- 13 Nisan 2017
- 85
- 57
- 88
- Konu Sahibi Bengokyuzu
- #1
Daha once vajinismus oldugum icin bosanma asamasindayiz diye bi konu acmistim. Tedaviyi gorup beraberligi yasadik ama bisey degismedi aylarca ayrilmak istedigini sevmedigini soyleyip durdu en sonunda 2 ay once esyalarini toplayip gitti. Sebepler incir cekirdegini doldurmayacak cinsten. En ufak seyleri bile aklina yazmis kendi ailesi bile farkinda bu sekilde yuva yikilmayacaginin. Ama ne gelip gittiler ne yapma dediler herseyi ona biraktilar o da gozunu karartmis zaten. Anlamadigim seylere gelince cok uzgunum haliyle hic yere yuvam yikildi. Ama o su au an tatile cikmis paylasimlar yapiyor mutluluktan ucacak. Evden gittigi gunden beri gezmedigi yer kalmadi. Bosanirkende hicbir maddi kaybi olmadan bosanmayi planliyor ne altinlari vercek ne baska biseyi. Hayatinda kimse yok az cok bilirim. Peki bu durum normalmi yani normal bi insan yuvasi yikilirken nasil bu kadar umursamaz olur. Ya da ben mi cok buyutuyorum. Sanki bir daha asla sevilmeyecek kalbim carpmayacak yalniz olecek gibi hissediyorum. Dahasi bu kadar kolayca bir kenara atilmak cok zoruma gidiyor. Nasil bu kadar kolay atlatip gununu gun eder insan daha mahkememiz acilmadi bile. Bilen yasayan varsa soylesin bu adamin psikolojisi normal mi onu sorguluyorum.