Ben de burada duygularımı paylaşmıştım.Sonra bazı arkadaşların bir çıkarın vardır çekiyorsan demeleri,bazılarının nasıl oluyor da hayatında başka kadın varken hala seviyorum diyebiliyorsun demeleri sonucunda daha da incindim.Yıllardır omuzlarımı çökerten bir evliliği ayakta tutabilmek için olağan üstü çaba sarfederken,birden bire pes dedim.Haklıyken çıkarcı oldum,midesiz oldum bunun için miydi dedim ve boşanma davasını açtım.Eşim şaşkın.O'nun benden sakladığı çok önemli sırları var eminim.Bu evliliği bana cehennem ettirmesine neden önemli sırları.Belki bunlar açığa çıkacak zamanla.Ama ben 2 gündür sanki ben değilim.Sanki etrafıma bir çember vardı ve eşim de o çemberin içinde bir yerlerdeydi.Ama davayı açtığım günden beri,sanki birileri hiç haberim yokken O'nu alıp çemberden atıvermiş.O'na karşı içimde ne merhamet kalmış,ne özlem,ne umut! Herşeyini eline vermişler ve atıvermişler gibi.Sanki bir zamanlar bebeğim gibi kollayıp,pamuklara sardığım adam o değil.Sanki kontrol benden çıkmış.Bu nasıl bir his böyle?:44: