Bir hastalik olsa gerek..

Basimdan bir konusma gecti. Erkek bebek bekleyen bir anneyle konu kaynanaliga geldi. Hersey sakayla karisik gelisti fakat bir gördüm ki, gercekleri konusuyormusuz.
Oglunu kiskandigini, ileride de cok kötü bir kaynana olacagini söyledi. Saka sandim ama baya baya ciddiydi. Inanilmaz sodugum. Galiba artik konusmayacagim.
Daha dogmamis bir bebek hakkinda böyle konusuluyor. Herkes degil illa ki ama böyle insanlar da var.
Ben kiz annesiyim ve kizlar daha bir narin oluyorlar ( adet dönemleri, hormonal degisiklikler kadinlari daha hassas ve duygusal yaptigi icin). Yaradilis olarak yani. Amacim asla cinsiyet ayrimi yapmak degil fakat baya baya cinsiyet ayrimi yapan biriyle bir an basbasa kaldim.
Oglun olunca anlarsin dedi. Hayir anlamayacagim. Evlat ayrimi yapan bir anne asla ve asla olmak istemiyorum ve inanilmaz korkuyorum bu durumdan. Yaradan vermis bir kere.
Ben en cok bu durumdan korkuyorum hatta.
Evlatlarimdan herhangi birini incitmekten.
Kizini kiskanmayacagini ama oglunu cok kiskandigini söyledi.
Ve serde yillardir kadinlara cektirilen acilar da icimde yer etmis durumda. Hal böyle olunca hemcinsimden bunlari duymak beni bitirdi.
Dondum kaldim.
Bir kadinin ileride bir kadina cektirecegim demesindeki sogukkanlilik benim insanliga olan inancimi kökten bitirdi galiba.

Ve biz gelecegi yetistiren kadinlar..
Ileride herhangi birinizin oglu herhangi birimizin kiziyla evlenecek. Onlar üzerinde yikici kararlar alma hakkimiz yok. Bize verilen emanetlere saygi duymamiz lazim.
Duygularimi aktaramiyorum su an da.
Ben gercekten bu zihniyeti anlamiyorum.
Tiksiniyorum.
Hepimizin evlatlari var ya da olacak.
Iyi insanlarla karsilasmalari dilegiyle.
Sadece icimi dökmek istedim.