- 29 Mayıs 2013
- 1.528
- 677
- 123
- Konu Sahibi birgaripyazar
-
- #1
Buraya konu acarken kelimeler cümleleri hizla oluşturuyordu.Oysa suan zor bela kelimeleri bir araya getiriyorum.Aslinda parmagimi oynatacak halim yokken,en yakinimla paylasamazken icimdekileri,buraya yaziyorum.Ne olsa yüzümü görmediniz halimden haberiniz yok.
O laflari nasil hazmettin, boyle bir adamla mi devam edeceksin,gururun yok mu ve benzeri sorularinizin cevaplari icin konuyu okumaya devam edin.
Bilirsiniz resmiyette evlendim 1 ay sonra dugunum var İDİ.Bugun akşam 9 sularinda çok şiddetli bir kavga ile başladik.Kendisi uzgun ve pisman halde ben ise öfkeden ziyade sadece kendi gelecegimi gözümün önünde canlandirmaya calisir bir haldeydim.Bir türlü kendimi mutlu bir tablonun içerisine yerlestiremedim.Son iki gün degildi dusunduklerim.Bastan sona.Aslinda çok şeyi gormezden geldiğimi farkettim.Bu gidiş nereye dedim.Cevap yok..
Herşeye,herkese diklenen ben kendimdeki bu sessizlikten korktum.Geri getiremeyecegim seyleri kaybettigimi anladim o vakit.Bunu o kadar sakin soylemisim ki karsimdakine once inanmadi.Çünkü sen bitirsen boyle bitirmezsin.Ya beni öldürür ya da ortalığı darma duman ederdin dedi.
Hiçbir şey diyemedim.Çünkü baslasaydim asla sonunu getiremeyecektim.Sadece "bendeki emanetlerini en kisa zamanda sana göndereceğim.Sana inanmıştım samimiyetine,sevgine,saygina.Bu zamana kadar arayip da bulamadigim sevkati buldum zannettim.Bu zamana kadar bekledigim ama bir türlü piyasaya cikmayan ilacim,ben ölmeye yakinken cikti dedim beni iyilestirdi dedim.İki gün evvel o yakistirdigin sifatlari yüzüme tukururcesine kustugun zaman aslinda ne kadar zehirli bir ilac olduğunu anladim.Sana seker verecegim diye kandirip zarar veren o insanlardansin.Elimi tutmuş götürüyorsun beni ucurumlara.Ve artik karar verdim ve bu yoldan dönüyorum.Seninle senin cehennemine gelmeyecegim"dedim ve kapadim.
Ve ardindan ortalik karisti.Ama kimseyle irtibat kurmadim karsi taraftan.Simdi herkes careler ararken,ben tekrar düştüğüm bu karanlik cukurdan nasil cikacagimi düşünüyorum.Bu sefer merdivenim de yok.Herseyi nasil başa sararim bilmiyorum.Kılımı kipirdatacak halim yok,tek kelime edecek gücüm yok.Keske biri beni şu durumdan cekip cikarsa,keske buralara kadar hic gelmemiş olsam.Eskilere goturseler diyecegim eskimde de kendimi koyacagim tek huzurlu bir yerim yok.Beni gelecege götürün.Belki huzur oradadir....
O laflari nasil hazmettin, boyle bir adamla mi devam edeceksin,gururun yok mu ve benzeri sorularinizin cevaplari icin konuyu okumaya devam edin.
Bilirsiniz resmiyette evlendim 1 ay sonra dugunum var İDİ.Bugun akşam 9 sularinda çok şiddetli bir kavga ile başladik.Kendisi uzgun ve pisman halde ben ise öfkeden ziyade sadece kendi gelecegimi gözümün önünde canlandirmaya calisir bir haldeydim.Bir türlü kendimi mutlu bir tablonun içerisine yerlestiremedim.Son iki gün degildi dusunduklerim.Bastan sona.Aslinda çok şeyi gormezden geldiğimi farkettim.Bu gidiş nereye dedim.Cevap yok..
Herşeye,herkese diklenen ben kendimdeki bu sessizlikten korktum.Geri getiremeyecegim seyleri kaybettigimi anladim o vakit.Bunu o kadar sakin soylemisim ki karsimdakine once inanmadi.Çünkü sen bitirsen boyle bitirmezsin.Ya beni öldürür ya da ortalığı darma duman ederdin dedi.
Hiçbir şey diyemedim.Çünkü baslasaydim asla sonunu getiremeyecektim.Sadece "bendeki emanetlerini en kisa zamanda sana göndereceğim.Sana inanmıştım samimiyetine,sevgine,saygina.Bu zamana kadar arayip da bulamadigim sevkati buldum zannettim.Bu zamana kadar bekledigim ama bir türlü piyasaya cikmayan ilacim,ben ölmeye yakinken cikti dedim beni iyilestirdi dedim.İki gün evvel o yakistirdigin sifatlari yüzüme tukururcesine kustugun zaman aslinda ne kadar zehirli bir ilac olduğunu anladim.Sana seker verecegim diye kandirip zarar veren o insanlardansin.Elimi tutmuş götürüyorsun beni ucurumlara.Ve artik karar verdim ve bu yoldan dönüyorum.Seninle senin cehennemine gelmeyecegim"dedim ve kapadim.
Ve ardindan ortalik karisti.Ama kimseyle irtibat kurmadim karsi taraftan.Simdi herkes careler ararken,ben tekrar düştüğüm bu karanlik cukurdan nasil cikacagimi düşünüyorum.Bu sefer merdivenim de yok.Herseyi nasil başa sararim bilmiyorum.Kılımı kipirdatacak halim yok,tek kelime edecek gücüm yok.Keske biri beni şu durumdan cekip cikarsa,keske buralara kadar hic gelmemiş olsam.Eskilere goturseler diyecegim eskimde de kendimi koyacagim tek huzurlu bir yerim yok.Beni gelecege götürün.Belki huzur oradadir....