Bulunmak istemediğiniz ortamlardan nasıl uzaklaşıyorsunuz?

Miliemilie

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Şubat 2019
148
169
53
35
4 yıldır eski işyerimdeki bazı arkadaşlarımla gün yapıyoruz ve bu bahaneyle her ay biraraya geliyoruz. Artık geleneksellesti. Ama gitgide bu ortamda kendimi iyi hissetmemeye başladım. Konuşabilecek ortak bir konu bulamıyorum. Genelde işyerindeki bir çoğunu tanımadığım insanları çekiştiriyorlar. Dakikalarca bunu dinlemek durumunda kalıyorum. Bir de içlerindeki tek bekar benim. Bir çoğu yaşça benden büyük. Evlilik muhabbeti açılıyor. Yeni evlenen bir arkadaşımız var içlerinde. Bir yıl boyunca onun nişan, düğün sürecini konuştuk. Arada bana da laf geliyor tabi. Bazen pot kırıyorlar. Kötü niyetle yaptıklarını sanmıyorum ama yanlarında kendimi yabancı ve tuhaf hissediyorum.

Bu ortamda bulunmak istemiyorum ama bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Geçerli bir bahane bulmalıyım ama ne?
 
Hangi gun yapiyorsunuz? Biz cumartesileri yapiyoruz onlar calismadigi icin. Ben simdi is buldum cumartesi de calisiyorum kusura bakmayin deyip kacacagim ;)
 
Gelecek yıl güne katılamayacağım, bazı özel sorunlarım var ama toplandığınızda müsait olursam arada gelir katılırım size diyorsunuz ve bitiyor. Kimse kimsyei gine girmeye zorlamaz bence.
 
4 yıldır eski işyerimdeki bazı arkadaşlarımla gün yapıyoruz ve bu bahaneyle her ay biraraya geliyoruz. Artık geleneksellesti. Ama gitgide bu ortamda kendimi iyi hissetmemeye başladım. Konuşabilecek ortak bir konu bulamıyorum. Genelde işyerindeki bir çoğunu tanımadığım insanları çekiştiriyorlar. Dakikalarca bunu dinlemek durumunda kalıyorum. Bir de içlerindeki tek bekar benim. Bir çoğu yaşça benden büyük. Evlilik muhabbeti açılıyor. Yeni evlenen bir arkadaşımız var içlerinde. Bir yıl boyunca onun nişan, düğün sürecini konuştuk. Arada bana da laf geliyor tabi. Bazen pot kırıyorlar. Kötü niyetle yaptıklarını sanmıyorum ama yanlarında kendimi yabancı ve tuhaf hissediyorum.

Bu ortamda bulunmak istemiyorum ama bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Geçerli bir bahane bulmalıyım ama ne?

İşlerim oluyor, gelemiyorum kızlar, kusura bakmayın diyebilirsiniz.

Tüm ikişkilerinizi de koparmayın. Hayatınızın bu döneminde görüşmek istemeyebilirsiniz ama belki de evlenseniz, çocuğunuz olsa vs, en çok konuşmak, danışmak, paylaşmak istediğiniz insanlardan olabilirler. Veya zamanla farklı hissedebilirsiniz, özleyebilirsiniz.

Konuşacak ortak konu bulamamak konusunda da yeni anılar oluşturacak programlar yapmayı teklif edebilirsiniz. “Kızlar devamlı evde buluşuyoruz, bunalıyorum, yemekten sonra dışarı çıkıp, sinemaya/konsere/yürüyüşe gitsek” derseniz ve uyarlarsa, konuşacak daha çok konunuz olur.
 
Gelecek yıl güne katılamayacağım, bazı özel sorunlarım var ama toplandığınızda müsait olursam arada gelir katılırım size diyorsunuz ve bitiyor. Kimse kimsyei gine girmeye zorlamaz bence.
Bunu dediğimde beni darlamayacaklarini bilsem keşke. Ne sorunun var diye diye ömrümü yerler bu sefer :)
 
Bir meşguliyetinizin olduğunu söyleyin. Bahaneler işe yaramaz derseniz o günü dolduracak bişi bulun kendinize bir hobi olabilir. Evin duvarına tablo yapıyorum onu yetiştirmem lazım gibi. Yada kendi hayatınzdan ilgi alanlarınızdan daha somut bir bahane bulun. Bizim eve temizliğe gelen bi bayan vardı, kendisinden borç isteyen akrabalarından kurtulmak için arsa satın almıştı mesela onun için çalıştı biriktirdi kimse de soramadı bi daha para falan. Katılmak istemeyeşinizi kabullenmeyecek tiplerse kendinizle tutarlı bişi bulun onu bahane edin meşguliyet olarak.
 
Tatlım iyi arkadaşlar zor bulu ur bu debirde. Bana kalırsa uzaklaşma. Anladığkm kadarıyla henüz evlenmediğin için bu konuya yoğunlaşmışsın. İnşallah hayırlı biriyle karşılaşırsın nir an önce. 4 yıldır sürdüğüne göre iyi insanlar gibi düşündüm kaybetme
 
Çekilmeyecek derece de insanlar değilse uzaklaşma derim.İyi Günde gülüp eğlendiniz kötü günde muhakkak ne şekilde olursa olsun yanında olacaklardır.Sadece artık bana bişey katmıyorlar diyerek uzaklaşmak onlara haksızlık değil mi?Bence sen yeni arayışlar içindesin, bi hobi edin kendine böylece arkadaşlarından uzaklaşmamış olursun.
 
4 yıldır eski işyerimdeki bazı arkadaşlarımla gün yapıyoruz ve bu bahaneyle her ay biraraya geliyoruz. Artık geleneksellesti. Ama gitgide bu ortamda kendimi iyi hissetmemeye başladım. Konuşabilecek ortak bir konu bulamıyorum. Genelde işyerindeki bir çoğunu tanımadığım insanları çekiştiriyorlar. Dakikalarca bunu dinlemek durumunda kalıyorum. Bir de içlerindeki tek bekar benim. Bir çoğu yaşça benden büyük. Evlilik muhabbeti açılıyor. Yeni evlenen bir arkadaşımız var içlerinde. Bir yıl boyunca onun nişan, düğün sürecini konuştuk. Arada bana da laf geliyor tabi. Bazen pot kırıyorlar. Kötü niyetle yaptıklarını sanmıyorum ama yanlarında kendimi yabancı ve tuhaf hissediyorum.

Bu ortamda bulunmak istemiyorum ama bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Geçerli bir bahane bulmalıyım ama ne?
Günden çıkacaksın bu kadar basit
Bunun neresi zor ?
 
4 yıldır eski işyerimdeki bazı arkadaşlarımla gün yapıyoruz ve bu bahaneyle her ay biraraya geliyoruz. Artık geleneksellesti. Ama gitgide bu ortamda kendimi iyi hissetmemeye başladım. Konuşabilecek ortak bir konu bulamıyorum. Genelde işyerindeki bir çoğunu tanımadığım insanları çekiştiriyorlar. Dakikalarca bunu dinlemek durumunda kalıyorum. Bir de içlerindeki tek bekar benim. Bir çoğu yaşça benden büyük. Evlilik muhabbeti açılıyor. Yeni evlenen bir arkadaşımız var içlerinde. Bir yıl boyunca onun nişan, düğün sürecini konuştuk. Arada bana da laf geliyor tabi. Bazen pot kırıyorlar. Kötü niyetle yaptıklarını sanmıyorum ama yanlarında kendimi yabancı ve tuhaf hissediyorum.

Bu ortamda bulunmak istemiyorum ama bunu nasıl yapacağımı bilemiyorum. Geçerli bir bahane bulmalıyım ama ne?
Hangi gun yapiyorsaniz o gun baska bi program ekleyin mesela spora yazilin falan
 
Ben gecen yılbasina girerken bir karar verdim ve beni geriye çeken, vizyonsuz, ataerkil zihniyette, tek muhabbeti ilişkiler olan bir sürü insanla arama mesafe koydum. Ki benim için zor oldu çünkü kalabalık bir arkadaş çevremin neredeyse tamamı böyle insanlarla doluydu ve çok sevdiğim,birlikte olmaktan keyif aldığım insanlardı.
Ama farkettim ki onlarla kala kala onlar gibi bir insana dönüşüyorum. Ya da bana 'oyle kolay olsa herkes yapardi' diyorlardi,hevesim kiriliyordu. Ki ben herkesin yapmadığı bir çok şeyi tek başına yapabilmiş bir kadınım.
Benim için zor olsa da 1bucuk yıldır hepsiyle arama bir mesafe koydum.
Mesela, aramamaya başladım. Normalde her fırsatta zaman ayiririm arkadaşlara. Kadikoyden donuyorsam uzuncayirdaki arkadaşın evine gider bir çay icer, ya da mecidiyekoy'e gitmişsem eski is arkadaşlarımın molalarinda bulusurdum. Buna bir son verdim.
bir süre sonra sadece 'deli bir kız vardı ya' diye hafizalarinda kalmış oldum :)
Bir bucuk yıldır bulusmuyorum ama Instagram'da falan her fotolarıni beğeniyorum:) yani yine hayatlarında sayılırım. Düğün olur birşey olur çağırdıklarinda da gidip dostluk pekiştiriyoum.. yani hala arkadaşım, hala hayatlarındayim,hala zorda kalınca arayabilir güzel güzel konuşabilirim. Sadece artık beni dibe çekemiyorlar.
Bu dönem benim icin biraz zor oldu . Hiç alışkın olmadığım şekilde yalniz kaldığım bir dönem de oldu, kız arkadaş eksikliğinden bir yere gitmek için erkek arkadaşlarımı cagirdigimdan gereksiz birkaç insanla flört durumum da oldu:)
Ama alıştım ...
Artık herşey daha kolay :)
Çok arkadaş eksikliği hissettiğim zamanlar (mesela bu hafta sonu) turist gezdirme uygulamasından dünyayı gezen- benim ufkumu açacak insanlarla bulusuyorum.
Bence sen de yapabilirsin.
Sadece biraz mesafe koy
 
Valla değişebiliyor. Herkese uyan bir gün bulmaya çalışıyoruz. Bazen iş çıkışı, bazen haftasonu.
Hah iste guzel,is cikisindaysa baska programim var dersiniz. Hafta sonuysa da calisacagim artik dersiniz. Ben de 5 senedir cumartesileri gidiyorum gune. Disarida yemek seklinde yapiyoruz ona ragmen vakit ayiramamaya basladim
 
Ben gecen yılbasina girerken bir karar verdim ve beni geriye çeken, vizyonsuz, ataerkil zihniyette, tek muhabbeti ilişkiler olan bir sürü insanla arama mesafe koydum. Ki benim için zor oldu çünkü kalabalık bir arkadaş çevremin neredeyse tamamı böyle insanlarla doluydu ve çok sevdiğim,birlikte olmaktan keyif aldığım insanlardı.
Ama farkettim ki onlarla kala kala onlar gibi bir insana dönüşüyorum. Ya da bana 'oyle kolay olsa herkes yapardi' diyorlardi,hevesim kiriliyordu. Ki ben herkesin yapmadığı bir çok şeyi tek başına yapabilmiş bir kadınım.
Benim için zor olsa da 1bucuk yıldır hepsiyle arama bir mesafe koydum.
Mesela, aramamaya başladım. Normalde her fırsatta zaman ayiririm arkadaşlara. Kadikoyden donuyorsam uzuncayirdaki arkadaşın evine gider bir çay icer, ya da mecidiyekoy'e gitmişsem eski is arkadaşlarımın molalarinda bulusurdum. Buna bir son verdim.
bir süre sonra sadece 'deli bir kız vardı ya' diye hafizalarinda kalmış oldum :)
Bir bucuk yıldır bulusmuyorum ama Instagram'da falan her fotolarıni beğeniyorum:) yani yine hayatlarında sayılırım. Düğün olur birşey olur çağırdıklarinda da gidip dostluk pekiştiriyoum.. yani hala arkadaşım, hala hayatlarındayim,hala zorda kalınca arayabilir güzel güzel konuşabilirim. Sadece artık beni dibe çekemiyorlar.
Bu dönem benim icin biraz zor oldu . Hiç alışkın olmadığım şekilde yalniz kaldığım bir dönem de oldu, kız arkadaş eksikliğinden bir yere gitmek için erkek arkadaşlarımı cagirdigimdan gereksiz birkaç insanla flört durumum da oldu:)
Ama alıştım ...
Artık herşey daha kolay :)
Çok arkadaş eksikliği hissettiğim zamanlar (mesela bu hafta sonu) turist gezdirme uygulamasından dünyayı gezen- benim ufkumu açacak insanlarla bulusuyorum.
Bence sen de yapabilirsin.
Sadece biraz mesafe koy
Tam olarak yapmaya çalıştığım şey bu aslında. Senin adına sevindim. Bunu başarabilmişsin. Keşke ben de bu dengeyi koruyabilsem.
 
Back
X