Bi' Türlü Kurtulamadığım Huyum

Sizin kadar fazla olmasa da ben de öyleyim. Kesinlikle çok hassas bir insan olmaktan, iyi niyetten ve bilinçaltında bir yerlerde çocukken sevgi ihtiyacının tam olarak karşılaşmamasından doğan bir eksiklikten kaynaklandığını düşünüyorum ben bu durumun. Ancak sizinkinin boyutu biraz daha fazla. Ben de bana bu şekilde trip yapanlarla ilgili düşünürüm ne oldu neden böyle ancak her zaman da adım atmam. Eğer yüreğinin güzel olduğuna inandığım ve bana zararı dokunmamış ve dokunmayacak biri ise o Zaman adım atarım. Yoksa umurumda olmaz. Çok da başkalarına odaklı yaşamak doğru değil. Siz yıpranırsınız. Eğer çok rahatsız ediyorsa sizi bu durum bir psikologla görüşün derim. Çünkü bir onay ve sevgi ihtiyacı içinde gibisiniz

betty_berry .!.:

Sizin kadar fazla olmasa da ben de öyleyim. Kesinlikle çok hassas bir insan olmaktan, iyi niyetten ve bilinçaltında bir yerlerde çocukken sevgi ihtiyacının tam olarak karşılaşmamasından doğan bir eksiklikten kaynaklandığını düşünüyorum ben bu durumun. Ancak sizinkinin boyutu biraz daha fazla. Ben de bana bu şekilde trip yapanlarla ilgili düşünürüm ne oldu neden böyle ancak her zaman da adım atmam. Eğer yüreğinin güzel olduğuna inandığım ve bana zararı dokunmamış ve dokunmayacak biri ise o Zaman adım atarım. Yoksa umurumda olmaz. Çok da başkalarına odaklı yaşamak doğru değil. Siz yıpranırsınız. Eğer çok rahatsız ediyorsa sizi bu durum bir psikologla görüşün derim. Çünkü bir onay ve sevgi ihtiyacı içinde gibisiniz

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle onaylanma ihtiyacı ben de farkettim bunu. İnsanlar beni kırdıkça, kazıklar attıkça güçleneceğime daha çok pıstım. Neden böyle oldum bilmiyorum.

kulhece00 .!.:

Ben hep dertsizliği dert edinen biri oldum. Bu da kafamın bi türlü rahatlayamamasına, hayattan ufak zevkler almama ve genel itibariyle mutlu olamamama sebep oluyor. Dışarıdan pek belli etmesem de galiba biraz da duygusallık var. Ve tüm bunlar insan ilişkilerimi etkiliyor. Kendimden çokça taviz veriyorum, olmadığım biri gibi davranıyorum.

Örnek vermem gerekirse biriyle ufak bi tatsızlık yaşayınca haklı da olsam ben adım atmak zorunda hissediyorum. Çünkü tatsızlığa tahammülüm yok ve çok rahatsız oluyorum biriyle aram bozuk olunca. Hep alttan almama sebep oluyo bu da. Hadi bunu geçtim işi öyle abarttım ki mesela biri eskisinden daha soğuk mesafeli davransa içim içimi yiyo ne yapmış olabilirim diye. Hatta ve hatta daha da fazla abartıyorum ve diyorum ki ben bi zamanlar x'e y ile ilgili bişey söylemiştim (kötü niyetli bişey değil kesinlikle) ya x bunu y'ye söylerse ve y yanlış anlar bana inanmazsa. Gerçekleşme ihtimali o kadar düşük şeyleri düşünüp kendi kendimi rahatsız ediyorum ki.

Etrafımdakilerle birkaç kez paylaştım akıl sağlığımdan şüphe ettiler. Artık hep içime atıyorum. Zamanla geçer diyorum ama geçmiyor. Farkettim özellikle tatillerde daha sık oluyor. Ama şu an yapabileceğim hiçbir şey yok, dışarı bile çok sık çıkamayacağım bir yerde yaşıyorum. Aynı durumu yaşayıp aşanlar varsa cevaplarını bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bu da bi tür takıntı kesinlikle.. Psikologla gorusebilirsin

A aysunkndmr canım benim de buna yakın sorunlarım vardı bi süre Şırnakta bir köy okulunda görev yapınca tabi haliyle bünyede hassastı o zamanlar. Ben D vitamini varya hani sulgarın ondan günde 4 tane akşamları aldım. Anti depresan kullanmak istemedim çünkü bende aşırı dikkat eksikliği yapıyodu bide bağımlısı oluyorum hemen. Ama bu vitamin böyle beni bi mutlu etti bi pozitiflik bişiler oldu ne bilim bana yaradı valla bi dene istersen eczacı bir arkadaşım tavsiye etmişti bana da

Bende de aynisi var hatta daha fazlasi. Ne kadar cok insanla gorusursem bu dertlerim daha da artiyor diye kendimi herkesten soyutladim artik. Cok rahatsizim cozum bulamiyorum.
D vitaminini duymustum ben de ise yariyor diye, cok duzenli kullanmadim gerci ama bende ise yaramadi.

canım benim , çözüm bence çok basit nasılmı ? seni umursamayanları ,umurunda olmasın .Şahsen kendi adıma söylüyorum , bana karşı negativ davrananları kafaya takmayı üşeniyorum zira isteyen istediğini düşünsün hiçte umurumda değiller takmiyorum çünkü onlar için tek saniyeme heba olur canım sende böyle yap .

kulhece00 .!.:

Ben hep dertsizliği dert edinen biri oldum. Bu da kafamın bi türlü rahatlayamamasına, hayattan ufak zevkler almama ve genel itibariyle mutlu olamamama sebep oluyor. Dışarıdan pek belli etmesem de galiba biraz da duygusallık var. Ve tüm bunlar insan ilişkilerimi etkiliyor. Kendimden çokça taviz veriyorum, olmadığım biri gibi davranıyorum.

Örnek vermem gerekirse biriyle ufak bi tatsızlık yaşayınca haklı da olsam ben adım atmak zorunda hissediyorum. Çünkü tatsızlığa tahammülüm yok ve çok rahatsız oluyorum biriyle aram bozuk olunca. Hep alttan almama sebep oluyo bu da. Hadi bunu geçtim işi öyle abarttım ki mesela biri eskisinden daha soğuk mesafeli davransa içim içimi yiyo ne yapmış olabilirim diye. Hatta ve hatta daha da fazla abartıyorum ve diyorum ki ben bi zamanlar x'e y ile ilgili bişey söylemiştim (kötü niyetli bişey değil kesinlikle) ya x bunu y'ye söylerse ve y yanlış anlar bana inanmazsa. Gerçekleşme ihtimali o kadar düşük şeyleri düşünüp kendi kendimi rahatsız ediyorum ki.

Etrafımdakilerle birkaç kez paylaştım akıl sağlığımdan şüphe ettiler. Artık hep içime atıyorum. Zamanla geçer diyorum ama geçmiyor. Farkettim özellikle tatillerde daha sık oluyor. Ama şu an yapabileceğim hiçbir şey yok, dışarı bile çok sık çıkamayacağım bir yerde yaşıyorum. Aynı durumu yaşayıp aşanlar varsa cevaplarını bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

Merhaba Can'ım bence hiç bişeyi kafana takma hiçte alttan alma için içini yese dahi Çunki sen Altan alsan dahi karşıdakine o iyi niyetin gorunmuyor yaşadıkların aynı ben yaşadım ama ben geçmişte çok sorunlar yaşadım anne babadan ayrı çooook sorunlar yaşadım yaşım çok küçüktü ama yüküm çok ağırdı tam atlattım derken şuanda koca kaynana baskısı altındayım ben aynı senin gibiydim dünyam darılmıştı pisikolojim bozulmuş arkadaş toplumuna girmek istemiyor içiriye kapanmış biriydim ama baktım durumum gunbe gun kotu oluyor dengesiz biri olmuştum artık hiç bişeyden zevk alamıyordum sonra kendimi yürüyüşe verdim yanlız kalıtım diye bi kendime baktım oyle yaparak tam dibine girmiş olu gibiydim hani insan uykudan uyanır gibi olurya bi uyandımki iki yıl içerisinde dişlerim dokulmuş yerini protes diş almış saçlar beyazlaşmıştı sıtresten bebegimi duşurmuş yaşlanmış gibiydim oysa 22 yaşındaydım oyle yapma Can'ım aklın durur kendini sıkma müzik dünle tv bak Can'ın sıkıldığında git Kaş'ını al süslen ama kendini iyiliklerden sorumlu tutma derim yeni arkadaşlar edin o huylarını bırak ben şuan hayattaki hiiiiiic birşeyden zevk alamıyorum tek sıgınagım mutluluğum bebeğim olmuş oyle yapma derim kendini kaybedersin

Konuyu okurken yorumlarda kendimi buldum..Bende kendimi soyutladim simdi kızımın okulunun baslamasını bekliyorum belki orda cevrem genisler diye..Hersey nasip kafaya takma demek kolay...Ama takacak konu cok olunca ise yaramiyor:)

kulhece00 .!.:

Ben hep dertsizliği dert edinen biri oldum. Bu da kafamın bi türlü rahatlayamamasına, hayattan ufak zevkler almama ve genel itibariyle mutlu olamamama sebep oluyor. Dışarıdan pek belli etmesem de galiba biraz da duygusallık var. Ve tüm bunlar insan ilişkilerimi etkiliyor. Kendimden çokça taviz veriyorum, olmadığım biri gibi davranıyorum.

Örnek vermem gerekirse biriyle ufak bi tatsızlık yaşayınca haklı da olsam ben adım atmak zorunda hissediyorum. Çünkü tatsızlığa tahammülüm yok ve çok rahatsız oluyorum biriyle aram bozuk olunca. Hep alttan almama sebep oluyo bu da. Hadi bunu geçtim işi öyle abarttım ki mesela biri eskisinden daha soğuk mesafeli davransa içim içimi yiyo ne yapmış olabilirim diye. Hatta ve hatta daha da fazla abartıyorum ve diyorum ki ben bi zamanlar x'e y ile ilgili bişey söylemiştim (kötü niyetli bişey değil kesinlikle) ya x bunu y'ye söylerse ve y yanlış anlar bana inanmazsa. Gerçekleşme ihtimali o kadar düşük şeyleri düşünüp kendi kendimi rahatsız ediyorum ki.

Etrafımdakilerle birkaç kez paylaştım akıl sağlığımdan şüphe ettiler. Artık hep içime atıyorum. Zamanla geçer diyorum ama geçmiyor. Farkettim özellikle tatillerde daha sık oluyor. Ama şu an yapabileceğim hiçbir şey yok, dışarı bile çok sık çıkamayacağım bir yerde yaşıyorum. Aynı durumu yaşayıp aşanlar varsa cevaplarını bekliyorum.

Genişletmek için tıkla...

burcunuz ne

Bende aynı durumdayım ve kendimi aşırı yıpratıyorum kalbim çarpıyor nefes alamayiyorum sanki bazen boğuluyorum çok duygusalim buarada d vitamini eksikligi bendede cikti