- Konu Sahibi dreamsunlimited
- #1
Arkadaşlar merhaba,
Size uzun zamandır kendimde gözlemlediğim bir sorundan bahsetmek istiyorum. psikoloğa gitmeyi düşündüm ama biraz pahalı geldi yine de eğer sorunumu halledemezsem gideceğim..
Ben önceleri çok neşeli biriydim insanları severdim falan mutluydum yani. Ama zamanla insanları tanıdıkça çok büyük kazıklar yedikçe ve türlü türlü karaktersizlikleri gördükçe bırakın insanları sevmeyi, içimde en ufak bir iyi niyet bile kalmadı. Kuşkucu güvensiz huzursuz bir insan oldum. Akraba arkadaş farketmez herkesin bana zarar vereceğini düşünüyorum ve haliyle onlardan çok uzaklaştım. Hoşlanmadığım bir durum olduğunda hemen yüzüne söylüyorum bu beni rahatlatıyor dürüst olduğum için ama insanlar dürüst olunmasını pek sevmiyor tabi. Herkesle arama mesafe koydum yalnız kalmayı tercih ettim. Bunun çok fazla avantajını yaşadıysam da üzülüyorum bur duruma. İnsan güvenmek sevmek değer vermek istiyor. Ama yapamıyorum. Ben de bu çarka ayak uydurayım birileri dedikodu yaparken iki lafta ben edeyim, mutlu görünmeye çalışayım, sevmediğim insanlara hiç belli etmeyim samimi olmayan tavırlara gireyim diyorum olmuyor. İki yüzlüğün alkışlandığı bir yerde dürüst olmaya çalışmakla uğraşıp huzurumu kaçırdığımın ve insanları kendimden uzaklaştırdığımın farkındayım. Herkesinbana zarar vereceğini düşünmenin pek normal olmadığını da biliyorum ama şimdiye kadar yaşadıklarım beni bunu düşünmeye ittiği için bu düşüncemden kurtulamıyorum. Bu psikolojik bşr rahatsızlık mı acaba ? Ne yapmam gerekir bir fikriniz varsa yazarsanız sevinirim . Şimdiden teşekkürler.
Size uzun zamandır kendimde gözlemlediğim bir sorundan bahsetmek istiyorum. psikoloğa gitmeyi düşündüm ama biraz pahalı geldi yine de eğer sorunumu halledemezsem gideceğim..
Ben önceleri çok neşeli biriydim insanları severdim falan mutluydum yani. Ama zamanla insanları tanıdıkça çok büyük kazıklar yedikçe ve türlü türlü karaktersizlikleri gördükçe bırakın insanları sevmeyi, içimde en ufak bir iyi niyet bile kalmadı. Kuşkucu güvensiz huzursuz bir insan oldum. Akraba arkadaş farketmez herkesin bana zarar vereceğini düşünüyorum ve haliyle onlardan çok uzaklaştım. Hoşlanmadığım bir durum olduğunda hemen yüzüne söylüyorum bu beni rahatlatıyor dürüst olduğum için ama insanlar dürüst olunmasını pek sevmiyor tabi. Herkesle arama mesafe koydum yalnız kalmayı tercih ettim. Bunun çok fazla avantajını yaşadıysam da üzülüyorum bur duruma. İnsan güvenmek sevmek değer vermek istiyor. Ama yapamıyorum. Ben de bu çarka ayak uydurayım birileri dedikodu yaparken iki lafta ben edeyim, mutlu görünmeye çalışayım, sevmediğim insanlara hiç belli etmeyim samimi olmayan tavırlara gireyim diyorum olmuyor. İki yüzlüğün alkışlandığı bir yerde dürüst olmaya çalışmakla uğraşıp huzurumu kaçırdığımın ve insanları kendimden uzaklaştırdığımın farkındayım. Herkesinbana zarar vereceğini düşünmenin pek normal olmadığını da biliyorum ama şimdiye kadar yaşadıklarım beni bunu düşünmeye ittiği için bu düşüncemden kurtulamıyorum. Bu psikolojik bşr rahatsızlık mı acaba ? Ne yapmam gerekir bir fikriniz varsa yazarsanız sevinirim . Şimdiden teşekkürler.
