Bir tek sen eksiksin. İşim, gücüm, her şeyim tamam :))

mimisabu .!.:

Maşallah yaa benimki tam bir görev adamı çıktı Rıza baba:))) kendiliğinden yapmaz ama söylersem ikiletmez:)

Genişletmek için tıkla...

mahmut abi .!.:

Ben 43 yaşımda evlendim. Evet iyi yanları var, her şeyi tek başına yapmak zorunda değilsin, zorluklar paylaşılıyor falan ama hayata evliliğin kattığı yeni zorluklar da oluyor. Beklentiler, ev düzeni, kayın aile sorunları. Bazen bekarlığımı özlüyorum ve o özgürlük, rahatlık falan kalmıyor yani. O bakımdan bekarlar evlenmedim diye hiç üzülmesin diyorum. Bekarlık sultanlıktır. Ama bu yaştan sonra olur mu karşıma çıkar mı? diye soruyorsanız, olur, her yaşta olur. Benim karşıma 43 yaşımda çıktı.

Genişletmek için tıkla...

mimisabu .!.:

Ama genç yaşta evlenenlerin kayın aile sorunu daha çok oluyor inan. Mesela bu yaşta artık kendini tamamlamış birine elti görümce ne yapabilir ki:) eş de aileden kopmuş oluyor bu yaşlarda. O yüzden daha konforlu geliyor bana bu şekilde geç yaşta evlenmek.

Genişletmek için tıkla...

velev ki .!.:

Kızlar merhaba,
Ben yaşı 36’ya dayanmak üzere olan bir kadınım. Büyük şehirlerden birinde yaşıyorum. Doktorum. Bu yaşa kadar hayatımı dolu dolu yaşadım. Yaklaşık 40 ülke gördüm. Bazılarında 3-6 ay yaşama olanağını da buldum. Binlerce şükrediyorum böyle bir hayatım olduğu için. Ama yaş ilerledikçe yine de yanında birilerinin eksikliğini hissediyor insan. Sevme, sevilme ihtiyacı doğuyor. İşte ben bu eksik yönümü bu yaşa kadar hiç dolduramadım. Hayatıma uzun süreli kimseyi almadım. Olmadı yani. Ben de zorlamadım, zoraki olsun demedim. Ailemin, arkadaşlarımın tanıştırdığı insanlarla da, kendi sosyalleştiğim ortamlardaki insanlarla da tanıştım. Ama bir şekilde aramızda bir elektrik olmadı. Beni beğeneni ben beğenmedim. Benim beğendiğim beni beğenmedi (bu kaçıngan bağlanmama mı? Bilmiyorum. Elim yüzüm de düzgün bir insanım bence.Sizce bu yaştan sonra benim karşıma oturmasını, ikalkmasını, konuşmasını bilen beyefendi birinin çıkma olasılığı var mı? Nerede eksik bir şeyler var anlamıyorum. Bu şekilde de mutluyum. Ama artık her şeyi kendi başıma yapmaktan yorulduğumu da hissediyorum zaman zaman. Belki iki kişilik bir hayatım olsa, hayatımı birileriyle paylaşsam daha güzel olur gibi geliyor bazen. İçimi dökeyim dedim. Sevgilerimi sunuyorum.

Genişletmek için tıkla...

velev ki .!.:

Kızlar merhaba,
Ben yaşı 36’ya dayanmak üzere olan bir kadınım. Büyük şehirlerden birinde yaşıyorum. Doktorum. Bu yaşa kadar hayatımı dolu dolu yaşadım. Yaklaşık 40 ülke gördüm. Bazılarında 3-6 ay yaşama olanağını da buldum. Binlerce şükrediyorum böyle bir hayatım olduğu için. Ama yaş ilerledikçe yine de yanında birilerinin eksikliğini hissediyor insan. Sevme, sevilme ihtiyacı doğuyor. İşte ben bu eksik yönümü bu yaşa kadar hiç dolduramadım. Hayatıma uzun süreli kimseyi almadım. Olmadı yani. Ben de zorlamadım, zoraki olsun demedim. Ailemin, arkadaşlarımın tanıştırdığı insanlarla da, kendi sosyalleştiğim ortamlardaki insanlarla da tanıştım. Ama bir şekilde aramızda bir elektrik olmadı. Beni beğeneni ben beğenmedim. Benim beğendiğim beni beğenmedi (bu kaçıngan bağlanmama mı? Bilmiyorum. Elim yüzüm de düzgün bir insanım bence.Sizce bu yaştan sonra benim karşıma oturmasını, ikalkmasını, konuşmasını bilen beyefendi birinin çıkma olasılığı var mı? Nerede eksik bir şeyler var anlamıyorum. Bu şekilde de mutluyum. Ama artık her şeyi kendi başıma yapmaktan yorulduğumu da hissediyorum zaman zaman. Belki iki kişilik bir hayatım olsa, hayatımı birileriyle paylaşsam daha güzel olur gibi geliyor bazen. İçimi dökeyim dedim. Sevgilerimi sunuyorum.G

Genişletmek için tıkla...

velev ki .!.:

Kızlar merhaba,
Ben yaşı 36’ya dayanmak üzere olan bir kadınım. Büyük şehirlerden birinde yaşıyorum. Doktorum. Bu yaşa kadar hayatımı dolu dolu yaşadım. Yaklaşık 40 ülke gördüm. Bazılarında 3-6 ay yaşama olanağını da buldum. Binlerce şükrediyorum böyle bir hayatım olduğu için. Ama yaş ilerledikçe yine de yanında birilerinin eksikliğini hissediyor insan. Sevme, sevilme ihtiyacı doğuyor. İşte ben bu eksik yönümü bu yaşa kadar hiç dolduramadım. Hayatıma uzun süreli kimseyi almadım. Olmadı yani. Ben de zorlamadım, zoraki olsun demedim. Ailemin, arkadaşlarımın tanıştırdığı insanlarla da, kendi sosyalleştiğim ortamlardaki insanlarla da tanıştım. Ama bir şekilde aramızda bir elektrik olmadı. Beni beğeneni ben beğenmedim. Benim beğendiğim beni beğenmedi (bu kaçıngan bağlanmama mı? Bilmiyorum. Elim yüzüm de düzgün bir insanım bence.Sizce bu yaştan sonra benim karşıma oturmasını, ikalkmasını, konuşmasını bilen beyefendi birinin çıkma olasılığı var mı? Nerede eksik bir şeyler var anlamıyorum. Bu şekilde de mutluyum. Ama artık her şeyi kendi başıma yapmaktan yorulduğumu da hissediyorum zaman zaman. Belki iki kişilik bir hayatım olsa, hayatımı birileriyle paylaşsam daha güzel olur gibi geliyor bazen. İçimi dökeyim dedim. Sevgilerimi sunuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kulubun1uyesi .!.:

Güzel bir mesleğiniz var kendinize uygun statüde birini kolaylıkla bulabileceğiniz düşünüyorum. Ha doğru kişiyi bulmak emin olmak güvenmek elbette yaş itibariyle daha zor ama her seçim bir vazgeçiş. Bu arada bende bekarım benzer yaslardayiz sizin kadar olmasa da bende geziyorum tek başıma ne mutsuzum ne çok mutluyum. Ama bazen biraz o kişiyi tanımak gerekir ya hemen kestirip atmamak lazım belli kriterlere uyuyorsa. Ama gözlemlediğim bizim yaşlar genelde erkekler evli maalesef ya da dul ajdjdjdj ve ona rağmen 20lere bakma sevgili olma ve evlenme luksleri var. Çünkü onlar erkek. Biz kadınlar sürekli negatif ayrımcılık yaşıyoruz maalesef her anlamda. Ama doktor olsam özgüvenli olurdum siz değilsiniz demek istemiyorum ama şöyle aç profilini at fotoğraflarini falan bak bakalım kuyruk oluyor mu olmuyor mu ayrıca muhafazakar olduğunuz için mi uzun ilişkiniz olmadı eğer öyle ise onunla da ilgili bir gözlemim var tanıdığım kim varsa sonradan açılan kapısında kuyruk oldu birden kısmeti çoğaldı. İnsanlar daha uzak ve mesafeli olabiliyor muhafazakar olunca. Abla teyze olarak görüyorlar ya, onu kastediyorum. Bu da bir realite.

Genişletmek için tıkla...

my hope .!.:

Merhaba, bende ne iş ne eş,dost hiçbiri yok. 30 yaşıma girmek üzereyim . Şuan böyle olmamın sebebi kendimi ihmal edip yeterince cesur ve çabalayan biri olmamam diye düşünüyorum. Çok güzel mesleğiniz var. Ne güzel birçok ülkeyi gezip görmüşsünüz. Gördüğüm kadarıyla kendinizi çok geliştirmiş ve hayatı yaşamayı seven , güçlü bir kadınsınız. Yaşınız genç, umarım karşınıza kafa dengi, istediğiniz gibi biri çıkar, hakkınızda hayırlısı olsun.

Genişletmek için tıkla...

my hope .!.:

Benim çevremde de sonradan açılıp sevgilisi olan, evlenen birkaç kişi oldu. Konu sahibi muhafazakar birisi mi bilmiyorum ama gerçekten senin de belirttiğin gibi bu durum ilişkileri etkileyebiliyor. Biraz flörtöz olmak lazım.

Genişletmek için tıkla...

velev ki .!.:

Kızlar merhaba,
Ben yaşı 36’ya dayanmak üzere olan bir kadınım. Büyük şehirlerden birinde yaşıyorum. Doktorum. Bu yaşa kadar hayatımı dolu dolu yaşadım. Yaklaşık 40 ülke gördüm. Bazılarında 3-6 ay yaşama olanağını da buldum. Binlerce şükrediyorum böyle bir hayatım olduğu için. Ama yaş ilerledikçe yine de yanında birilerinin eksikliğini hissediyor insan. Sevme, sevilme ihtiyacı doğuyor. İşte ben bu eksik yönümü bu yaşa kadar hiç dolduramadım. Hayatıma uzun süreli kimseyi almadım. Olmadı yani. Ben de zorlamadım, zoraki olsun demedim. Ailemin, arkadaşlarımın tanıştırdığı insanlarla da, kendi sosyalleştiğim ortamlardaki insanlarla da tanıştım. Ama bir şekilde aramızda bir elektrik olmadı. Beni beğeneni ben beğenmedim. Benim beğendiğim beni beğenmedi (bu kaçıngan bağlanmama mı? Bilmiyorum. Elim yüzüm de düzgün bir insanım bence.Sizce bu yaştan sonra benim karşıma oturmasını, ikalkmasını, konuşmasını bilen beyefendi birinin çıkma olasılığı var mı? Nerede eksik bir şeyler var anlamıyorum. Bu şekilde de mutluyum. Ama artık her şeyi kendi başıma yapmaktan yorulduğumu da hissediyorum zaman zaman. Belki iki kişilik bir hayatım olsa, hayatımı birileriyle paylaşsam daha güzel olur gibi geliyor bazen. İçimi dökeyim dedim. Sevgilerimi sunuyorum.

Genişletmek için tıkla...

mimisabu .!.:

Kesinlikle katılıyorum ve şunu ekleyeyim
bazıları yaşı ilerleyip evlenmemiş insanlara kuruyemiş tabağında kalmış beyaz leblebi gözüyle bakıyor. İyiler seçildi geriye çok da tercih edilmeyenler kaldı gibi birşey insan için geçerli değil. Ben de geç yaşta evlendim ve hiç de uykudan koca koca diye sayiklayarak uyanmadım. Bu bir tercihtir ve zamanı gelince olur olmaz o ayrı mesele. Artık eskisi gibi değil. "Evde kalmak" kavramı yok olup gidiyor. İnsan insan olduğunu anlayana kadar zaten 30 u buluyor.

Genişletmek için tıkla...

velev ki .!.:

Kızlar merhaba,
Ben yaşı 36’ya dayanmak üzere olan bir kadınım. Büyük şehirlerden birinde yaşıyorum. Doktorum. Bu yaşa kadar hayatımı dolu dolu yaşadım. Yaklaşık 40 ülke gördüm. Bazılarında 3-6 ay yaşama olanağını da buldum. Binlerce şükrediyorum böyle bir hayatım olduğu için. Ama yaş ilerledikçe yine de yanında birilerinin eksikliğini hissediyor insan. Sevme, sevilme ihtiyacı doğuyor. İşte ben bu eksik yönümü bu yaşa kadar hiç dolduramadım. Hayatıma uzun süreli kimseyi almadım. Olmadı yani. Ben de zorlamadım, zoraki olsun demedim. Ailemin, arkadaşlarımın tanıştırdığı insanlarla da, kendi sosyalleştiğim ortamlardaki insanlarla da tanıştım. Ama bir şekilde aramızda bir elektrik olmadı. Beni beğeneni ben beğenmedim. Benim beğendiğim beni beğenmedi (bu kaçıngan bağlanmama mı? Bilmiyorum. Elim yüzüm de düzgün bir insanım bence.Sizce bu yaştan sonra benim karşıma oturmasını, ikalkmasını, konuşmasını bilen beyefendi birinin çıkma olasılığı var mı? Nerede eksik bir şeyler var anlamıyorum. Bu şekilde de mutluyum. Ama artık her şeyi kendi başıma yapmaktan yorulduğumu da hissediyorum zaman zaman. Belki iki kişilik bir hayatım olsa, hayatımı birileriyle paylaşsam daha güzel olur gibi geliyor bazen. İçimi dökeyim dedim. Sevgilerimi sunuyorum.

Genişletmek için tıkla...