- Konu Sahibi korkmakalbim
- #1
Onunla daha bebekken tanıştık,beraber oynadık,beraber büyüdük.Çocukluğumuz beraber geçti...
Sonra araya öğrenim hayatları girdi ve ayrı kaldık.Ama yazları tatillede hep beraberdik.çünkü ben hep arıyordum onu,çağırıyordum,o beni aramasa bile...
Ve yine yaşadığımız şehre tekrardan dönüş yaptık.Aynı mahalledeydik,ama çok da sık görüşmezdik.Yani ben ararsam...
Ben yine de mutluydum,bir çocukluk arkadaşım vardı..
.Ama zaman benim gözlerimin açılmasını sağladı...
Arkadaşım,benim mutluluğumla mutlu olmuyordu.Onda farklı bişeyler vardı,insanların içinde küçük düşürüyordu,dalga geçiyordu benle..
Göz önünde olmayı,ilgi çekmeyi seven biriydi zaten..Ama bizim arkadaşlığımız çıkar ilişkisine dönmüştü..
Bir yaz günü ısrar etti denize gidelim diye ve çok yakın olduğu halde,onun isteği ile arabayla gittik,onların arabasıyla..
"Bir daha benzini sen dolduracaksın"dedi
şaşırdım,5 dakika bile değildi gittiğimiz yol..
Ne zaman birlikte dışarıda yemek yesek"sen öde,bende bozuk yok,sonra veririm"dedi ve asla ödemedi..Benim durumum ondan çok çok iyi,belki bu yüzden yaptı ama bana yalan söylemesiydi asıl sorun...
Ve kendisi üzerimde para olmadığı bir gün "ben sana alırım sen sonra verirsin" dedi 1tl lik dondurma için..
evet evet 15-20 yıllık bir arkadaşlığımız vardı bizim.....
Taktığım eşarbın rengine,pardesünün modeline laf yapıp "kendini kime beğendirmeye çalışıyorsun,serseri gibisin" tarzı cümleler kurdu,ki ben makyaj yapmayı bile bilmem,spor ayakkabı ile kime beğendireceksem kendimi
Ve bir erkek arkadaşı oldu.Bana "millet arkamdan konuşuyor,ama ben kimseyle görüşmüyorum,yalan"dedi.3 yıl sonra erkek arkadaşının ısrarıyla itiraf etti.Benden çekinmiş güya,kızarmışım.-Sanki ben annesiyim-
Onunla buluşmak adına ailesine "korkma kalbim ile beraberim"deyip gezdi,istemeden,bilmeden yalanına ortak olmuşum meğer..
7 de dışarı yemek yemeye çıkalım desem "ailem izin vermiyor"dedi ama benim adımı verip gece geç saatlere kadar gezmiş onunla
Ve aşağılamalarına devam etti.Ben 23e yeni girdim(o da 22 işte) ve geç de olsa okumaya karar verdim(o ilkoul mezunu,çok ısrar ediyorum oku diye pek yanaşmıyor)
Bana her fırsatta "üniversite ortamına gireceksin,farklı arkadaşların olacak tabi senin" dedi..Ne alaka,Allahım mutlu olmama sevinmiyor bile...
Bunun ezikliği ile olsa gerek çevremdeki 50 yaşında ve evlenmemiş insanları gösterip "sen de bunlar gibi olacaksın"deyip dalga geçti..
Ki evlendiği çocuğında işi yok ve lise mezunu..Kayınvalide adayı bunu istemiyor ve telefon açıp bağırmış "bırak oğlumu"diye...
:18:Yani mutlu değil..Belki de kendini tatmin ediyor...
Şu sıralar kim sözleniyorsa "ay çocuğun tipine bak,iğrenç.Allahtan benimki çok yakışıklı"diyor,nasıl bir görüş bu..
Etrafında kimseyi bırakmadı herkes ile kavgalı ve ben de nasibimi aldım bundan.Onun en yakın arkadaşı olduğum için midir nedir....Eskiden selam verenler artık düşman olmuş..
Yanına bir arkadaşını bulduğu zaman hiç hatırlamaz bile,ne zaman işi düşse "canım" ile başlayan mesajlar gelir durur..
Çok sevdiğim bir arkadaşım var onu facebooktan taciz etmiş resmen kavga etmiş onunla.."Korkma kalbim benin çocukluk arkadaşım" diye..Sanırım kıskandı...
Yedek birçok kıyafet aldı ve geri vermiyor "benim oldu artık"diyor..
Onunla yolda yürünmez "ay,şu bana baktı,şu araba ana baktı,şu bana netten yazdı,şu beni sordu,bu bana güldü" vs...
Dünya güzeli değil....
Daha çok şey var aslında...
.Kısacası bana artısından ziyade eksisi olduğunu anladım ve artık onunla konuşmama kararı aldım..
Bu kararı yaklaşık 2-3 yıl düşünerek anca verebildim ve o kadar mutluyum ki..Artık etrafımda beni sinir eden kimse yok..
Bunu da anlatmamın sebebi,bu aralar bu topikte arkadaştan yakınan çok insan görüyorum,anlıyorum hayatının merkezindeki insanı kolay çıkaramıyorsunuz..
Ama bence değer..Silin atın işinize yaramayan insanları
Sonra araya öğrenim hayatları girdi ve ayrı kaldık.Ama yazları tatillede hep beraberdik.çünkü ben hep arıyordum onu,çağırıyordum,o beni aramasa bile...
Ve yine yaşadığımız şehre tekrardan dönüş yaptık.Aynı mahalledeydik,ama çok da sık görüşmezdik.Yani ben ararsam...
Ben yine de mutluydum,bir çocukluk arkadaşım vardı..
.Ama zaman benim gözlerimin açılmasını sağladı...Arkadaşım,benim mutluluğumla mutlu olmuyordu.Onda farklı bişeyler vardı,insanların içinde küçük düşürüyordu,dalga geçiyordu benle..
Göz önünde olmayı,ilgi çekmeyi seven biriydi zaten..Ama bizim arkadaşlığımız çıkar ilişkisine dönmüştü..
Bir yaz günü ısrar etti denize gidelim diye ve çok yakın olduğu halde,onun isteği ile arabayla gittik,onların arabasıyla..
"Bir daha benzini sen dolduracaksın"dedi
şaşırdım,5 dakika bile değildi gittiğimiz yol..Ne zaman birlikte dışarıda yemek yesek"sen öde,bende bozuk yok,sonra veririm"dedi ve asla ödemedi..Benim durumum ondan çok çok iyi,belki bu yüzden yaptı ama bana yalan söylemesiydi asıl sorun...
Ve kendisi üzerimde para olmadığı bir gün "ben sana alırım sen sonra verirsin" dedi 1tl lik dondurma için..
evet evet 15-20 yıllık bir arkadaşlığımız vardı bizim.....
Taktığım eşarbın rengine,pardesünün modeline laf yapıp "kendini kime beğendirmeye çalışıyorsun,serseri gibisin" tarzı cümleler kurdu,ki ben makyaj yapmayı bile bilmem,spor ayakkabı ile kime beğendireceksem kendimi
Ve bir erkek arkadaşı oldu.Bana "millet arkamdan konuşuyor,ama ben kimseyle görüşmüyorum,yalan"dedi.3 yıl sonra erkek arkadaşının ısrarıyla itiraf etti.Benden çekinmiş güya,kızarmışım.-Sanki ben annesiyim-
Onunla buluşmak adına ailesine "korkma kalbim ile beraberim"deyip gezdi,istemeden,bilmeden yalanına ortak olmuşum meğer..
7 de dışarı yemek yemeye çıkalım desem "ailem izin vermiyor"dedi ama benim adımı verip gece geç saatlere kadar gezmiş onunla
Ve aşağılamalarına devam etti.Ben 23e yeni girdim(o da 22 işte) ve geç de olsa okumaya karar verdim(o ilkoul mezunu,çok ısrar ediyorum oku diye pek yanaşmıyor)
Bana her fırsatta "üniversite ortamına gireceksin,farklı arkadaşların olacak tabi senin" dedi..Ne alaka,Allahım mutlu olmama sevinmiyor bile...
Bunun ezikliği ile olsa gerek çevremdeki 50 yaşında ve evlenmemiş insanları gösterip "sen de bunlar gibi olacaksın"deyip dalga geçti..
Ki evlendiği çocuğında işi yok ve lise mezunu..Kayınvalide adayı bunu istemiyor ve telefon açıp bağırmış "bırak oğlumu"diye...
:18:Yani mutlu değil..Belki de kendini tatmin ediyor...
Şu sıralar kim sözleniyorsa "ay çocuğun tipine bak,iğrenç.Allahtan benimki çok yakışıklı"diyor,nasıl bir görüş bu..
Etrafında kimseyi bırakmadı herkes ile kavgalı ve ben de nasibimi aldım bundan.Onun en yakın arkadaşı olduğum için midir nedir....Eskiden selam verenler artık düşman olmuş..
Yanına bir arkadaşını bulduğu zaman hiç hatırlamaz bile,ne zaman işi düşse "canım" ile başlayan mesajlar gelir durur..
Çok sevdiğim bir arkadaşım var onu facebooktan taciz etmiş resmen kavga etmiş onunla.."Korkma kalbim benin çocukluk arkadaşım" diye..Sanırım kıskandı...
Yedek birçok kıyafet aldı ve geri vermiyor "benim oldu artık"diyor..Onunla yolda yürünmez "ay,şu bana baktı,şu araba ana baktı,şu bana netten yazdı,şu beni sordu,bu bana güldü" vs...
Dünya güzeli değil....
Daha çok şey var aslında...
.Kısacası bana artısından ziyade eksisi olduğunu anladım ve artık onunla konuşmama kararı aldım..
Bu kararı yaklaşık 2-3 yıl düşünerek anca verebildim ve o kadar mutluyum ki..Artık etrafımda beni sinir eden kimse yok..
Bunu da anlatmamın sebebi,bu aralar bu topikte arkadaştan yakınan çok insan görüyorum,anlıyorum hayatının merkezindeki insanı kolay çıkaramıyorsunuz..
Ama bence değer..Silin atın işinize yaramayan insanları
