Bugün kendim için ne yaptım?

Bir derdim var. Kendimizi sevmeyi pek beceremiyoruz. Bütüm ilgimizi, sevgimizi ve enerjimizi başkalarına akıtıyoruz. Tüm vaktimizi en bi mükemmel/ anne / evlat / eş /sevgili olmaya çalışarak tüketiyoruz. Kendimize harcayacak gücümüz kalmayıncaya kadar birilerini mutlu etmek için uğraşıyoruz. Kendimizi sevemediğimiz için, birileri bizi bizden daha çok sevsin diye uğraşıyoruz.

Beklediğimiz ilgiyi göremeyince ne oluyor? Bu sefer çıldırıyoruz. Oğlunun kendinden başka bir kadını sevmesini kabullenemeyen cadı kaynanalar, sevgilisi günde bilmemkaç defa arayıp her mesajında en az 2 sevgi sözcüğü kullanmazsa ''Sen beni sevmiyoorsuuun'' tripine giren nefretlik kızlar çıkıyor içimizden. Beni onun gibi seven birini bulamam mantığıyla inatla yanlış ilişkilerimizi sürdürüyoruz. Bir gün karşılığını alacağımız umuduyla taviz üstüne taviz veriyoruz. Hayatın mantığının bu olmadığını anladığımızda iş işten geçmiş oluyor.

Ben kendimde de bu potansiyeli görüp, kendimi frenlemeye karar verdim. Artık tüm davranışların temeline kendi iyiliğimi, kendi zevklerimi oturtma zamanı. Hergün kendim için birşeyler yaptığımdan emin olma zamanı. İşte tam bu noktada da devreye ''kendim için ne yapabilirim?'' sorusu giriyor. Siz kendinizi şımartmak ya da daha mutlu hissetmek için neler yapıyorsunuz bakalım?

Süpersin ne güzel bir noktaya değinmişsin. Etrafımızakilerle ilgilendiğimiz kadar, şımarttığımız kadar kendimize taviz verebiliyor muyuz acaba?
Hiç sanmam. Ama yapmamız lazım. Birey olduğumuzu , kadın olduğumuzu dahası içimizdeki çocuğu unutmamak lazım. Ben başlıyorum azda olsa, kısıtlı da olsa kendime zaman ayırmaya hatta şımartmaya, çünkü hepimiz evlatız, eşiz, geliniz, anneyiz vs. ..... liste uzun ama önce kadınız, bireyiz..

gerçekten çok güzel tespit bende düşündüm sayenizde aynı şeyi gerçekten hiçbirşey yok ne yapabilirim diye düşündüm onuda bulamadım iki küçük çocuğum var onlara anca yetişiyorum

çok güzel bir konu olmuş öncelikle bunları hatırlattığın için teşekkürler..

insan hayat telaşesinde herkesi herşeyi düşünüyor ama kendini en sona bırakıyor.. bende bazen düşünüyorum çevremlerdekilere gösterdiğim toleransı asla kendime göstermiyorum , bunu farkedince de kendime bir daha kızıyorum değişcem diyorum daha bencil olcam diyorum ama beceremiyorum malesef , biraz da kişilikle alakalı sanırım..

bencillik konusunu beceremiyorum ama kendime küçükte olsa ödüller veririm , benim için çok büyük bir zevktir öğlene kadar uyurum güzel bir kahvaltı yaparım sonra kuaföre gider bir güzel kendimi şımartırım, bir başarı elde ettiysem gider kendime pastamı alırım kimseden beklemem kendi kendimi şımartırım

ayrıcambu konuya tam uyacak bir söz var , her zaman göz önünde tutmak lazım..

Asla başka insanlar üzülmesin diye kendini üzme..
Unutma,
Sen kaldırabiliyorsan, onlar da kaldırabilir..

Bob Marley

ewet güzel konu,,ama hayat telaşı insan kendini düşünemioki,,sorunsuz bi hayat yaşayalım yada sorun varsa onu çözmekle uğras falan ,,nebilim aslınca okul zamanımda arkadas çewrem vardı birlikte bişeler yapardık,,tabi babanın zaman kısıtlaması da var,,ama şimdi hiç bişe yapamıorum,,çünkü nişanlım izin vermez artık onsuz gzmelere ,,oda gezdirmio çalışıo,gizlide yapamam,,yoksa arkadaslar toplanıodu bu akşam ewde kızkıza kebap yapııp eğleneceklerdi benim nişanlımda şehir dışında gitsem ruhu duymaz,izin istesem izin vermez,ama gitmedim işte böle,,,olmuoo(bekar ve ayakları üzerinde durabilen özgürrce biri olman lazım...

pin_up_girl .!.:

Bir derdim var. Kendimizi sevmeyi pek beceremiyoruz. Bütüm ilgimizi, sevgimizi ve enerjimizi başkalarına akıtıyoruz. Tüm vaktimizi en bi mükemmel/ anne / evlat / eş /sevgili olmaya çalışarak tüketiyoruz. Kendimize harcayacak gücümüz kalmayıncaya kadar birilerini mutlu etmek için uğraşıyoruz. Kendimizi sevemediğimiz için, birileri bizi bizden daha çok sevsin diye uğraşıyoruz.

Beklediğimiz ilgiyi göremeyince ne oluyor? Bu sefer çıldırıyoruz. Oğlunun kendinden başka bir kadını sevmesini kabullenemeyen cadı kaynanalar, sevgilisi günde bilmemkaç defa arayıp her mesajında en az 2 sevgi sözcüğü kullanmazsa ''Sen beni sevmiyoorsuuun'' tripine giren nefretlik kızlar çıkıyor içimizden. Beni onun gibi seven birini bulamam mantığıyla inatla yanlış ilişkilerimizi sürdürüyoruz. Bir gün karşılığını alacağımız umuduyla taviz üstüne taviz veriyoruz. Hayatın mantığının bu olmadığını anladığımızda iş işten geçmiş oluyor.

Ben kendimde de bu potansiyeli görüp, kendimi frenlemeye karar verdim. Artık tüm davranışların temeline kendi iyiliğimi, kendi zevklerimi oturtma zamanı. Hergün kendim için birşeyler yaptığımdan emin olma zamanı. İşte tam bu noktada da devreye ''kendim için ne yapabilirim?'' sorusu giriyor. Siz kendinizi şımartmak ya da daha mutlu hissetmek için neler yapıyorsunuz bakalım?

Genişletmek için tıkla...

Gerçektende çok doğru yazmışsın canım.
Bu anlattıkların bendede var ama şükür daha tahammül edilemeyen
bir kadın olmadım daha.
Etrafımdakileri memnun etmeye çalışmaktan bazen okadar yoruluyorumki,
kendime zaman ayıramıyorum.
İki cocuk, üstüne cocuk gibi bir Eş, haliyle pek vakit kalmıyor bana.
Kendim icin neler yapabilirim bulamadım daha malesef.

eve iş getirmemek kendim için yapacağım en büyük iyilik olurdu sanırım..insanların derdini dinleyip,dert küpü olup gece yatana kadar da onlara çözüm yolları düşünüyorum sonrada uyuyamıyorum..bugün eve iş getirmedim mesela,benim için süper bişey :)

tabikide kendim için birşey yapmıyorum ve sadece sevdiklerime değer verip onları mutlu ve memnun etmeye çalışıyorum..gerçekten büyük bir sorun bu aslında...

Angeldreams .!.:

Sanırım bunu ben çok yapıyorum hatta biraz abartıyorum.

Bakımlarımı hiç eksik etmem,
çevreyi takmam,istediğimi giyerim kimsenin düşüncesi beni ilgilendirmez :)
çogu kişinin benim hakkımdaki olumsuz düşünceleri benim moralimi bozmaya yetmez, izin vermem çünkü,
beni mutsuz eden insanlardan uzaklaşırım,
canım sıkkınsa olay çözümlenmeden peşini bırakmam,
her gün 10 sayfa da olsa kitap okurum,
mutlaka müzik dinlerim,

biraz çocuksu da bir yapım var
Nazlı ve narinim :)

karşımdakilere olumlu yaklaşırım, olumlu yaklaşımlar alırım,
ola ki ters bir durum oldu anında çözümlerim vardır,
küçücük şeylerden mutlu olurum,
çocuklarımdan, eşimdem duydugum bir güzel söz bütün gün beni mutlu eder,

Mutlu bir yuvam, huzurum, ve saglıklı iki evladım oldugu için her gün şükrederim.

ama en büyük zevkim, çocuklar uyuduktan sonra kahvemi alıp pc başına geçmek. :)

Ve galiba ben çok bencil bir insanım :)

Genişletmek için tıkla...

Harikasın,

2 çocukla hergün kendine vakit ayırdığına göre gerçekten kendi içinde huzurlu bir kadınsın demekki,ama kesinlikle bencil değilsin.

Yazdıklarını okuyunca bunları yaklaşık 6 aydır ertelediğimi farkettim.

Bu aralar kendim için yaptığım tek şey kahve ve pc.

platonik_ask .!.:

bende bencil olamiyorum.. hic sevmiyorum bencilligi..
bu bende öyle biseyki, kendimi bile sevemiyorum bu yüzden..
yapamiyorum.. kendini sevmek bana bencillik gibi geliyor..
kendini seven baskalarini sevemez diye düsünüyorum bilmiyorum.. :26:
kendim icinde bisey yapamiyorum bir türlü..
ama baskalarinan hep tolerans gösteririm empati kurarim, nasihat veririm..
kendime gelince fos..

Genişletmek için tıkla...

terzi kendi söküğünü dikemez derler ya aynen bu durumdayız:)))

on gündür evdeki iş yoğunluğumdan ne eşime ne kendime doğru düzgün vakit ayırabilmiştim
işimi bitirmemin huzuru ile film izledim bitiremediğim kitabımı bitirdim
eşimle karşılıklı keyif kahvesi içtim
allah bugünlerimizi aratmasın inşlh

parkon .!.:

Aslında kendini seven insanların,etrafındakileri daha çok mutlu edeceğine inanıyorum ben.

Kendini sevmek bencillik değildir zaten.Bu olması gerekendir.

Genişletmek için tıkla...

biliyorum kendini sevmek dogru olan ama bana göre ters iste..
sevmeye calisiyorum kendimi olmuyor.. :18:

platonik_ask .!.:

bende bencil olamiyorum.. hic sevmiyorum bencilligi..
bu bende öyle biseyki, kendimi bile sevemiyorum bu yüzden..
yapamiyorum.. kendini sevmek bana bencillik gibi geliyor..
kendini seven baskalarini sevemez diye düsünüyorum bilmiyorum.. :26:
kendim icinde bisey yapamiyorum bir türlü..
ama baskalarinan hep tolerans gösteririm empati kurarim, nasihat veririm..
kendime gelince fos..

Genişletmek için tıkla...

Aslında kendini seven insanların,etrafındakileri daha çok mutlu edeceğine inanıyorum ben.

Kendini sevmek bencillik değildir zaten.Bu olması gerekendir.

ben mutlu bireylerin, yanındakileri mutlu edebileceğine inananlardanım.hayattan bezmiş,yorgun,kendine faydası olmayan biri yanındakilere ne verebilirki...koca bir hiç...yemek yapıp ,ev temizlemekle ya da ne bileyim kendi hayatımızdan,zevklerimizden fedakarlık yaparak eşimize,evladımıza verebileceklerimiz sınırlı kalıyor.aynı şekilde eşimin morali bozuksa,eve yorgun can sıkıntısıyla gelirse hemen modum düşüyor benimde.

sırf bu yüzdendir ki (kendim için yapıyorsam namerdim ) eşim ve oğluşum için şahsi zaman yaratıyorum kendime.mesela haftanın 1 günü kız arkadaşlarımla dışarıya çıkarız muhakkak.sinema,alışveriş yada ne biliimm yemek yada kahve keyfimiz olur..

tek başıma alışveriş yapmaktandaçok keyif alırım mesela bugün cildim için kremler aldım,sonraa kremleri düzenli saklayabileceğim küçük bir dolap...bu sırada oğluşum babannesindeydi.sevgili kayınvaldeciğim sağ olsun her zaman destekçim olmuştur.sonra eşim gelip aldı beni. kayınvalidemden oğluşumu aldık..ben mutluyum iyi geldi alışveriş,eşimde mutlu kremler mis gibi kokuyor tabiii...
oğluşum mutlu babannesiyle parkta oynamışlar.kayınvaldem mutlu çünküü biz mutluyuz..

sanırım einstein demişti başkaları için yaşanmamış hayat hayat değildir diye. bence biz birileri için çalışırken, taviz verirken, ezilirken bile bunu kendimiz için yapıyoruz; neden çünkü sonunda kendi mutluluğumuz var. insanoğlu bencildir. eğer biz taviz vermezsek, çocuklarımız için çalışıp saçımızı süpürge etmezsek onlar üzülecek ve sonunda biz üzüleceğiz. bizim içimiz rahat etsin, onlar mutlu olsun ki biz de mutlu olalım diye yapıyoruz tüm bunları.

neyse gelelim kendimiz için ne yaptığımıza.. ders çalıştım bugün; sınav vardı ve eğer sınavı geçemezsem kendime büyük kötülük yapmış olacaktım müzik dinledim, sabah erkenden bir buçuk saat yüzmeye gittim. yürüyüş yaptım. akşam eve gelip babaanneme pasta yaptım, çok severim pasta börek vs uğraşmayı.

kittyy .!.:

Süpersin ne güzel bir noktaya değinmişsin. Etrafımızakilerle ilgilendiğimiz kadar, şımarttığımız kadar kendimize taviz verebiliyor muyuz acaba?
Hiç sanmam. Ama yapmamız lazım. Birey olduğumuzu , kadın olduğumuzu dahası içimizdeki çocuğu unutmamak lazım. Ben başlıyorum azda olsa, kısıtlı da olsa kendime zaman ayırmaya hatta şımartmaya, çünkü hepimiz evlatız, eşiz, geliniz, anneyiz vs. ..... liste uzun ama önce kadınız, bireyiz..

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle çok doğru söylediğiniz söz, birinin karısı olmak, birinin annesi, birinin gelini olmak temeline inince hepsi birer statü aslında yalnızca asıl önemli olan insan kimliğimizi, kadın kimliğimizi koruyabilmek, birey olabilmek. Kendinize nasıl zaman ayırdığınızı, nelerle kendinizi şımarttığınızı da yazarsanız hepimiz fikir edinmiş oluruz.

askarpay .!.:

gerçekten çok güzel tespit bende düşündüm sayenizde aynı şeyi gerçekten hiçbirşey yok ne yapabilirim diye düşündüm onuda bulamadım iki küçük çocuğum var onlara anca yetişiyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben kendimi biraz tanıyorsam, evlenip çocuğa karıştığımda mahvolucam onlara yetişmeye çalışmaktan o yüzden sizi rahatça anlayabiliyorum, her işe aynı anda yetişen hatunlara da inanılmaz imreniyorum. Ama yine de öncelikleri belirleyip kendimize de zaman yaratmaya çalışmalıyız. Mesela ev çok toplu olmasa da olur, onun yerine çocuklarla şöyle güzel bir yürüyüş yapıp dondurma yenilmeye gidilebilir, ya da şu sıralar pek sık karşılaştığım gibi çocuklarla kuaföre gidilir çocuklar manikürcü kıza, makyöze ya da kasada duran elemanın kucağına ( duruma göre kimde daha çok annelik potansiyeli hissediliyorsa ) bırakıverilir oyalasın diye, sonra güzelce bakım yaptırılır. Sonuçta eleman taş çatlasa 1 saat çocuklarla ilgilendi diye ölmez, çocuklu anne'de bakımlı, özgüvenli ve rahatlamış bir şekilde kuaförden çıkar.

yansimasal .!.:

çok güzel bir konu olmuş öncelikle bunları hatırlattığın için teşekkürler..

insan hayat telaşesinde herkesi herşeyi düşünüyor ama kendini en sona bırakıyor.. bende bazen düşünüyorum çevremlerdekilere gösterdiğim toleransı asla kendime göstermiyorum , bunu farkedince de kendime bir daha kızıyorum değişcem diyorum daha bencil olcam diyorum ama beceremiyorum malesef , biraz da kişilikle alakalı sanırım..

bencillik konusunu beceremiyorum ama kendime küçükte olsa ödüller veririm , benim için çok büyük bir zevktir öğlene kadar uyurum güzel bir kahvaltı yaparım sonra kuaföre gider bir güzel kendimi şımartırım, bir başarı elde ettiysem gider kendime pastamı alırım kimseden beklemem kendi kendimi şımartırım

ayrıcambu konuya tam uyacak bir söz var , her zaman göz önünde tutmak lazım..

Asla başka insanlar üzülmesin diye kendini üzme..
Unutma,
Sen kaldırabiliyorsan, onlar da kaldırabilir..

Bob Marley

Genişletmek için tıkla...

Söz şahaneymiş , hayat görüşümüzün temeline oturtmamız lazım hatta bu sözü. Sonuçta hepimiz insanız, sürekli olgun davranmak, büyüklük göstermek zorunda değiliz ama yılların alışkanlığını birden değiştiremiyor insan. Ve evet kendimizi şımartmak için fazla büyük şeyler gerekmiyor aslında, istediğin saatte uyanabilmek, kendini güzel hissedebilmek için biraz değişiklik ya da biraz tatlı yeterli oluyor çoğu zaman. Özellikle tatlı kısmını bende çok severdim, her öğünde kendimi tatlıyla sımartmak için bir neden bulurdum, sonra baktım g*tüm göbeğim çok şımarmış fazla salmış kendini o yüzden artık tatlıdan farklı yöntemler arıyorum kendime Mesela son numaram kendimi banyoya kapatmak, neden banyoda 1-2 saat geçirmekten bu kadar manyakça zevk alıyorum bilmiyorum ama şöyle küveti ağzına kadar doldurup yanıma radyo ve çerezlik bir dergi aldığımda acayip mutlu oluyorum.

nlgm .!.:

ewet güzel konu,,ama hayat telaşı insan kendini düşünemioki,,sorunsuz bi hayat yaşayalım yada sorun varsa onu çözmekle uğras falan ,,nebilim aslınca okul zamanımda arkadas çewrem vardı birlikte bişeler yapardık,,tabi babanın zaman kısıtlaması da var,,ama şimdi hiç bişe yapamıorum,,çünkü nişanlım izin vermez artık onsuz gzmelere ,,oda gezdirmio çalışıo,gizlide yapamam,,yoksa arkadaslar toplanıodu bu akşam ewde kızkıza kebap yapııp eğleneceklerdi benim nişanlımda şehir dışında gitsem ruhu duymaz,izin istesem izin vermez,ama gitmedim işte böle,,,olmuoo(bekar ve ayakları üzerinde durabilen özgürrce biri olman lazım...

Genişletmek için tıkla...

Nişanlı ve kendi ayakları üzerinde duran özgür biri olsan? Uzaktan söylemesi kolay diyeceksin, ilişkinizin gidişatını 2-3 cümleden algılayamam belki ama bu kadar karıştırmaman lazım bence kendine nişanlını. Canın gezmek istiyorsa gezebilmelisin, senin kız arkadaşlarınla evde bir akşam geçirmenin nişanlına hiçbir zararı yok, tamamen keyfi öyle istiyor diye gitmeni yasaklıyor. O zaman onun keyfi yerine kendi keyfinin istediklerini yapmalısın bana göre.

Beyaz_Kartopu .!.:

Gerçektende çok doğru yazmışsın canım.
Bu anlattıkların bendede var ama şükür daha tahammül edilemeyen
bir kadın olmadım daha.
Etrafımdakileri memnun etmeye çalışmaktan bazen okadar yoruluyorumki,
kendime zaman ayıramıyorum.
İki cocuk, üstüne cocuk gibi bir Eş, haliyle pek vakit kalmıyor bana.
Kendim icin neler yapabilirim bulamadım daha malesef.

Genişletmek için tıkla...

Evet insan bunalıyor başkalarının iyiliği için uğraşırken. Vakte gelince bende çok sık kullanıyorum hiç vaktim yok ki cümlesini. Ama düşününce tatilde olan bir öğrenci olarak benim vaktim yoksa kimsenin yoktur başka. Yine de kayda değer birşeyler yapmadığım halde hiç boş vaktim yokmuş gibi geliyor. Sanırım bunun asıl nedeni içimden tam olarak birşey yapmak gelmemesi kendim için. Daha doğrusu neler yapabilirim onu bilmiyorum. Eğer tam olarak ne yapmak istediğimi keşfedersem onun için vakit ayırabilirim gibi geliyor. Belki siz de zaman ayırabilmek için doğru eylemi bulmayı bekliyorsunuzdur.

Angeldreams .!.:

Sanırım bunu ben çok yapıyorum hatta biraz abartıyorum.

Bakımlarımı hiç eksik etmem,
çevreyi takmam,istediğimi giyerim kimsenin düşüncesi beni ilgilendirmez :)
çogu kişinin benim hakkımdaki olumsuz düşünceleri benim moralimi bozmaya yetmez, izin vermem çünkü,
beni mutsuz eden insanlardan uzaklaşırım,
canım sıkkınsa olay çözümlenmeden peşini bırakmam,
her gün 10 sayfa da olsa kitap okurum,
mutlaka müzik dinlerim,

biraz çocuksu da bir yapım var
Nazlı ve narinim :)

karşımdakilere olumlu yaklaşırım, olumlu yaklaşımlar alırım,
ola ki ters bir durum oldu anında çözümlerim vardır,
küçücük şeylerden mutlu olurum,
çocuklarımdan, eşimdem duydugum bir güzel söz bütün gün beni mutlu eder,

Mutlu bir yuvam, huzurum, ve saglıklı iki evladım oldugu için her gün şükrederim.

ama en büyük zevkim, çocuklar uyuduktan sonra kahvemi alıp pc başına geçmek. :)

Ve galiba ben çok bencil bir insanım :)

Genişletmek için tıkla...

Çok özendim, bencillik buysa ben de bencil olmak istiyorum. Nasıl bencil oluruz dersi almalı sizden

kadesa .!.:

eve iş getirmemek kendim için yapacağım en büyük iyilik olurdu sanırım..insanların derdini dinleyip,dert küpü olup gece yatana kadar da onlara çözüm yolları düşünüyorum sonrada uyuyamıyorum..bugün eve iş getirmedim mesela,benim için süper bişey :)

Genişletmek için tıkla...

Evlilik, çocuklar ve çevre dışında bir de iş hayatı var değil mi elimizden geleni yapmamız gereken? Geleceğimden ciddi anlamda umutsuzum, evi, işi, çocukları, kocası arasında denge kurabilen her kadına hayranlık duyuyorum, ben bunların hepsini bir arada becermeye çalışsam kendimle de ilgileniyim diyecek halim kalmaz patlayıveririm oracıkta. Henüz vakit varken ciddi ciddi hippi hayatını mı tercih etsem acaba? İş yok, sorumluluk yok gerçi o bayıldığım upuzun küvet keyifleri de yok muhtemelen ama olsun fena bir yaşam değil gibi yine de

eunbin .!.:

tabikide kendim için birşey yapmıyorum ve sadece sevdiklerime değer verip onları mutlu ve memnun etmeye çalışıyorum..gerçekten büyük bir sorun bu aslında...

Genişletmek için tıkla...

Farkındalık birinci adımımızdı, bunu başardığımıza göre şimdi neler istediğimize, nelerden mutlu olacağımıza odaklanıp onları yapmaya çalışmalıyız.

pin_up_girl .!.:

bir derdim var. Kendimizi sevmeyi pek beceremiyoruz. Bütüm ilgimizi, sevgimizi ve enerjimizi başkalarına akıtıyoruz. Tüm vaktimizi en bi mükemmel/ anne / evlat / eş /sevgili olmaya çalışarak tüketiyoruz. Kendimize harcayacak gücümüz kalmayıncaya kadar birilerini mutlu etmek için uğraşıyoruz. Kendimizi sevemediğimiz için, birileri bizi bizden daha çok sevsin diye uğraşıyoruz.

Beklediğimiz ilgiyi göremeyince ne oluyor? Bu sefer çıldırıyoruz. Oğlunun kendinden başka bir kadını sevmesini kabullenemeyen cadı kaynanalar, sevgilisi günde bilmemkaç defa arayıp her mesajında en az 2 sevgi sözcüğü kullanmazsa ''sen beni sevmiyoorsuuun'' tripine giren nefretlik kızlar çıkıyor içimizden. Beni onun gibi seven birini bulamam mantığıyla inatla yanlış ilişkilerimizi sürdürüyoruz. Bir gün karşılığını alacağımız umuduyla taviz üstüne taviz veriyoruz. Hayatın mantığının bu olmadığını anladığımızda iş işten geçmiş oluyor.

Ben kendimde de bu potansiyeli görüp, kendimi frenlemeye karar verdim. Artık tüm davranışların temeline kendi iyiliğimi, kendi zevklerimi oturtma zamanı. Hergün kendim için birşeyler yaptığımdan emin olma zamanı. Işte tam bu noktada da devreye ''kendim için ne yapabilirim?'' sorusu giriyor. Siz kendinizi şımartmak ya da daha mutlu hissetmek için neler yapıyorsunuz bakalım?

Genişletmek için tıkla...

mutsuzluğun tarifi bence tam da bu