- 17 Nisan 2013
- 216
- 13
- 68
- Konu Sahibi emberassed
-
- #1
Ya gerçekten hayatımda sıkılmadığım huzurlu bir dakikam olmadı hanımlar.bu sıkıntılarımı birine anlatmak demek o kişinin işkencelerine maruz kalmak demek benim için.çunku insanlar sizin zayıflıklarınızı öğrenince çok acımasız şekilde hırpalayabiliyorlar sizi.ben kendimi bildim bileli utangaç çevresinin ne soylediğini hakkımda neler duşunduğunu aşırı onemseyen bir insanım.çok kolay tanışamam konuşamam insanlarla.muhabbetlerim hep böyle kesik kesik sanki karşımdaki ben de bu kızla nerden konuştum dercesine umitsiz biter.sonrasında da sanki hiç konuşmamaışız gibi selam sabah kesilir.ama ben bunu çok fazla insanda yaşadığım için sorunun kendimde olduğunun gayet farkındayım.konuştuğum insanlara sanki ben işte utangacım ben şuna çon uzulurum şuna alınırım ya da kendimle ilgili ne kadar rahatsızlığım varsa anlatmadan rahat edemiyorum.sanki onları anlatmazsam samimi bir arkadaşlık kuramycakmışım gibi geliyor.soyledikten sonra sen zaten karşı tarafın kolesisin seni tanıyor zayıflıklarını biliyor seni an be an ezebilir.seni pek takmaz başka insanlarla ilgilenir aradığını gorur asla anında cevap vermez sonra bnm buna işim düşer kusmesin etmesin diye boş bi mesaj atar noldu diye.bnm gibi salaklar da hiçbişey olmamış gibi sanki bunlar yaşanmamış gibi hayatına devam eder.hanımlar diyeceksiniz ki madem bunları biliyosun yapma şuanda çevremdeki herkese yaptım ve onlarla 3 sene daha beraberim yeni tanıştığım insanlarla da duuzgun muhabbet kuramayan iletişim ozurlusu bi insanım.bana çevremdeki insanların kişiliğime biraz saygı duyabilmeleri için en azından napmam gerektiği konusunda tavsiye verebilecek olanınız var mı.çunku artın nefes alamıyorum.kendime saygım yokk insanları sevmiyorum.hayat tatsız renksiz benm için ve böyle yaşadığım için çok üzülüyorum.bişeyleri duzeltebilme şansım varsa hala duzeltmeliyim artık.