Kızlar herkese mrb daha çok kısa zaman önce konu açmıştım erkek arkadaşımla olan problemlemlerim ayrılmamız ve benim depresyona sürüklenmem....tam sıkıntılarımdan artık kurtuluyorum eski halime dönüyorum derken ya biinsanın önüne hepmi engeller çıkar asla isyan etmiyorum ama artık o kadar yoroldumki herşeyden.dün görücü geldi annemle tartıştık ona istemediğimi yapamıycağımı söyledim oda bana sen artık 18 yaşında deilsin bu yaştan sonra severek evlenemzsin dedi bu arada 24 yaşındayım.artık çok sıkıldım ben ya bu evlilik muhabbetimden çevremdeki herkesin bana artık bundan bişe olmaz bakışlarından okadar kendimi bazen çaresiz hissediyorumki Allaha sığınıyorm kendimi tam düzeltiyorum derken bu sıkıntılar hep karşımda sanki evlenememek bana bi damga gibi bnde istiyorum ama napayım karakterime ters sevmeden evlenemem yapamam ama sevdiğim insanlarlada olmuyo bilmiyorum artık nasıl davranmam gerektiğini ne yapmam gerektiğini inanın bilmiyorumm
evlilik için geç kalmış değilsin hatta erken bile denebilecek yaştasın ama aileler bazen anlamıyor işte... peki gelen görücüye bir anda sevicek halin yok biraz tanımaya çalışsan belki de sana uygun birisidir
görücü usulü evlenmek sevmeden evlenmek demek değildir. size kafanızı karıştırmayacaksa eğer kendi yaşadığımı anlatayım. ben de okul bittikten sonra tatillerde ailemin yanına gitmekten nefret ederdim. tatil burnumdan gelirdi, yok görücüsü yok misafiri tanışmaya geleni sabah uyutmazdı annem. bi gün şuan ki kayınvalideciğim geldi, benim de arkadaşlarım gelecek hiç tınlamıyorm kadıncağızı. neyse geldi gitti filan. sonra başka bir gün kadın oğlunu alıp gelmiş. tabi aileler önceden tanışık olduğu için ailem gelmeyin diyemedi. misafirdir, gelirler giderler düşüncesiyle kabul ettiler. neyse geldiler. ben de bir ukalalık şimdiki eşime karşı, hep tersliyorum filan güya okumuş etmiş eğitimli insanlarız, adam yüksek lisans yapmış etmiş ama annesini almış gelmiş kız bakıyo mantığıyla bir ukalalık, söylediklerini terslerim olur biter mantığıyla bakıyorum ama canım, ömrüm, sevdiğim, sevgili eşim öyle bir laf etti ki ben dumura uğradım resmen. ondan sonra "evet bu adam tanımaya değer" düşüncesiyle konuşmaya karar verdim. sevdim deli gibi de seviyoum, seviyoruz birbirimizi. biz severek evlendik aşk evliliği yaptık diyenlerden daha öte bişey yaşadık diyebilirim.
çok uzattım ama velhasıl kelam bence insanları tanımaktan, tanımaya çalışmaktan zarar gelmez. bilakis insana değer katar sonuç evlilikle bitmese bile, bu günlük yaşantımız için de böyle değilmidir zaten?
Evlenecek olan sensin, annen değil
24 yaşında bir yetişkin olarak kendi kararlarını kendin verebilirsin
Kimse seni zorla evlendiremez, ne zaman birini sevip kendini hazırlarsın o zaman evlenirsin
Onun bunun lafıyla yuva kurulmaz !
Aldırış etme kimsenin lafına.
Sevmediğin biriyle asla evlenmemelisin.. Bir iş bul ve kendi ayaklarının üstünde dur böylece kimse sana ne yapıp ne yapamayacağını söylemek durumuna düşemez
evlilik için geç kalmış değilsin hatta erken bile denebilecek yaştasın ama aileler bazen anlamıyor işte... peki gelen görücüye bir anda sevicek halin yok biraz tanımaya çalışsan belki de sana uygun birisidir
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?