Boşanmak sinirle alınabilecek bir karar değil,
Alması evet kolay ama uygulamak "yaparım bi şekilde" ile geçiştirilemez, hele ki ortada bi çocuk varsa.
Çok taze bi olay yaşamışsınız, heyecanınızı anlıyorum ama bi sakinleşin önce.
Zaten ortada hakaret şiddet vs. varsa o evlilik bitmeye mahkum burda okeyiz.
Bi de boşandıktan sonrasıyla alakalı planlama yapmanız şart,
"Bi hayat kurmayı düşünüyorum ama nasıl yaparım"la olmaz.
Çalışmıyorsanız önce bi iş bulun kendinize, çocuğunuzla kimin ilgileneceğini garantileyin.
Nerde yaşarsınız, ailenizle olur mu, yoksa ayrı bir ev açabilir misiniz?
Açarsanız nasıl olur, geçinebilir misiniz ya da nasıl geçinebilirsiniz?
Lütfen bunları iyi planlayın, denize düşüp yılana sarılmak zorunda kalmayın ki aldığınız karar sizi pişmanlığa itmesin.
Keşke ayrılmasaydım en azından bi düzenim vardı dedirtmesin.
Ben de davamı açtım, anlaşmalıya ikna edemedim, çekişmeli başladık.
Bu kararı almak iki yılıma maal oldu ama herşeyimi o kadar güzel planlamıştım ki şimdi tıkır tıkır işliyor.
Hakkınızda hayırlısı olsun, boşanın tamam ama panikle değil, sakin sakin.
