Bu kadar değişkenlik ve tutarsızlık normal mi?

onraynmiyiz .!.:

sana güven vermiyor mu yani senin düşüncelerini bu gelgit yaşadığın konuları düşündüğünde onun bu konudaki söyledikleri veya davranışlarına güvenemiyor musun?

Genişletmek için tıkla...

numuker .!.:

Aşık degilim buda kriterim değil demişsin ama bence kriterin olmalı evlilik aşık olmadığın biriyle yaşanmayak kadar zor ancak seversen katlanabilir oluyor yoksa zehir olur.

Genişletmek için tıkla...

tuzlucay .!.:

Merhabalar herkese, yorumlarınızı keyif ile okuyacağımı belirtir yazılarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Ben 23 yaşındayım ailemden ayrı yaşıyorum, küçük bir ilde memurum.Erkek arkadaşımla aynı işyerinde çalışıyoruz. 1,5 yıl oldu tanışalı ama biz 7-8 aydır sevgililik evresindeyiz. Aileleri tanıştırdık geçen haftalarda ve gelin gelelim güncel düşüncelerime.

O denli karmaşık düşünceler içerisindeyim, kendi içimde öyle türlü tutarsızlıklar yaşıyorum ki. Bir an öyle bir feminen yapıya bürünüyorum bozulan eşyaları sanki herkül gücündeymişim gibi kimseye ihtiyaç duymaksızın gururla yapıp bununla övünürken yine öyle bir an geliyor ki kendimi kayınvalidesinin evinde, eltisiyle bulaşık yıkarken bilezikleri çıngırdatma yarışına giren gelin gibi hissediyorum.

Erkek arkadaşımı seviyorum aslında. Ama körkütük aşık değilim , öyle olarak evlenmekte şartım değil zaten. Onunlayken huzurluyum, geleceğe dair içerisinde onun da olduğu hayaller de kurarım ama neden bu düşüncelerimin önüne geçemiyorum, tutarsızlıklarıma bir çare bulamıyorum.Bir insan nasıl ne istediğini bilmez? Tekerlekte dönen fare gibi düşüncelerim.. Hep aynı döngüde. Ona da ayıp ediyorum böyle yaparak, böyle düşünerek. Oyalıyor gibi hissediyorum onu çünkü evlilik için ideal bir yaşta, ama ben bence değilim. Değilsem neden ailemle tanıştırdım ki diyorum sonra.. Bir tane hayatım var onu da böyle sızlanarak mı geçireceğim,seni mutlu eden neyse onu yap diyorum ama yazdığım diğer düşüncelerimden, düşüncelerime paralel olarak davranışlarımdan dolayı kendime zehir ediyorum her şeyi. Sanırım ben tıkandım, hayatıma nasıl yön vermem gerektiğini bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Durbidk .!.:

Ben sevgilimle univrstede tanistim cok sevdik uzun yillar birlikletligimiz oldu sorunsuz bir sekilde ama genel olarak uzaktan iliskiydi bizimki ama ona ragmen bence baya iyi yuruttuk is evlilik kismina gelince bende bir tereddut ettim korkularim oldu sonucta yeni bir hayat ve artik eskisi gibi olmayacak falan derken bunlar aklimi kurcaladi sonra kendime sordum bu adami seviyor musun diye yaninda nasil hissettigimi hatirladim ve biz uzaktaydik daha zordu bunun karari benim icin sonra yaninda nasil hissettigimi hatirlattim kendime hep ve evlendik simdi cok sukur diyorum o zaman sevdigimi saniyordum ama simdi sanki daha baska seviyorum 3 yillik evliyiz ve inan herseyim o oldu hic pisman olmadim

Genişletmek için tıkla...

tuzlucay .!.:

Sahsima yazılan her cevapta bı rahatliyorum ama göğsümde soyut bi şişkinlik var ki geçmiyor.ne zormuş.. Bu yaşlarımi bu karamsarlıklarla heba ediyorum çok üzgünüm.
Yer yer tartışıyoruz hatta dün akşamdan beri hiç konuşmadık.. bilmiyorum bunlar da bize bi isaret mi.. hayatimin hangi donemindeyim bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

tuzlucay .!.:

Merhabalar herkese, yorumlarınızı keyif ile okuyacağımı belirtir yazılarınız için şimdiden teşekkür ederim.
Ben 23 yaşındayım ailemden ayrı yaşıyorum, küçük bir ilde memurum.Erkek arkadaşımla aynı işyerinde çalışıyoruz. 1,5 yıl oldu tanışalı ama biz 7-8 aydır sevgililik evresindeyiz. Aileleri tanıştırdık geçen haftalarda ve gelin gelelim güncel düşüncelerime.

O denli karmaşık düşünceler içerisindeyim, kendi içimde öyle türlü tutarsızlıklar yaşıyorum ki. Bir an öyle bir feminen yapıya bürünüyorum bozulan eşyaları sanki herkül gücündeymişim gibi kimseye ihtiyaç duymaksızın gururla yapıp bununla övünürken yine öyle bir an geliyor ki kendimi kayınvalidesinin evinde, eltisiyle bulaşık yıkarken bilezikleri çıngırdatma yarışına giren gelin gibi hissediyorum.

Erkek arkadaşımı seviyorum aslında. Ama körkütük aşık değilim , öyle olarak evlenmekte şartım değil zaten. Onunlayken huzurluyum, geleceğe dair içerisinde onun da olduğu hayaller de kurarım ama neden bu düşüncelerimin önüne geçemiyorum, tutarsızlıklarıma bir çare bulamıyorum.Bir insan nasıl ne istediğini bilmez? Tekerlekte dönen fare gibi düşüncelerim.. Hep aynı döngüde. Ona da ayıp ediyorum böyle yaparak, böyle düşünerek. Oyalıyor gibi hissediyorum onu çünkü evlilik için ideal bir yaşta, ama ben bence değilim. Değilsem neden ailemle tanıştırdım ki diyorum sonra.. Bir tane hayatım var onu da böyle sızlanarak mı geçireceğim,seni mutlu eden neyse onu yap diyorum ama yazdığım diğer düşüncelerimden, düşüncelerime paralel olarak davranışlarımdan dolayı kendime zehir ediyorum her şeyi. Sanırım ben tıkandım, hayatıma nasıl yön vermem gerektiğini bilemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

elaelif123 .!.:

yasiniz o kadar genc ki. hiçbirşeye yapmak zorunda degilsiniz, plan yapmayın akisina birakin,önünüzde uzun bir hayat var. Imkaniniz varsa dünyayı gezin farklı hayatlar tecrübeler zamanla sizi bambaşka hale getiriyor zaten.

Genişletmek için tıkla...