Bu korku icin bir tavsiye ...

Bunun için yapabileceğimiz bir şey yok, öyle düşün. Eninde sonunda herkes ölecek. En katlanılır yanı da bu. Değiştiremeyeceğin bir şey için hayatını zehir etme.
 
Annem, babam ve abim 3 ay önce trafik kazası geçirdiler. Allah'ıma sonsuz şükürler olsun ki canları sağ. Aradan 1 buçuk ay geçmedi, dedem vefat etti. İnsanda bu korku oluyor. Ben de çok gülsem ardından korkmaya başlıyorum. Sürekli bir şey olacak diye diken üstündeyim ve psikoloğa gitmeyi kesinlikle düşünüyorum. Sizi de çok iyi anlıyorum. Siz de mutlaka gitmelisiniz.
 
Sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı duyguları ben de yaşadım. 1.3.2014 de annemi, 20 gün sonra anneannemi (manevi ama özünden daha hakkı vardır. ) yaklaşık bir ay sonra eşimin halasını, sonra en yakın kız arkadaşımı ay olmadan diğer arkadaşımı, 2.10.2014 de babamı, üstüne iki arkadaşımı haftası çıkarken amcamı kaybettim. Daha 2014 bitmemişti bile. Sonrasında bir panikatakla kendimi hastanede buldum. Ölümden değil de hastalanıp çile çekerek ölmekten korkuyorum. Boğazım ağrısa kanser mi oldum diyorum. Psikoloğa gittim o bile hayret etti. Hafif doz sakinleştirici verdi.
Allah'a sığınmaktan başka yol bulamadım ben. Bol bol dua edin.
 
Sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı duyguları ben de yaşadım. 1.3.2014 de annemi, 20 gün sonra anneannemi (manevi ama özünden daha hakkı vardır. ) yaklaşık bir ay sonra eşimin halasını, sonra en yakın kız arkadaşımı ay olmadan diğer arkadaşımı, 2.10.2014 de babamı, üstüne iki arkadaşımı haftası çıkarken amcamı kaybettim. Daha 2014 bitmemişti bile. Sonrasında bir panikatakla kendimi hastanede buldum. Ölümden değil de hastalanıp çile çekerek ölmekten korkuyorum. Boğazım ağrısa kanser mi oldum diyorum. Psikoloğa gittim o bile hayret etti. Hafif doz sakinleştirici verdi.
Allah'a sığınmaktan başka yol bulamadım ben. Bol bol dua edin.

Başınız sağolsun. Gözlerim doldu inanın okurken. Çok zor bir dönemden geçmişsiniz.:/
 
Şu dediğiniz panik atak başlangıçı gibi.
Ben de panik atağım da ordan biliyorum.
 
Sizi çok iyi anlıyorum çünkü aynı duyguları ben de yaşadım. 1.3.2014 de annemi, 20 gün sonra anneannemi (manevi ama özünden daha hakkı vardır. ) yaklaşık bir ay sonra eşimin halasını, sonra en yakın kız arkadaşımı ay olmadan diğer arkadaşımı, 2.10.2014 de babamı, üstüne iki arkadaşımı haftası çıkarken amcamı kaybettim. Daha 2014 bitmemişti bile. Sonrasında bir panikatakla kendimi hastanede buldum. Ölümden değil de hastalanıp çile çekerek ölmekten korkuyorum. Boğazım ağrısa kanser mi oldum diyorum. Psikoloğa gittim o bile hayret etti. Hafif doz sakinleştirici verdi.
Allah'a sığınmaktan başka yol bulamadım ben. Bol bol dua edin.
Başınız sağolsun zor şeyler yaşamışsınız. Kendim de dahil panik ataklı kime baksam arkasında bir travma oluyor, sonrasında insanların bu mu yani diyebileceği olaylar bizler için tarif edemeyeceğim o acılı nöbetlere sebep oluyor :( uzun zamandır yaşamıyordum beni de sık sık yoklamaya başladı şu aralar, size de çok geçmiş olsun.

Konu sahibine ölümü bir nevi boyut değiştirme olarak görmesini tavsiye edebilirim, bir de maneviyatını güçlendirme ve ruhu beslemesini; dua, seyahat, sevilen insanlarla vakit geçirme gibi.
 
Back
X