- 29 Şubat 2012
- 7.898
- 15.458
- 298
- Konu Sahibi papyonkilikli
-
- #1
Sanirim istedigim cevapSu antidepresanlarin öcü gibi gosterilmesinden nefret ediyorum
Ayni haldeydim hem de 2 sene surdu oyle bunalimdaydim ki doktora bile gitmek derdimi anlatmak istemiyordum, stresten sackiran oldum kafamin iki yerinde kocaman kellik var artik dedim gitmek zorundayim gittim ilacimi yazdirdim bir aydir kullaniyorum ama kime soylesem amaan kullanma ilacsiz aşmayi dene yok soyle yok boyle
Yahu zaten ne ettiysem ilac kullanmamaktan ettim bak kafamda sac kalmadi daha neyin inadi bu cozemiyorum iste
Dis agrisini ilacsiz doktorsuz cozebiliyor muyuz? Yuksek tansiyonu, diyabeti, kalp rahatsizligini? Hayir cozemiyoruz. Ruhsal rahatsizliklar niye bu kadar onemsiz gozukuyor. Karnin agridiginda yok ilac almayim kendi kendime cozeyim diyor musun demiyorsun o nasil sacmaysa antidepresandan kacmak da o kadar sacma iste.
İlaci kullanmaktan cekinmeyin. İlacin bir sey yaptigi yok, yok uyusturuyor yok mal ediyor hepsi sehir efsanesi. İlac her seyin cozumu mu hayir o da degil. Ama tepkilerinizi kontrol etmenizi sagliyor cok uzulup perisan olacaginiz seylere daha mantikli yaklasmanizi daha az uzulmenizi sagliyor, yersiz korkulariniz varsa onlari yok ediyor paniginizi azaltiyor. Ben mesela asla asansor kullanamazdim simdi gayet rahatca biniyorum cunku yersiz endisemi yok etti ilac.Sanirim istedigim cevap
Sonunda gittim direk pat diye psikiyatriye. Neredeyse bogure bogure aglayarak anlattim. Anksiyete bozuklugu ilac kullanimi. İlac istiyor muyum bilmiyorum. Recete bana ben receteye bakiyorum. Kuzularim uyudu ben kendime buyuk boy menu soyledim onu yiyecegim. Serotonin hormonu eksigim varmis bir de depomin.
Niye yaziyirum sin 1 haftadir konusmak istemiyorum sadece çocuklarımla oynayayim onlari seveyim kitap okuyayim evden cikmayayim kimse de bana bulasmasin modundayim. Esim bile eve gelince onun la konusmak istemiyorum.
Sonu yok dibe cokuyordum ama ilac iste o konuda kafam cok karisik. Hayattan kopmayi 1 gun bile istemiyorum.
Depresyonu yumoş battaniye icinde nutella kaşiklamak sanan insanlar bunun sosyallesmekle, 20 dakikalik yuruyusle gececegine inanan insanlar ayni kisiler.Ben de uzun zamandır gitmeyi sürekli erteliyorum. Yarın, olmadı sonra, olmadı amaan boşver bi ara, diye diye erteleme hastalığı..Belki depresyonuma bu erteleme hastalığı da dahil ama işte harekete geçirici güç lazım. Psikiyatriste gitme enerjimi bile sömürüyo bu halet-i ruhiye.
Antidepresanları hep yan etkileri üzerinden duyuyoruz ancak kanıtlanmış olumlu etkisi çok, bunun da farkında olmak lazım çevremde çok fazla kullanan var ve gösterilenden ve abartılandan daha dar yan etki skalası. Gerekiyorsa direnmemek lazım, doktor yazacak sonuçta ve onun kontrolünde olacak. Ben de gidersem eğer umarım psikoterapi önermez antidepresan dayar diye dua ediyorum çünkü biliyorum beynin kimyasal işleyişi ve nörotransmitterler, "ayy müzik dinle geçer", "ayy cok takıyosun yhaaa dışarı çık hava al sosyalleş geçer" demeyle düzelecek şeyler değil. Bu başlı başına bir kimyasal değişiklik süreci. Midemiz ağırdığında hımm dur ya iki dakka hava alıp sosyalleşeyim de geçer demiyosak ya da ne bileyim daha orta seviyede bir hastalığımız olduğunda koşa koşa medikal tıptan çare arıyorsak dışarı çıkıp sosyalleşmiyorsak bu psikiyatrik işler de öyle kitap okuma yok sosyalleşmeyle düzelebilecek şeyler değil. Öyle olsaydı en sosyal en aktif en extrovert insanlar depresyona girmezdi.
Benim de henüz fiziksel olarak görünürde bir etkisi yok bu duygusal durum değişikliğinin, ama farkındayım ki daha tahammülsüz, daha hırçın, daha sinirli bir insan oldum bu süreçte.
Sanırım ad şart.
Bence salalım gitsin, çok düşünmemek lazım.
Pamuk gibi olmak için ad gerekiyorsa doktor kontrolünde olmak kaydıyla içelim gitsin ölüm var bu dünyada.
Depresyonu yumoş battaniye icinde nutella kaşiklamak sanan insanlar bunun sosyallesmekle, 20 dakikalik yuruyusle gececegine inanan insanlar ayni kisiler.
yahu kardesim zaten benim sorunum sosyallesememek, insan gormek istememek, aynadaki siluetimden bile kacmakken neyin yuruyusunden bahsediyorsun dimi ama.
Aynen bende öyleyim..Zoraki konuşuyorum herkesle herşeyi zar zor yapıyorumSonunda gittim direk pat diye psikiyatriye. Neredeyse bogure bogure aglayarak anlattim. Anksiyete bozuklugu ilac kullanimi. İlac istiyor muyum bilmiyorum. Recete bana ben receteye bakiyorum. Kuzularim uyudu ben kendime buyuk boy menu soyledim onu yiyecegim. Serotonin hormonu eksigim varmis bir de depomin.
Niye yaziyirum sin 1 haftadir konusmak istemiyorum sadece çocuklarımla oynayayim onlari seveyim kitap okuyayim evden cikmayayim kimse de bana bulasmasin modundayim. Esim bile eve gelince onun la konusmak istemiyorum.
Sonu yok dibe cokuyordum ama ilac iste o konuda kafam cok karisik. Hayattan kopmayi 1 gun bile istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?