Biraz daha açmalısınız bu konuyu. Beni ve sözlümü ailem biliyordu sözlenmeden önce. Vermem dediler, onlara kız yok dediler, onlara mı kaldık, hayalini bile kurma, çıkar at kafandan, imkansız dediler. Ama şimdi tam tersine seviyorlar ve sözlendik.
Sorun ailedeyse ve ikiniz birbirinizi çok seviyorsanız bırakmayın birbirinizi. Tek gereken sabırdır. Ama sen onunla mutlu olmayacağından eminsen yapman gerekeni biliyorsun kardeşim. Ayrılık çok acıtır insanı ama geçer.
Onunla bize bu dediklerinin aynılarını otur konuş derim ben sana. Ancak böyle ne olacağı belli olur. Ama ona acıyıp bırakamıyorsan o ayrı, hayat senin kimseye acıma. Onunla bir ömür sürdüremeyeceksen ve eminsen ne yapacağını biliyorsun.
Benim mantığım her zaman kalbimden daha doğru yönlendirir beni. Kalbimi değil mantığımı dinlerim ben ama senin için bu geçerli mi bilmiyorum arkadaşım.
Ben sözlümle ayrılmıştım, 2 sene sonra geldi ve artık sözlüyüz. Hiç birşey imkansız değildir. Duâ etmelisin, hemde çok. Allahtan yardım iste ve onunla lütfen bunların hepsini otur konuş bitirmeden önce. Belkide herşey çok güzel olacaktır. Biteceksede birlikte bitirin, bitmeyeceksede bunu beraber anlayın.
İyi olacak birşeyi bitirme kardeşim. Sen bu kadar seviyorsan ve o da sana gitme diyerek yalvarıyosa gururunu ayaklar altına alıp (herkes gitme diyemez), seni seviyorsa neden bitirmek istiyorsun. Onunla mutlusun ki seviyorsun. Mutsuz insanda sevgi denen birşey kalmaz bile kardeşim
Ailende onaylar, sende mutlu olursun hemde bal gibi. Ben mutsuzluktan ölüyordum, neler oldu bana. Ailem onaylamadı duyunca ve bittim o an. Ayrıldık en sonunda ve kendimi dinime bağladım hergün duâ ettim hayırlı bir eş için ve 2 sene sonra onu karşımda ailesiyle buldum. Bir Müslüman için imkansız denen birşey yoktur. Allah "Ol! Der ve olur". Umudumu bu âyete bağlamıştım ben. Ve oldu.
Lütfen, bak lütfen bitirmeden önce oturun konuşun ağlayın beraber ne yapıyorsanız yapın ama bir hataya düşmeyin çok pişman olursunuz lütfen