Küçüktüm küçücüktüm ağlayarak uyurdum coğu gece.Yastığımın arkasını cevirirdim hep ıslandığı için.Büyümek isterdim hep.Sanırdım ki büyüyünce ağlamaz insanlar..Küçüktüm ve salaktım demek ki.
Büyüdüm büyüdüm dayakla büyüdüm bahceler bana dardı kavgayla büyüdüüüm ..
Evet öyle cok kavga oluyordu ki evde .Hep ağlar yazardım.Günlük tutma sebebim tamamen dert yanmaktı.her günlüğüme başlarken şöyle başlamışım..bugün cok dertliyim.Birde nasıl bi bağ kurduysam o defterle iyki varsın falan yazmışım seni cok seviyorum falan..Deftere! Seni seviyorum!
Sevgiye sevilmeye cok muhtacmışım belli..tırnaklarımı ilk yemeye o günlerde başlamışım.Nasıl bir azim bendeki.hala yiyorum zevkle.Hatta bazen uzasın da yiyeyim diye bekliyorum.buraya nereden geldim .neyse burda kalsın bu da.
Konunun sonu nereye gidecek vallahi bilmiyorum.Taştım sadece.elimde değilki yazıyorum..
Yahu aynı dert bir önür sürecekmi.Hala aynı kavgalar aynı dertler..Olan bana kardeşlerime oldu.Ağlamakla gecti yıllarım.Ulan bu dünyaya bir kere geliyorum.Bu mu benim yasayacağım hayat yani.Dayaklarla büyüdüm yetmedi yine kavgalara devam..Kactım kurtulamadım.ben şunu anladım ki kafanda derdin olduğun sürece dünyanın en güzel yerine de gitsen mutsuzsun.yediğim içtiğim zıkkımın kökü oluyor.Hayır tamm aşina olduğum bir yemek kendisi ama hergün hergün sıkıyor..
Karar aldım dedimki takmayacam artık neyapıyorsa yapsınlar bana bulaşmasınlar .Ne mümkün!ateşin ortasında ben yanmıyorum ki diye kendimi kandırıyorum .
Kac kere pes ettim.Depresyona girmeme vesile oldu bu pes edişler.Ağlıyor yemek yemiyor zombi gibi dolaşıyordum.Cok mutsuzdum çoook.İşsizdim evlenemiyordum ailem kavgalıydı.ne yaptın hayat bana.Kalk dedin ayağa!Savaş dedin.Kalktım savaştım düştüm dibe vurdum yine.Yok arkadaş ben beceremiyorum yaşamayı dedim.İlaclarımı almaya bile üşenir hale geldim.ya beni kandırıp duran kim arkadaş!Umutlanmak istemiyorum ya artık.Kacıncı kandırılışım bu !Kacıncı düşüşüm.Ve yine içinde sesler kalk melisa kalkmak zorundasın bik bik..artık umutlanmak istemiyorum ya..Vallaha bıktım.
Yarın işe gidicem sabah erken kalkmam lazım.Bilmiyorum kalkabilecekmiyim.Kalkmam lazım.Yeni girdim bu işe.Kaybetmek istemiyorum.Azimli ve calışkan olup beynimi sıkıntılardan az da olsa uzak tutmak istiyorum.Sanki mümkünmüş gibi!!!
Son olarak bişey daha.
Bir bucuk ay önce kardeşim birini bulmuş bana.Çok iyi çok şöyle çok böyle diye anlata anlata bitiremiyor.cocuğun resmini bile görmedim ama cok tuhaf sevdim bile.cocuk yurtdışına cıktı bir aydır yok ortada.Gelince görüşecez eğer o isterse.İşte hayatımda şuan iyi giden ikinci şey bir eş adayının olması.birinci şey işe girmem :)düşünün ne kadar yalnızım.bir aday olması bile beni mutlu ediyor.Hor görmeyin efenim.inanın bu hale geleceğimi hiç düşünmezdim.Bir kardeşim var benle görüşmüyor.Çok yalnızım cok.
Şu eş adayı gelsede tanışsak.yaşım 28 ama liseliler gibi hayal kuruyorum daha görmeden.talihsizliğime bakın ki o da yurtdışına gitti gelmiyor bi türlü.işimi varmış ne zıkkımsa ona gitmiş.off beklemekten bıktım.neyse evlenelim sorarım ben o salağa bi gitti gelmedi.
Yani derdin ne kuzum senin anlayamadık dediğinizi dıyar gibiyim.Şu en sonki olaya odaklanın bacılar.Ben bu adamı bekliyorum bu sefer cok umutlandım.Hayal kırıklığım olmasın artık.Benle bekleyin olurmu.Cok yalnızım.