Hayatim tamamen bunalimdan ibaret. Kendimi emekli amcalar gibi hissediyorum. Bir gunum guzel gecse ikinci gunum berbat. Yapabildigim tek sey bos bos oturmak. Sosyal bir aktiviteye katilayim diyorum yok olmuyo. Kitap okuyayim diyorum cok itici. Sinavlar da berbat zaten O kadar cok dusunce dolasiyor ki beynimde her gun her gun yeni yalnizlik senaryosu yaziyo. Vee ben hayatimda hic bu kadar yalniz kalmamistim.. Artik boguyo her sey. Derdimi anlatacagim kimsem kalmadi . Cok yalnizim yaaa.yalnizligin gelebilecegi son noktasindayim . Hangi cumleyi kursam az kalir benim.yalnizligimin yaninda.. ama Bu benim hatam değil :'((( ölmek üzereyim :'((