Merhaba araniza yeni katildim. Benim öyle bir derdim var ki içinden cikamiyorum. Dünya öyle bir hale geldi ki iki çocuğum var ikisi de ufak ve onların gelecekte bu dünyada nazil yasayacaklarini düşünmekten kafayi yiyecem. Nolur beni teselli edin bu dünyada nazil yaşayacak cocuklarim cocuklarimiz. Kimin katil kimin hirsiz kimin iyi kimin kotu olduğu belli değil. Komsu ulkelerimize yapilanlari görünce bburada cocuklarima icirdigim su bile düşündürüyor beni. YYa biz olsaydik onların yerinde ydiyorum. Ya da olmadan ne fark eder? Bu nazil bir dünya ALlahim her gece cocuklarimi uyurken izleyip agliyorum. Psikolojik bozuldu niye gunahlarina girdim diyorum. Tabi ki onlari bizden önce koruyan yüce yaradan var ama ya ben onlari o halde gorursem. Hic tanimadigim o çocuklar için bile kahrediyorum kendimi. Aslında kaynana koca düğün taki elbise gezmedim borcum var daha bir suru dert dediğimiz şeyler dert değil. Disarida anne babalarinin gözü onunde acliktan zehirli ot yiyp ölen çocuklar var. Lütfen sukredelim borcumuz olduğuna bile. Yani borcumuzu hala daha dert ediyorsan ki milyarlarca bile olsa demek daha baskalari gibi evlerimizden yurdumuzdan edilmedik. İnsaalh bu gunlerimizi aramayiz. Değerlerimizi yazarken önce sukredelim sonra yazalim olur mu kardeşlerim. Bir anne olarak bir evlat bir abla ve bir es olarak o kadar çok insani kaybetme ya da AC evsiz yurtsuz görme korkum var ki artik hicbir şeyi dert olarak görmüyorum. Aksine daha hala sabah kalkip normal hayatima devam ediyor olacagimin belirtisi deyip sukrediyorum. Allahim cocuklarimizla sevdiklerimizle sinama bizi...