merhabalar.çok zor durumdayım.35 yaşındayım devlet memuruyum.eşimle akraba vasıtasıyla tanıştık. 6 ayda evlendik.annesinin ölmesinin senesi dolmadan biz evlendik.9 yıllık evliyiz.su anda beş bucuk yasında bir kızım var.evliliğimizin ilk yılları sorunlu başladı.ailsine gidip gelmiyorum babasına baba demiyorum diye tartışıyorduk.o günlerde hayatımın en büyük şoklarından birini yaşadım tokat yedim.bunu yıllarca hazmedemedim.babası ben ne istediysem karşı çıktığı için baba diyemedim.mesela balayına gitmeme engel oldu.neyse.bebeğimize bana karşıda çok ilgisizdi.hep bilgisayar oynardı.hiç evin eksiğiyle ilgilenmezdi.annemler bizde diye internet cafelere gider eve gelmezdi.faturalar ev kredisi hep gecikmeli ödenirdi.gecen yazda eski sevgilisiyle buluşup sarmaş dolaş olmuş videosunu gördüm.gene af ettim.ama cok soğudum .cinsel anlamda bişey hisetmiyorum.yıllardır araba istiyorum .artık almak istiyorum dedim.bekle dedi.yıllardır bekliyorum dedim.bana bir küfürler bir hakaretler.ne yapacağımı şaşırdım.boşanmak istiyorum ama cesaretim yok.ailem yanımda her anlamda.neden güçlü değilim.ne olur yardım edin ne yapıcam karar veremiyorum..
Bütün bunları bir anlık sinirle yazmadıysanız,yani durumun özeti gerçekten böyleyse,tek bir sorum olacak : Boşanmak için ne bekliyorsunuz ? Belki bu kriz de atlatılır,1-2 sene daha ite kaka mutsuz geçer,sonra olur 11 sene...Bir sonraki krizde 11 seneme yazık dersiniz,sonra 12 sene,13 sene...Bir bakmışsınız yaş geçmiş,derken siz hayatı böyle zanneder olursunuz,kabullenirsiniz,boşansam ne olacak dersiniz.Hayat böyle değil,olmamalı
Kızınıza iyi bir babalık yapsaydı belki elle tutulur tarafı olurdu ama o da yok anlaşılan.İşiniz,maaşınız var,aileniz arkanızda madem,cesaret edemeyecek birşey yok.Üstelik şimdi maaşınızı gönlünüzce harcayamıyorsunuz,boşanırsanız belki birikim bile yapabilirsiniz.
ne diyebilirim ki, sevgi yok, saygı yok, sadakat yok, para konusunda bi paylaşım yok, cinsellik yok, yani böyle bi evliliğin devam etmesi ne kadar gerekli olabilir
koskocada memursun ne gereği var ki devam edesin, hayat hızla akıp gidiyor, belki bi yerlerde seni bekleyen mutluluklar var ve sen onları ıskalamak üzeresin
Bence iyi bile sabretmişsin. Bunun için öncelikle tebrik ediyorum seni.
Öncelikle alacağın herhangi bir kararın sonuçlarına dair iyi düşünmen ve ona göre kendini toplaman, güçlü olman lazım. Ama benim anladığım kadarıyla senin evliliğinde boşanmak ne kadar zorsa boşanmamak da o kadar zor ve gurur kırıcı gibi. Allah yardımcın olsun...
merhabalar.çok zor durumdayım.35 yaşındayım devlet memuruyum.eşimle akraba vasıtasıyla tanıştık. 6 ayda evlendik.annesinin ölmesinin senesi dolmadan biz evlendik.9 yıllık evliyiz.su anda beş bucuk yasında bir kızım var.evliliğimizin ilk yılları sorunlu başladı.ailsine gidip gelmiyorum babasına baba demiyorum diye tartışıyorduk.o günlerde hayatımın en büyük şoklarından birini yaşadım tokat yedim.bunu yıllarca hazmedemedim.babası ben ne istediysem karşı çıktığı için baba diyemedim.mesela balayına gitmeme engel oldu.neyse.bebeğimize bana karşıda çok ilgisizdi.hep bilgisayar oynardı.hiç evin eksiğiyle ilgilenmezdi.annemler bizde diye internet cafelere gider eve gelmezdi.faturalar ev kredisi hep gecikmeli ödenirdi.gecen yazda eski sevgilisiyle buluşup sarmaş dolaş olmuş videosunu gördüm.gene af ettim.ama cok soğudum .cinsel anlamda bişey hisetmiyorum.yıllardır araba istiyorum .artık almak istiyorum dedim.bekle dedi.yıllardır bekliyorum dedim.bana bir küfürler bir hakaretler.ne yapacağımı şaşırdım.boşanmak istiyorum ama cesaretim yok.ailem yanımda her anlamda.neden güçlü değilim.ne olur yardım edin ne yapıcam karar veremiyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?