9 yılın sonunda anlaşmalı olarak yıllardır emeğimle yapılan alınan şeylerden vazgeçerek çocuguma nafaka bile almayarak anlaşmalı boşandık. O kadar yaşadığım kötü günlerden sonra boşanınca böle hissetceğim aklıma gelmezdi. Evliliğimiz kurtarma boyutunu aşmış ve kafalarda bitmişti. Sadece kıyafetlerimi alıp çocugumu alıp anne evine geri döndüm. Çocuguma nafaka bari verseydi ama vermiceni söledi. özgürlüğüme ve çocuguma karşılık herşeyden vazgeçtim. Ama değişik bir ruh halindeyim. Koca bir kırıklık var içimde omuzlarım çok ağır ve kızımın yerli yersiz soruları ve her gördüğüne biz artık dedemgilde yaşicaz demesi beni ağlama krizlerine sokuyor. Yaşadığım bu duygu sarsılması normalmi ? ve bu dönemi en hızlı nasıl atlatabilirm. fikirlerinizi almak isterim.