Dun gece boşanmalı mıyım diye bir konu açmıştım bu süreçte burada tamamen çok mantıklı yorumlar la biraz da olsun kendimi farklı yönlerden düşünmem gerektiğine ikna ettim...
Düşündüm çok düşündüm acaba bosanmalı mi yoksa Boşanmamalı mı?
Bir çok soru sordum kendime evet cevap yok umudumu kestiğim bir evlilik ve sevdiğimi düşündüğüm bir eşim var...
Bu ikilemde gidip gelirken ,
Gece ansızın çığlıklar atarak uyandığımı eşimden korkarak onu ittigimi bana sarıldıkca onu gerçek anlamda yılan gibi gördüğümü hissettim...
Neden bu kadar çabaladım ? 2 aydır az mıydı yaşadıklarım onun nazını tribinı çekmelerim? hemen ardından sinir krizi geçirmem panik atak yaşamam ?
Eşim muhtemelen delirdiğimi düşünmüştr.
Ama sevgisizlikten biliyorum ki heruh yolu denedim onunla konuşmak için.
Ne derdini açtı bana , ne bir sıkıntısı olduğunu dile getirdi , nede sevgi adına bir nebze birşey gösterdi 2 aydır. geçer dedim depresyona girmiştir dedim benim yüzümden dır dedim . Denedim,denedim,denedim , her yolu denedim sabrettim...
Olmadı
En iyisi biraz uzak kalmak olduğuna kanaat getirdim ...
İyi gelecek eşime biraz kendini dinleyecek ve beni özleyecek pişman olacak yokluğum da belki . Terketmek değil yaptığım . sadece ikimiz için nefes almak . Ters teperse iyice uzaklaşirsa benden . Ve soğursam ben ondan? kendimi suçlamali miyim ? son çırpınışlarım buda ise yaramazsa son çıkış olarak gördüğüm de.ise yaramazsa bitecek
Ruh sağlığımın bozulduğunu görünce buna daha fazla ehemmiyet göstermemem gerektiği tak etti kafama .
Peki bu isteğimi eşime nasıl dillendirmeliyim .
O isteyken bir not mu yazmalıyım bi süre uzak kalalim diye yoksa konuşarak mi söylemeliyim ? konuşacaksa damarına basmadan güzelce nasıl söyleyebilirim ?