Birgün burda mutluluğumu paylaşacağım gün gelir inşallah

Evleneli 2 yıl oluyor ve 2 yıldır anne olmayı bekliyorum belkide yıllarca beklicem çok acı o duyguyu tatmadan ölmek hayatta herşeyi elde etmenin bir yolu var ama buna ne paranın gücü yetiyor nede istemek yetiyor bu benim sınavım mı bilmiyorum en kötüsüde sonunu bilmeden mücadele etmek her ay aynı hüznü yaşamak her uyandığım güne buruk uyanıyorum hiç anne olamıcak mıyım aklımda tek soru Sınavların en büyüğü en acılısı herşey unutuluyor ama çaresizce beklemek en kötüsü gecenin bir yarısında gene çaresizliğimle başbaşayım.. Ben ve benim gibi çaresizce umut eden herkese Allah bu süreçte güç kuvvet versin

Öyle düşünmeyin neden bu kadar karamsarsınız inşallah Allah sizede bir gün anne olmayı nasip eder,sınavların en büyüğü olduğunu düşündüğünüz için size kendimden örnek vermek istedim, üç oğlum var ve ikisi ağır engelli ölümcül bir kas hastalığına sahipler ortalama olarak yirmili yaşlara kadar yaşatan bir hastalık,her gün kasları eriyor,her geçen gün bir adım daha yaklaşıyoruz ölüme ve elimden hiçbirşey gelmiyor, ona rağmen sınavların en büyüğü olduğunu iddia edemem,Allah korusun benim yerimde olsanız ne yapardınız lütfen umutsuz olmayın benim aileminde sekiz yıl çocukları olmamış ve ben doğmuşum Allah sizede gönlünüze göre bir evlat nasip eder inşallah

Bu kadar karamsar olmayın. Doktora gittiniz mi ne diyor bu durum hakkında? Gebe kalmanıza engel herhangi bir durum var mı sizde ya da eşinizde?

Bende iki yıldır evliyim benimde olmadı niye bu kadar karamsarsin şimdi herşeyin çaresi var tıp ilerledi tüp bebek yaparsın. Ben önümüzdeki ay aşılama yaptircam kısmet olursa bakalım onu deniycem olmassa tupbebek o da olmazsa taktır ilahi biz elimizden geleni yapalım gerisi Allah'ın takdiri.Benim arkadaşım 10 yıl çocukları olmadı sonra ikizleri oldu yani Allah tan ümit kesilmez.

Asla sinavlarin en büyügü degil. Beterin de beteri var. Burdaki herkes yaşadiklarini anlatsa agzin açik şükürle kalirsin. Ben de 2 buçuk yillik evliyim. 2 buçuk yildr hamile kalmamin sayisini bile unuttum ama ne oldu Elim boš oylece sabirla bekliyorum. Sayisini unuttugum kimyasal gebelikler. 2 düşük. 1 tanede dogurdugum bebemi kaybettim. Simdi yine 5+4 hamileyim. Yapilacak tedavileri yaptik düşmesin diye. Oylece bekliyorum acaba ne zaman düşecek diye. Ne zaman kanama başlayacak diye. O kadar korkuyorum. Akinti olunca acaba kanama basladimi diye bakmaktan. Insanlarin aciyarak bakmasindan. 1o yaslarindaki kucuk kizin acimla dalga geçip bizdeki kardeşden kimsede yok demesinden. Kucuk bebek gorunce gozlerim dolmasindan. Diş çikaran bebekleri gordugumde benimkide boyle olucakti demekten. Benden sonraki evlenenlerin 2 3 cocugu olmasindan. Çocugumun çürümesini hayal edip aglamaktan .karnimdayken insanlardan kiskandigim bebegimi topraga vermekten. Elbette Buda sinav farkindayim dermansiz dert vermezmiş. Olmuyorsa vardir bir hayir