Yeni evlendim. Tam 10 ay oldu. Sanırım evlilikte yaşanabilecek bütün problemleri hızlandırılmış bir şekilde 10 aya sığdırmayı başardık. Eşim beni çok seviyor. Görücü usulü evlendik. Üniversite 4. sınıf 2. dönemde yani yaklaşık 5 ay içinde eşimle tanışma, isteme, nişan, düğün oldu. Ben tüm bu hazırlıklar arasında alttan dersler bıraktım ve öğretmen olma şansımı 1 sene erteledim.
Evet gelelim soruna. Tabi ki eşimin ailesi. Eşim babasını yıllar önce kaybetmiş, annesi ve ablası ile yaşamaya başlamışlar. Bu arada eşim sekiz kardeş ve benden 8 yaş büyük. Tabi eşim idealleri için evlenmeyi geciktirdikçe birbirlerine tamamen bağlanmışlar. Öyle ki ablasını eşimin karısı zannetmeyen yoktur. Her şeyini o yapmış, onunla tatillere gitmiş, onunla gezmiş...vs. Eşimin annesi ise hala kadını anlayamadım. Kadın, çocuklarına ufacık bir ilgi göstermiyor, onlarla konuşmuyor, normalde çocuklar annelerine nazlanır bu ailede ise tam tersi, çocuklar annelerinin her dediğini yapıyor. Diğer abiler ve ablalar evli ve en büyükleri babamla yaşıt. En küçük ablası hala evli değil ve tüm abi ve ablaları onları bizim ailenin bireyi sayıyorlar. Yani biz 2 kişilik bir aile olduğumuzu söylesek de onlara biz bakmak zorundaymışız
Ablası gelen damat adaylarını beğenmiyor. Neden? Çok komik sebepleri var. Mesela birinin babasının adını beğenmediği için kabul etmemiş. Sanane ki babasının adından dedim. Bana e çocuğum olunca onun adını koyacağım dedi. Buna benzer bir çok olay. İnsan kendini salak hissediyor bunu duyunca, ben kaç kardeş olduklarını dahi sormayı unutmuştum.
Bugüne kadar çok olay yaşadık; o kadar çok ki ben yazmaktan siz okumaktan yorulursunuz. Ancak sonuçta evlenirken çok safmışım, her şeyi oluruna bırakmışım, ne ağzım laf yapmış, ne insanlara kendimi anlatabilmişim. Şu an eşim ailemden nefret ediyor. Ben de onun ailesinden. Ancak eşim bunu dışa vuruyor, bense içime atıyorum. Kimseye de halimi anlatamıyorum. Ablam yok kız kardeşim yok. Annemle dertleştim ve şu an yaşanan bir çok olaya o sebep oldu, eltilerimden akıl alayım dedim onlar da görümceme laf taşımışlar ve ortalık iyice karıştı.
Her gün ağlıyorum. Artık olayları akışına bıraktım. Hiç bir şeye itiraz etmiyorum. Ne derlerse evet diyorum, tamam diyorum. Bu olaylar nereye kadar böyle devam eder bilmiyorum. 1 seneyi dolduracağız ama ben sanki 10 sene yaşadım. Tek avantajım onlardan uzakta olmam. Ne yüzlerini görüyorum, ne de seslerini duyuyorum.
Evet gelelim soruna. Tabi ki eşimin ailesi. Eşim babasını yıllar önce kaybetmiş, annesi ve ablası ile yaşamaya başlamışlar. Bu arada eşim sekiz kardeş ve benden 8 yaş büyük. Tabi eşim idealleri için evlenmeyi geciktirdikçe birbirlerine tamamen bağlanmışlar. Öyle ki ablasını eşimin karısı zannetmeyen yoktur. Her şeyini o yapmış, onunla tatillere gitmiş, onunla gezmiş...vs. Eşimin annesi ise hala kadını anlayamadım. Kadın, çocuklarına ufacık bir ilgi göstermiyor, onlarla konuşmuyor, normalde çocuklar annelerine nazlanır bu ailede ise tam tersi, çocuklar annelerinin her dediğini yapıyor. Diğer abiler ve ablalar evli ve en büyükleri babamla yaşıt. En küçük ablası hala evli değil ve tüm abi ve ablaları onları bizim ailenin bireyi sayıyorlar. Yani biz 2 kişilik bir aile olduğumuzu söylesek de onlara biz bakmak zorundaymışız
Ablası gelen damat adaylarını beğenmiyor. Neden? Çok komik sebepleri var. Mesela birinin babasının adını beğenmediği için kabul etmemiş. Sanane ki babasının adından dedim. Bana e çocuğum olunca onun adını koyacağım dedi. Buna benzer bir çok olay. İnsan kendini salak hissediyor bunu duyunca, ben kaç kardeş olduklarını dahi sormayı unutmuştum.Bugüne kadar çok olay yaşadık; o kadar çok ki ben yazmaktan siz okumaktan yorulursunuz. Ancak sonuçta evlenirken çok safmışım, her şeyi oluruna bırakmışım, ne ağzım laf yapmış, ne insanlara kendimi anlatabilmişim. Şu an eşim ailemden nefret ediyor. Ben de onun ailesinden. Ancak eşim bunu dışa vuruyor, bense içime atıyorum. Kimseye de halimi anlatamıyorum. Ablam yok kız kardeşim yok. Annemle dertleştim ve şu an yaşanan bir çok olaya o sebep oldu, eltilerimden akıl alayım dedim onlar da görümceme laf taşımışlar ve ortalık iyice karıştı.
Her gün ağlıyorum. Artık olayları akışına bıraktım. Hiç bir şeye itiraz etmiyorum. Ne derlerse evet diyorum, tamam diyorum. Bu olaylar nereye kadar böyle devam eder bilmiyorum. 1 seneyi dolduracağız ama ben sanki 10 sene yaşadım. Tek avantajım onlardan uzakta olmam. Ne yüzlerini görüyorum, ne de seslerini duyuyorum.
eve gelen faturaya ve hatta aldığı domatesin fiyatına kadar annesine söylerdi. bildiğin ana kuzusu. görümcesi de ablama rahat vermezdi, evde kalmıştı resmen, 32 yaşında evlendi . yani öyle olaylar yaşattı ki ablama inanamazsınız. ( şu an kendisi görümcelerinden çekiyor 
) ama ailem çok destek oldu ablama, eniştem şu an benim ailemin dediğinden gidiyor kendi ailesinden soğumuş durumda 
evleri ayrıydı fakat yakındı. eşinin ailesine pek sık gelip gitmedi artık, ablam derdini anneme anlattı. annemde kocandır sabret dedi, ablam sabretti. ailem ağırlığını gösterdi , hergün arayıp sordu halini hatrını ablamın. ha bire ona destek oldular, sahipsiz bırakmadılar. ama eşiyle arasına da girmediler kesinlikle. sonra eniştem 2 mahalle ötede ev almıştı oraya taşındılar. ablam bize sık gider gelir oldu, aynı şekilde ailemde. eniştem ilk başlarda kızdı fakat zamanla o da alıştı. ailemin yakın davranması falan eniştemin hoşuna gitti. 
onlar bu sefer sana ezik durmamak için biraz daha dikkatli olmaya çalışacaklar 
onlar cadıysa sen daha cadı ol. 
bu arada onların yanında olsun, eşinin yanında olsun sesin kısık olmasın lütfen. eşin evde yokken alıştırmalar yap. yüksek sesle ve emin konuşmalar yap. kısık ses her zaman öfkeyi tetikler inancındayım. yükses sesli ol, ama bağırma derecesinde değil tabi. kendinden emin ol ki karşındaki de konuşurken temkinli olsun 
