Birisinin sevgisine neden bu kadar fazla ihtiyacım var?

-stargirl- .!.:

Merhaba herkese. Ben 17 yaşında bir lise öğrencisiyim. Bazı ailevi sorunlarımdan ötürü herkesten bir beklenti içindeyim. Çok yanlış olduğunu biliyorum. Kimse bana yardımcı olmak zorunda değil. Ama insanların ilgi ve sevgisine ihtiyacım var gideremiyorum bu hissi. Bir öğretmen olsun bir hala teyze vs benden büyük beni anlayabilecek kendi kızı gibi sevebilecek. Babamla yaşıyoruz hiçbir konuda arkamda değil. Seçeceğim bölümü de o belirledi beni dinlemedi bile. Fikri de değişmez zaten biliyorum. Bir sürü öğretmenim biliyor ingilizce hocamızla belki de elli defa bu konuyu konuştum "Bir de ben konuşayım babanla belki ikna olur" demedi. Babamı da tanıyan biri yani gidip konuşması için bir engel yok.

Kimse mi beni sevmez anlamıyorum. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Şu zamana kadar ailemden göremediğim o ilgi ve sevgiyi asla sevgiliden görmek gibi bir hataya düşmedim kendimi bu konudan uzak tuttum ama artık beni kimsenin sevmeyeceğini anlayınca bir sevgilim olsa beni anlayabilir diye düşünmüyor da değilim. Bizim okulda bir çift var hep birbirinin yanındalar birinin başına bir şey gelse tereddütsüz diğeri yardıma koşar benim de buna ihtiyacım var. Sizce sevgi eksikliğimi nasıl giderebilirim?

Genişletmek için tıkla...

Pamukannesi83 .!.:

Su anda bir alman kitap okuyorum. Icindeki cocuk ile barismak gibi birsey konusu. Orda senin anlattigin gibi ailesinde yani anne ve babadan yeterli kadar sevgi ve ilgi alamayan insanlar olusan boslugu baska seylerlen doldurmaya calisiyorlarm bu para,uyusturucu,iliskiler felan olabilir. Isin tehlikeli tarafi yalnis kararlar vermek ve yalnis adimlar atmak. Bence ailende hak ettigin degeri görmemen senin hatagin degil. Onlarin zayifligindan ve beceriksizliginden. Bundan arinmalisin.

Genişletmek için tıkla...

porfiromonas .!.:

Bence bu mesajı silmelisiniz yapıcı bi tarafı olmadığı gibi henüz reşit olmayan bi çocuğun aklına zorla karpuz kabuğu sokmak gibi olmuş amacınız bu olmasa bile

Genişletmek için tıkla...

-stargirl- .!.:

Merhaba herkese. Ben 17 yaşında bir lise öğrencisiyim. Bazı ailevi sorunlarımdan ötürü herkesten bir beklenti içindeyim. Çok yanlış olduğunu biliyorum. Kimse bana yardımcı olmak zorunda değil. Ama insanların ilgi ve sevgisine ihtiyacım var gideremiyorum bu hissi. Bir öğretmen olsun bir hala teyze vs benden büyük beni anlayabilecek kendi kızı gibi sevebilecek. Babamla yaşıyoruz hiçbir konuda arkamda değil. Seçeceğim bölümü de o belirledi beni dinlemedi bile. Fikri de değişmez zaten biliyorum. Bir sürü öğretmenim biliyor ingilizce hocamızla belki de elli defa bu konuyu konuştum "Bir de ben konuşayım babanla belki ikna olur" demedi. Babamı da tanıyan biri yani gidip konuşması için bir engel yok.

Kimse mi beni sevmez anlamıyorum. Kendimi çok değersiz hissediyorum. Şu zamana kadar ailemden göremediğim o ilgi ve sevgiyi asla sevgiliden görmek gibi bir hataya düşmedim kendimi bu konudan uzak tuttum ama artık beni kimsenin sevmeyeceğini anlayınca bir sevgilim olsa beni anlayabilir diye düşünmüyor da değilim. Bizim okulda bir çift var hep birbirinin yanındalar birinin başına bir şey gelse tereddütsüz diğeri yardıma koşar benim de buna ihtiyacım var. Sizce sevgi eksikliğimi nasıl giderebilirim?

Genişletmek için tıkla...