BU BOŞLUK DOLAR MI?

Mutlu2890

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2019
2.599
1.727
133
Var olan ama varlığını hissetmedigim annem var.Kendimi bildim bileli mutsuz.Mutlu oldugu anlar cok nadir.Ona gore herkes kotu,hayat kotu.Bize ,kendisine faydasi olmaya hwrkes kotu.Kendi yolumuzu cizmeye calistigimiz icin biz kötüyüz.Hatalarimiz olamaz .Varsa yillarca onumuze isitilip konur.Kendimden nefret ettim yillarca.Annemi memnun edemeyen hayirsiz bir evlattim adeta.
Sıkıntılarım elbette oldu hayatta yalniz atlattim.Sonra dur dedim kendime.Bir seylerin farkina varmaya basladim.Destek aldim.almaya devam ediyirum.Sorun bende degilmis, onu fark ettim.Sorunun kimde oldugunun önemli olmadığını fark ettim.
Iyiyim.Kendimi zor da olsa sevmehe basladim ama hayalimdeki annemi cok ozluyorum.Cok kisa da olsa annemin bir kac kere hayalime yakin davrandigini hatirliyorum .Özlüyorum. Hic bir zaman o annenin gelmeyecegini biliyorum.Gelse de yasim 28 oldu zaten.28 yilim bombos gecmis.onu fark ettim.hayat kotu değilmiş,nefes almak guzelmis.Insanlar guzelmis..Ama bu bosluk nasil dolacak..Bu bir talihsizlik mi?bu adaletsizlik mi?Bu durum gwrcek mutlulugu yakalamaya engel olur mu?
Mesela su an regl gerginligi icindeyim.ailemi arayip moral bulmak istedim. Ama annemden bir suru sikayetlwr duydum.Kardesimi kotuledi,beni kotuledi ve kapattim.Yani canim yaniyor arkadaslar.
 
Var olan ama varlığını hissetmedigim annem var.Kendimi bildim bileli mutsuz.Mutlu oldugu anlar cok nadir.Ona gore herkes kotu,hayat kotu.Bize ,kendisine faydasi olmaya hwrkes kotu.Kendi yolumuzu cizmeye calistigimiz icin biz kötüyüz.Hatalarimiz olamaz .Varsa yillarca onumuze isitilip konur.Kendimden nefret ettim yillarca.Annemi memnun edemeyen hayirsiz bir evlattim adeta.
Sıkıntılarım elbette oldu hayatta yalniz atlattim.Sonra dur dedim kendime.Bir seylerin farkina varmaya basladim.Destek aldim.almaya devam ediyirum.Sorun bende degilmis, onu fark ettim.Sorunun kimde oldugunun önemli olmadığını fark ettim.
Iyiyim.Kendimi zor da olsa sevmehe basladim ama hayalimdeki annemi cok ozluyorum.Cok kisa da olsa annemin bir kac kere hayalime yakin davrandigini hatirliyorum .Özlüyorum. Hic bir zaman o annenin gelmeyecegini biliyorum.Gelse de yasim 28 oldu zaten.28 yilim bombos gecmis.onu fark ettim.hayat kotu değilmiş,nefes almak guzelmis.Insanlar guzelmis..Ama bu bosluk nasil dolacak..Bu bir talihsizlik mi?bu adaletsizlik mi?Bu durum gwrcek mutlulugu yakalamaya engel olur mu?
Mesela su an regl gerginligi icindeyim.ailemi arayip moral bulmak istedim. Ama annemden bir suru sikayetlwr duydum.Kardesimi kotuledi,beni kotuledi ve kapattim.Yani canim yaniyor arkadaslar.
Talihsizlik de adaletsizlik de değil, imtihan sadece. Aileyle imtihan zor olsa da (yaşadığım için biliyorum) sabrın sonu selamettir. Ne yapalım bizim de bunları yaşamamız gerekiyormuş. Beterin beteri var. Buna da şükür demeli
 
Bu kadar anlam yuklemeyin buna , sizi anliyorum ama her kadin anne olmak icin yaratilmiyor ve bu dunya kotu annelerle dolu , bazisi gercekten kotu bazisi yaptigi kotulugun , evladina verdigi zararin farkinda bile degil
Siz hayatiniza bakin , gecmisi birakin ,bunlari dusunerek mutlu olamazsiniz
 
Benim annemde böyledir.
Sürekli şikayetlenir, kendine sarıltmaz bile.
Ama beni çok sevdiğini, iyiliğimi istediğini biliyorum.
Kendimden örnek verecek olursam annemin boşluğunu tüm dünya gelse dolduramaz.
O yüzden sizinde doldurabileceğinizi sanmıyorum...
Ama kendinizi severseniz eksikliğini hissetmezsiniz diye düşünüyorum.
 
38 senede bende bulamadım, aynı sizin anneniz gibi annemin fazlası vardır, eksiği yoktur. Onlardan ümidimi kestim onları mutlu etmek için sevgi görmek için çabalamayı bırakalı 8 ay oldu görüşmüyorum rahatım stressiz yaşıyorum eşime oğluma 4 elle sarıldım huzur buldum. İnanın zor zamanlarımda el dediklerimiz daha çok destek oluyorlar annemden tavsiye ederim :kahve:
 
Annenizin değişmeyeceği için o şekilde konuyu kapatıp beklentiye girmeyin.
Anne olduğunuz zaman evladınıza hayalinizdeki anne gibi davrandığınızda, o boşluk hissi misli ile dolacak.
 
Insanin hayatını dolduracak bi es sevgili dost arkadas grubu olmayinca en yakinlarimiz olan ailemizde ariyoruz. Huzuruda ilgiyide. Her insan her yasta dönüşüm yasayabilir. Siz 28 de biseyleri farketmissiniz. 3 yil sonra daha farkli bakış açınız olacak. Secme hakkımız in olmadığı insanlardir. Aile bireylerimiz.iyiyse bize bir lütuf. Degilse de iliskileri yine stabil tutup çokda problem yasamadan mesafeli yurutmeli.
 
Anneniz neden hayat yorgunu? Babaniz mi uzdu? Ekonomik veya saglikla ilgili zorluklarla mi pencelesiyor? Onu bir anlamak lazim. Anneniz ile beraber bir psikiyatriste gidebilseniz size bizden daha cok faydasi olacaktir.
Kabul etmiyor tedavi olmayi.Onu mutlu görmek istediğimi söylüyorum. Ikna etmeye calisiyorum ama ben iyiyim siz kendinize bakin diyor. Zamaninda halalarim psikolojik olarak yıpratmış. Kendi ailesinden de sevgi görmemiş. 2-3 yil maddi zorluklar yaşadık. Hep bunlari anlatıyor. Elbette anlıyorum ama kin ve nefretle gecmez bu hayat.
 
Insanin hayatını dolduracak bi es sevgili dost arkadas grubu olmayinca en yakinlarimiz olan ailemizde ariyoruz. Huzuruda ilgiyide. Her insan her yasta dönüşüm yasayabilir. Siz 28 de biseyleri farketmissiniz. 3 yil sonra daha farkli bakış açınız olacak. Secme hakkımız in olmadığı insanlardir. Aile bireylerimiz.iyiyse bize bir lütuf. Degilse de iliskileri yine stabil tutup çokda problem yasamadan mesafeli yurutmeli.
Yillarca anne kontroluyle büyüdüm. Ne kalici arkadasligim oldu ne de iliskilerim.Giyim kusamimdan ,iliskilerime kadar her seyi annemle paylasirdim.Ama yalnizdim.Fakat kendim de degildim.ne zaman kendim olmaya basladim ,catismalar başladı. Agir hakaret yemekten yoruldum ..Büyük hatalarim olmadi hic onlara karsi.Ama annem bizi sevmiyor ya fa sevgisini gosteremiyor.Uzaklasayim diyorum babamin kalbi var.Annem iyice depresyona girer kendine zarar verir diye korkuyorum.
 
O zaman annenize bir iyilik yapin ve tedavi olmasini saglayin. Hem ona hem kendinize faydasi olur
Cok yalvardim.Maddi imkani fazlasiyla var ama ben de destek olurum ama annem asla ozel hastanelere para vermez. Devlet jastaneleri de ilgilenmez.Kafasina gore ilaclar iciyor.
 
Benim annemde böyledir.
Sürekli şikayetlenir, kendine sarıltmaz bile.
Ama beni çok sevdiğini, iyiliğimi istediğini biliyorum.
Kendimden örnek verecek olursam annemin boşluğunu tüm dünya gelse dolduramaz.
O yüzden sizinde doldurabileceğinizi sanmıyorum...
Ama kendinizi severseniz eksikliğini hissetmezsiniz diye düşünüyorum.
Kendimi sevemiyorum henuz.Terapistim zamanla o da olacak diyor.Evet daha iyiyim. En azindan kendime yabanci degilim ama annemle konuştuğum an kendimden nefret ediyorum.
 
Bu kadar anlam yuklemeyin buna , sizi anliyorum ama her kadin anne olmak icin yaratilmiyor ve bu dunya kotu annelerle dolu , bazisi gercekten kotu bazisi yaptigi kotulugun , evladina verdigi zararin farkinda bile degil
Siz hayatiniza bakin , gecmisi birakin ,bunlari dusunerek mutlu olamazsiniz
Yani ben annem adina daha cok üzülüyorum. Ben bir sekilde yolumu bulmaya calisiyorum ama o.At gozlugu ile bakmaya devam ediyor.Kesinlikle elestiriye acik degil.Narsist bir kisilik yapisi var.Yani kendine de bakmiyor.Bu durum benim canimi yakiyor.
 
Kendimi sevemiyorum henuz.Terapistim zamanla o da olacak diyor.Evet daha iyiyim. En azindan kendime yabanci degilim ama annemle konuştuğum an kendimden nefret ediyorum.
Anladım. Peki annenizden biraz kalsanız nasıl olur?
 
Bu boslugu başkalarından bekledim.Sevgiliden,arkadastan.Goremeyince sitem ettim.Anneme döndüm o da ayni.nisan bozdum. Kuzenlerimi ve amcami da ani bir sekilde kaybedince bunalima girdim.Ailemin destegini gormedim.Yalniz basima depresyondan cikmaya calistim.Oyle anlarım oluyordu ki tuvalete kitliyordum kendimi.nefes alamiyordum.butun dunya bana karsiymis gibi geliyordu.Lise hayatimda dayimin tacizine ugradim annem bildigi halde beni korumak yerine olaya kilif bulmaya calisti.Dayimla hala görüşüyor. Yillarca bu olayi kendi icimde unutmaya calistim.basardim da..ama cikiyor bir sekilde..
Cok kizdim anneme.cok kirildim.Annemin beni sevebildigini dusunmuyorum.sevmeyi bilmiyor ama hayatta yalnizim.ama kendimi tanidikca yalnizlik duygum azaliyor cok sukur.yine de eksigim.
 
Ayri yasıyorum zaten.Telefonla konuştuğumda oluyor bu tur seyler.Bayramlarda ,tatillerde gidiyorum .Donuste de kendimi toparlamak zorjnda kaliyorum.
Mümkün olduğunca daha az görüşüp iletişime geçin. Kendinizi sevdiğiniz zaman bu tür sorunlarınız kalmayacak, inanın.
 
Back
X