• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu Hayat kimin hayatı ?

Tortellini

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
28 Ocak 2011
1.092
7
0
Kocaeli
Soru şu ; Sevdiğiniz insanlar için ideallerinizden , hayallerinizden hayattan istediklerinizden vazgeçermisiniz ? Hayatı sevdiklerimiz için mi yaşamalıyız yoksa kendimiz için mi ?

Benim hayatta birtek babam var , en değerlim kıymetlim ..
Şuan onun istediği bir hayatı yaşıyoruz .. Ben onun izin verdiği kadarıyla kendi hayatımı yaşamaya çalısıyorum.. O'na göre benim hayattan beklediklerim ' boş şeyler ' .. gereksizmiş.. Sırf o böyle düşündüğü için vicdanı bır baskı uyguluyor psıkolojık olarak .. ben önlisans mezunuyum bu yıl mezun oluyorum, eğitimimi devam ettirip lısans yapmak istiyorum.. Kısaca hayatıma kendi isteklerim doğrultudunda sekil vermek istiyorum.. Ama babam bunun doğru olmadığını gereksız olduğunu çok ileri gittiğimi düşünüyor . ve ben karşı çıkınca '' beni bırakıp gideceksın bunun hesabını yapıyorsun '' değil mi diyerek vicdan muhasebesi yapmama sebeb oluyor ..

Günlerdir düşünüyorum , yaşamak istediğim hayat bumu dıye ? hayır değil ..
bu şekilde çok mutsuzum, umutsuzum .. Ama bu benım hayatım diyip kendi yoluma da gidemiyorum. aklım, kalbim karmakarışık .. Normal insanlar gibi benim de büyüdüğüm zaman kendi hayatımı kurma hakkım yokmuydu ? ..

Siz olsaydınız nasıl davranırdınız , lütfen dusuncelerınızı esirgemeyin
 
kesinlikle kafana koyduğunu gerçekleştir bende babamı dinlemiştim sonra pişman oldum eğitim konusunda hemen hemen aynı konuydu sonra bunalıma girdim babamda çok pişman oldu anladı haksızlık yaptığını
 
O Benim Geleceğim Kimse Engelleyemez Der, İstediğimi Yapardım..
Yarın Bir Gün Evleneceksin, Bir Mesleğin Elbette Olsun..
Okumaktan İnsana Zarar Gelmez..
İlerde ''Keşke'' Diyeceğin Hiç Bir Şey Olmasın..

Başarılar..
 
Son düzenleyen: Moderatör:
eğitim konusu sadece bır örnekti arkadaşlar ..
bu hayatımın her kısmında olan bır sorun ..
ama benım merak ettıgım : İleride pişmanlık duyarmıyım bu benım hayatım deyıp çekip gidersem ..
Yada siz duyarmıydınız ? hak hukuk olayları yani ..
 
ben de onlar için yaşıyorum malesef....


Seni en azından okutmuşlar,ben şu an açıktan liseyi bitireceğim diye didiniyorum...


Neden okutmadınıoz diye sorduğumda "takardın bi küpeli peşine" diyorlar...


Buyrun buradan yakın....:19:
 
Bu hayat tabi ki bizim. Bir başkasının fikirlerine göre yaşarsak, gelecekte keşkelerle, acabalarla dolu mutsuz bir insan oluruz. Aile önemli, onları kırmamaya çalışmak, bir çırpıda silmemek lazım. Ama bunun yolu da her dediklerine "evet" demekten geçmiyor. Konuşmalı, kendinizi anlatmalısınız, tekrar ve tekrar. Artık yapılabilecek bir şey kalmadığından ve fikirlerinden asla dönmeyeceklerinden eminseniz, kendi yolunuzu çizmeniz gerekiyor bence. Sizin onları kaybetmeme çabanızı onlar da göstermeli. Onlara duyduğunuz saygıyı onlar da size duymalı. Onların fikirlerini almak önemli ama sonuçta kararı size bırakmaları gerekiyor. Yoksa kukla gibi olursunuz ve bu hiç sağlıklı bir durum değil.
 
Hayallerime bir senede yükseltebileceğim 20 puan kadar uzaktaydım..Ama babam için öyle değildi ki önlisans tercihi yapmam konusunda baya ısrarcı davrandı..Kırmadım önlisans tercih ettim yerleştirildim. Tekrar çalışırım önlisans kazanırım diyordum ama olmadı.Hem yerleştirildiğim için puanım kırılıyordu hem de yeni bir hayata alışıp ders çalışmak baya zor oluyordu.Bende tercihimi yaptım ve önlisansı bitirip çalışmaya başladım..Turizmciyim çalışma saatlerimiz uzun ve öyle her bayramda,özel günlerde izin alamıyorum.Şimdide bundan şikayetciler eee siz istemiştiniz bu bölümü siz istediniz diye yazdım gittim okudum hayallerimden vazgeçtim yeni hayatımı sevdim..Ama ne yaparsan yap insanları mutlu edemiyorsun..İsteklerinin sınırı yok bunu anladım..Sakın ama sakın başkaları için isteklerinden vazgeçme. Ben artık kim ne derse desin umursamıyorum istiyorsam yapıyorum.Bu yüzden başına buyruk birisi oldu adım :1::1:
 
bende hayatımı hep annem babam istediği gibi yaşadım..şimdi evliyim..ama onlara karşı vicdanım çok rahat..keşke onları üzmeseydim dediklerini yapsaydım dediğim bir pişmanlığım yok çok şükür...bak kendi kendimi şımarttım şimdi :77:
 
Eğitiminize devam ederken neden babanızdan ayrılmak zorundasınız?
Babanız sizin okumamanızı değil, onunla yakından ilgilenmenizi, onu bırakmamanızı istiyor.
Baba duasına çok inanırım. Makul ölçülerde istediklerinin yapılması ve saygılı olunması gerektiğine de.
Babanızın bu korkuları için yardım almasını sağlayın.
Bu arada babanız kaç yaşında
 
bende hayatımı hep annem babam istediği gibi yaşadım..şimdi evliyim..ama onlara karşı vicdanım çok rahat..keşke onları üzmeseydim dediklerini yapsaydım dediğim bir pişmanlığım yok çok şükür...bak kendi kendimi şımarttım şimdi :77:

ne güzel.. dilerim hep mutlu olursunuz..
hani hep anne baba dinleyin deriz ya .. ben dinlediğim için pişmanım keşke dinlemeseymişim..
vicdanım rahat ama hayatımın en güzel yıllarını kaybettim..bu saatten sonra neyi düzeltebilirimki..
 
ne güzel.. dilerim hep mutlu olursunuz..
hani hep anne baba dinleyin deriz ya .. ben dinlediğim için pişmanım keşke dinlemeseymişim..
vicdanım rahat ama hayatımın en güzel yıllarını kaybettim..bu saatten sonra neyi düzeltebilirimki..
seninle aynı fikirdeyim,keşke dinlemeseymişim bi ok şeyi....hayatım gitti resmen......
 
ne güzel.. dilerim hep mutlu olursunuz..
hani hep anne baba dinleyin deriz ya .. ben dinlediğim için pişmanım keşke dinlemeseymişim..
vicdanım rahat ama hayatımın en güzel yıllarını kaybettim..bu saatten sonra neyi düzeltebilirimki..

teşekkür ederim...bende her istediğimi yapamadım..hatta büyük çoğunluğunu diyeyim..ama sürekli geçmiştekileri düşünürsem günümü yaşayamam...yapabildiğimi yapıyorum yapamadığıma nasip değilmiş diyorum...kadermiş diyorum...başka türlü mutlu olamayız ki...insan kaybettiklerine üzülüyor ancak vicdanın rahat olması gibiside yok....umarım geçmişinizde düzeltemeyeceğiniz şeyler bile olsa şuan ki yaşınızın gerektirdiklerini ve iyi şeyleri yaşayabilirsiniz...Allah herkese herşeyin hayırlısını nasip etsin inşallah..
 
ister annen ister baban olsun,ne kadar seversen sev...sevilirsen sevil..fakat hayat bizim hayatımız...ilerde bir gün yalnız kaldığımızda -ki bu muhtemel bir durum-onların istediği hayatı yaşarken pişmanlıklar duymaktansa insan; kendi yaşamının mimarlığını yapabilmeli...benim de gerek annem gerek baban eğitim konusunda her zaman çok ileri gittiğimi söylediler,hep engel çıktı karşıma...kendi bildiğimi okudum..yeri geldim durdum ama şimdi keşke durmasaymışım diyebiliyorum yine...anne baba olmak demek çocuğunun hayatına ambargo koymak değildir..belli bir yaşa geldikten sonra kararlara karışılmak yerine ,kararları tartışıp birlikte daha iyi nasıl yapabilirizi tartışmayı başarabilseydik şimdi çocuğumuz mutsuz olmayacaktık..yüreğinin götürdüğü yere git,orda pişmanlık yok. sen varsın....
 
Ne sırf onlar için yaşa nede sadece kendini düşüncek kadar bencil ol bence...
Sonuçta onlar senin ailen azda olsa bi söz hakları olmalı aldığın kararlarda...

Ama tamamen onların istediği gibi bi hayat yaşayamassın...Yani önemli olan ortayı bulmak
Onlara rest çekip gitmek çözüm olmaz...Onları kırmadan yapmak istediğin şeyleri yapabilirsin
 
ailemi hep dinlemişimdir, hep de arkamda olmuşlardır ama seçimi hep Bana Bırakmışlardır.. Ben üni yi yaşadiğim okulda okumak zorunda kaldım ama seBep maddi imkansızlıklardı.. oysa öss puanım okuduğum okuldan 10 puan yüksekti. yani istanBulda izmirde veya ankarada daha iyi Bi üni de okuyaBilirdim.. gene de pişmann değilim.. ama eski nişanlımı ve şimdiki nişanlımı pek dinlemedim.. kendi Bildiğimi okudum.. o yüzden Bana Bencilsin dedi ikisi de. Sanırım kendi Bildiğimden vazgeçmeyeceğim için hiç Bi zaman yuva kuramicam =)))
 
aileler her zaman evlatlarının iyiliğini isterler ama çocuklarıyla aralarında kuşak farkı görüş farkı olduğu için bazen hayattan beklentiler farklı olabiliyor yada kimi ebeveynler evlatlarından ayrılmak istemedikleri için bazen bencilce davranabiliyorlar
en güzeli iki tarafında güzel bir şekilde tartışarak ortak kararlar vermesi
sende babanı bırakıp gitmek değilde tatlılıkla konuşarak gönlünü yaparak rızasını alarak hayatına yön ver.sonuçta anne baba duası ve desteğide önemli canım:31:
eminim baban seni anlayacaktır
 
Babanız beni bırakıp gideceksin diyor.

Allah uzun ömürler versin ama babanızda bir gün sizi bırakıp gidecek

O zaman hayatta tek başınıza kalacaksınız.

Ve nelerden kısıtlandı iseniz onlara ihtiyaç duyacaksınız.

Eğitimli olmak veya bir sevgili gibi...

Babanızın istekleri çok bencilce geldi bana
 
buna sevgi esareti deniyo herhalde, ben sevdiklerimiz için ideallerimizden vazgeçmememiz gerektiğini düşünüyorum, zaten bişeyi aşkla istiyosan hiçbişey sana engel teşkil edemez
bizi gerçekten seven insanlarından buna saygı göstermesi lazım, sonuçta hayat senin hayatın, kimsenin kalbini kırmadan ilerlemenin bi yolunu bulmalısın
yoksa ilerde bi gün suçlayacağın yine baban olur

bence babanın tutumu, senin istediğin şeylerin gereksiz olduğundan değil, mutlaka korktuğu ya da endişelendiği başka şeyler olmalı, bunları egale etmeye çalışabilirsin
ailenin bu tip tutumları için sevdiğim bi söz vardır, cehendemin yolları iyi niyet taşlarıyla döşelidir
 
Son düzenleme:
çok tşk ederim , düşünceleriniz için ..
ama bir yazı çok dikkatimi çekti.. ve aslında suan kendı içimde kırılan toparlıyamadıgım ve beni ikileme düşüren soruda bu : Aile , eş , arkadaş vs ..
Birini gerçek manada seviyorsak onun isteklerine saygı duyup kabullenmemiz gerekmiz mi ?
Sevmek aslında en buyuk fedakarlık değil midir ? şimdi diyceksiniz madem öyle sende gercek manada sevıyorsan sende fedakar olabılırsın işte ben burda tıkanıp kalıyorum..

Dipnot : Babam çok sabit fikirli bir insandır. bişey beyaz dıyelim ama o kara dediyse o karadır artık.
Çok konustum , defalarca .. Ama ona göre ben boş işlerin peşindeyim .. benım gordugum pencereden hayatı görmesini beklemıyorum elbette , ama sevgi, aile , bağlılık vs .. altında aslında bencilliklerimiz yatmıyor mu ?
 
Back
X