bu arada. Biz konuşmaya başladık ve o sene sınava girecektim. Ara ara konuşuyorduk, ben sınava girdim o askere gitti askerdeyken konuştuk ben bekliyordum akşam 4 dakika için tüm günü deviriyordum...sonra bir soğukluk girdi araya ve konuşmayı kestik ama ben hırs etmiştim görecektim onu, yazdım tercihin en başına onun şehrini ve kazandım.. hayatımın şehri diye gittim şehrine, oda askerden geldi. O askerdeyken her güne yazı yazdım defter yaptım onuda veremedim hiç. Aynı yerde aynı mekanda oturupta konuşamadık. Yine olmadı. Yine. O kadar seviyordumki o hayatımın şehri bana dar gelmeye başladı okulu bıraktım ve şehrime döndüm. Ve şimdii.... Tekrar konuşmaya başladık, o kadar tatlıki o kadar espriliki telefonları açışı bile güzel. Biz tatil bölgesinde yaşıyoruz 3 gün buraya arkadaşıyla tatile geldi ilk kez karşılıklı görüşmeydi bu.. Ama değişen birşey yoktu sanki tamamıyla arkadaşça yaklaşıyordu bana ve en sonunda sordum " arkadaş olmak istemiyorum senden yakınlık istiyorum" dedim oda bana "benim gönlüm kimsede kalmadı artık benim için değil kimse için hayatını değiştirme" dedi ve yine olmadı, 2 gün oldu gideli... Canım yandı tabi hala yanıyor.. Hiçbirşey olmamış gibi davranmak çok koydu bana. Eğer anlatmasam rahatlayamazdım bende yazdım.. Artık toparlayamam ve bu hislerim beni terketmedikçe yenide bir hayata adım atamam. Üstten anlatmak kolayfa içinde yaşamak zor..
