Hiç de haksız değilsiniz. Emrivaki yapılması kadar sinirlendiğim birşey yoktur. Ben de zamanında kayınbiraderimle benzer şeyleri çok yaşadığım için iyi bilirim. Eltim hamileydi, gebeliğini öğrendiği gün başladılar "bebek arabasını amcası alacak" demeye. Ya bir durun, bebek duracak mı düşecek mi o bile belli değil. Kalp atışını bile duymadınız daha. Hem ne biliyorsun sen sipariş vermesen bizim almayacağımızı. Alırız tamam illa ki yeğenimize elimizden geleni hatta daha fazlasını yapacağız. Ama ne bu karşındaki kaçıyor gibi yüklenme telaşı? Ne bu ne koparırsam kardır mantığı? Birgün geldiler, "abi bebek arabası bakmaya gidelim." Gittik, seçtiler beğendiler. İstedikleri arabayı beğendiler. İş pazarlığa geldi. Adam sordu "peşin mi taksit mi?" diye. Kaynım olacak uyanık arkasını dönüverdi adama, eşim adamla yüzyüze kaldı. Satıcı bile şaşırdı. Seçen başka, beğenen başka, pazarlık zamanında konuştuğu başka. Neyse aldık istediklerini. Yeğenimize feda olsun. Ama ne oldu?Kendileri kaybetti. Aç gözlülükleri yüzünden eşim de artık bu tür muhabbetlerden uzak duruyor. Doğuma giderken başka hediye aldırtmadı. Ben "kuzuyu düşün, boşver, hiç değilse bir takım alalım." dedim, onu bile kasada elimden bıraktırdı. Yeğenini sevmiyor mu? Ölür yeğenine. Ama artık asla kıstırmacaya gelmek istemiyor. Böyle benzer bir sürü şey oldu. Böyle olmasalardı böyle yapmasalardı, eşim onlara neler sererdi, ben de ses çıkarmazdım, seve seve destek olurdum.
Sizde de benzer durum var bence. MEsele PC şu bu değil, sizi deli eden ne koparsam kardır mantığı. Sizi size bıraksalar zaten elinizden geleni fazlasıyla yapacaksınız.
Kaldı ki çocuk konusunda da katılıyorum. Engelli olması doyumsuz yetişmesini gerektirmez. Sınırları ve kuralları olan çocuklar daha sağlıklı ve güçlü büyüler. O yavru engeli olduğu için bir zorlanma yaşıyor ama bu zorlanmayı aşmak için her istediğini önüne sermek ve kendi maddi gücü yetmediğinde amcalara halalara serdirmek onu mutlu etmez. Tam tersine doyumsuz ve elde ettiği hiçbirşeyden mutlu olamayan bir insan yapar. 20 aylık bir oğlum var. Arada hediye getiren oluyor. Oldu da bir misafir yoğunluğu olursa; 2-3 gün üstüste hediye geldiğinde huzursuz oluyorum. Daha dün gelen oyuncağın kıymetini bilmeden, onun hakkını vermeden, onun mutluluğunu bitirmeden yenisine geçmesinden hoşlanmıyorum. Ayrıca 14 yaşında bir çocuk evet çocuktur ama artık anne baba dışında birinden birşey istememesi gerektiğini bilecek yaştadır. Bu eğitim 5-6 yaşlarında biter en fazla, 14 yaşında bir çocuk birşey istemeye utanır, utanmalıdır. Anne baba başkalarından çok rahatlıkla birşey isteyebildiği için çocuk da amcadan PC isteyebiliyor ve hayır denince kapı çarpabiliyor.
Almayın demiyorum ama olması gereken nedir? Çocuk babasından PC ister. O da biraz zaman ister kızından, istediği an istediğinin olamayacağını bilsin diye, parası varsa verdiği zaman dolunca alır. Yoksa abisini yengesini çeker kenara, "böyle bir durum var abi biraz destek olur musun?" der. Abi de yenge de seve seve sonuna kadar destek olur.