Bunca şeye rağmen neden kendimi kötü hissediyorum

Ama çok korkuyprum tek başıma yapmamaktan,kızıma yetememekten, bu hayatta yalnız kalmaktan çok kokruyprum. Ne kardeşim ne babam var. Sadece bir annem birde kızım var. Onlara birşey olursa ben ölürüm. Çok korkuyprum.
Asker eşi olmak zor , çok katı oluyorlar , bizim gibi hassas değiller çoğu konuda
Ne diyim bilemedim, belki bir şans daha verirsiniz
 
Diğer konunuzu bilmiyorum ama eşim bazen yemek yok diye ya da sadece çorba var diye söylenir demişsiniz ya, hangi erkek söylenmiyo allaasen. Söylenmeyen de başka bir şeyi bahane edip çıkarıyo sinirini. Aranızda saygı varsa bir kez daha düşünün derim. Sevdiğiniz belli zaten.

Edit: eski konulara göz gezdirdim ama hiçbir şey anlamadım. Neyi paylaşamadığınızı da.. bence siz de bazı şeyleri çok büyütüyosunuz eşiniz sanki istediği ilgiyi görememiş gibi geldi. Ha eşiniz de hiç alttan almasını bilmiyo dümdük gidiyo maşallah.. iki taraflı bir problem var. Allah yardımcınız olsun.
 
Son düzenleme:
Burdan gördüğüm evlilik ve kariyer bocalaması yaşadınız ikiniz de

Bir süre ayrı yaşayın

Bence bir de öyle nasıl oluyor hayat deneyimleyin zira boşanmak kağıt üstünde kolay ama sonra geri dönüş çokkkk zor olur

Ayrı yaşayın mesela 4 ay sonra bu süreçteki hayatlarınıza bakın ve o hayatagöre kesin kararlarınızı verin
 
İyi akşamlar bayanlar. Eski konularımı bilenler bilir. Geçen cuma günü başımıza gelen olayda eşim bana ben ona çok kırıldım. Eve döndüm hiçbirşey olmamış gibi karşıladı ama ben çok öfkeliydim. Neyse. Kızgınlık anında artık umrumda değilsin demem üzerine herşeyin başladığı 6 ekimde gel bu işi bitirelim dedi. Anlaşmalı boşanmayı teklif etti. Hayır demedim ama engel de olmayacağım. Ama bunun lafını ettiği an sanki koca bir öküz yüreğime oturdu. Çıldırasım geldi yuvam dağılıyor onu bir daha göremeyeceğim. Dört yıllık emek gitti diye bağırarak ağlamak geldi ama sonra bana yaşattıkları üzüldüğüm anlar ben herşeyi biliyorum havaları falan....... Geldi aklıma. Sonra vicdanıma sordum sen bu evlilik için herşeyi yaptın mı diye.belki de yapmadım,onun horultusuna dayanıp yanında yatmalıydım,Cinsel sorunlarını bana yaktığında sesimi çıkatmamalıydım, benden habersiz doğum izninde kayınvalideyi eve getirip baktırma planlarını sineye çekmeliydim,bebek çıldırasıya ağlarken ona dokunmayıp yardım istemeyip kurmaylığa çalışmasına teşvik etmeliydim, 40 derece ateşle popodan yenen iğne ile yatıp kaldığım için balayının tadını çıkaramadığı için ben suçluyum, akrabaları akın akın gelmek isteyipte ben geri çevirince suçlu ben oldum, evde yemek yapmayı beceremeyip,yorgunluktan veya gebelikten yemek yapamadığım için ben suçluyum. Evde yapılan yemeği beğenmeyip gidip dışarıda yemesine müsaade ettiğim için ben suçluyum.........daha anlatsam gider ama ben neden çok üzülüyorum. Neden perişan hissediyorum. Bu iş artık bitti.

Sizinle benzer konumdaydım.
Neden üzüldüğünüzün cevabı benim konumda olabilir:

http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/huzunluyum.957090/

Kısaca:
1. İyi niyetliydiniz, ölene dek sürecek diye bir evliliğe başladınız, ama olmuyor.

2. Hayatta bir çok zor şeyi başarabilmişken (tıp, tus, tez vs) eğitimi olmayan bir çok kişinin yürütebildiği evliliği becerememek size başarısızlık gibi geliyor ve koyuyor (benim böyle oldu açıkçası, o dönemde bakıyordum apartman görevlisine, karı-koca, bir sürü de çocuk, akşam olunca evlerinde bir sofranın başında mutlu bir şekilde karınlarını doyuruyorlardı, pazar günü eski külüstür bir arabaya doluşup pikniğe gidiyorlardı, oysa benim her şeyim vardı, evim, arabam, param, eğitimim, genel kültürüm, ama neden ben yürütemedim diye çok acı çekmiştim)

3. Karşınızdaki kişinin "normal" olduğunu sandınız ama kandırıldınız, çünkü evlenmeden önce güzel bir şekilde normal insan taklidi yaparak sizinle evlenebildi (bende böyle oldu en azından). Kandırılmak insana koyuyor.

4. Eşiniz size psikolojik şiddet uyguluyor (evde sadece çorba olması, yorgunluktan uymanız, bebeğinize bakamamakla suçlanmanız). Siz de zamanla bunu kabulleniyor ve normalleştiriyorsunuz. bu da sizi kendi gözünüzde değersizleştiriyor. Lütfen psikoloğa gidin. Yeniden değerinizi kazanın. Çünkü siz çok kıymetlisiniz.
 
Oncelikle evliligini kurtarmak istiyorsan ironi değil gerçek hatalarına odaklanmalisin. Duzeltebilecegin şeylere. Balayı, doğum sonrası falan olmuş bitmiş şeylerle nereye varılabilir?
İstemiyorsan da düşünme bunları gelecek planları yap. Nasil bir evde yaşayacaksınız? Kizinla tatiller vs, bunlari dusun.
 
Neden hatayi surekli kendinde ariyorsun?
Esin kendisine soruyor mu acaba? Esime sormadan anami cagirdim cocuga baksin diye dogru mu yaptim diyor mu sence? Veya bu kadin hasta mi yorgun mu sormadan akrabalarimi her allahin gunu eve dolusturdum,hizmet edecek kisi o olmasina ragmen izin alma geregi duymadim dogru mu yaptim acaba diyor mu sence? Veya hastalanmis su an bana ihtiyaci var sarilip yatayim yanina ona sefkat gostermeliyim balayini sonra da yapariz dedi mi sence?
 
Boyle kari koca yoğun çalisan çiftlerin yatılı yardımcıları olması lazım. Cocuk da yaparım kariyer de şarkı sözlerinde kolay. Gerçek hayatta yıpratır insani.
 
Sizinle benzer konumdaydım.
Neden üzüldüğünüzün cevabı benim konumda olabilir:

http://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/huzunluyum.957090/

Kısaca:
1. İyi niyetliydiniz, ölene dek sürecek diye bir evliliğe başladınız, ama olmuyor.

2. Hayatta bir çok zor şeyi başarabilmişken (tıp, tus, tez vs) eğitimi olmayan bir çok kişinin yürütebildiği evliliği becerememek size başarısızlık gibi geliyor ve koyuyor (benim böyle oldu açıkçası, o dönemde bakıyordum apartman görevlisine, karı-koca, bir sürü de çocuk, akşam olunca evlerinde bir sofranın başında mutlu bir şekilde karınlarını doyuruyorlardı, pazar günü eski külüstür bir arabaya doluşup pikniğe gidiyorlardı, oysa benim her şeyim vardı, evim, arabam, param, eğitimim, genel kültürüm, ama neden ben yürütemedim diye çok acı çekmiştim)

3. Karşınızdaki kişinin "normal" olduğunu sandınız ama kandırıldınız, çünkü evlenmeden önce güzel bir şekilde normal insan taklidi yaparak sizinle evlenebildi (bende böyle oldu en azından). Kandırılmak insana koyuyor.

4. Eşiniz size psikolojik şiddet uyguluyor (evde sadece çorba olması, yorgunluktan uymanız, bebeğinize bakamamakla suçlanmanız). Siz de zamanla bunu kabulleniyor ve normalleştiriyorsunuz. bu da sizi kendi gözünüzde değersizleştiriyor. Lütfen psikoloğa gidin. Yeniden değerinizi kazanın. Çünkü siz çok kıymetlisiniz.

Kesinlikle doğru. Önce psikolojin düzelmeli ; hataların olarak görülen ve yüzüne vurulan bunca şey gerçekten senin suçun mu ?kendisi kurmaylığa çalışıyordu zamanında ama seninde tezin var ,asistansın seminerin var okuman lazım zaten yorgun argın gelıyorsun bunların bilincinde mi ? suçluluk psikolojisine sizi itmesine izin vermeyin.
seviyor musunuz hala ? anlaşmalı bosanalım dediğinde yüreğime öküz oturdu dediniz ya..sevginiz sevgisi var mı hala ?
 
Kesinlikle doğru. Önce psikolojin düzelmeli ; hataların olarak görülen ve yüzüne vurulan bunca şey gerçekten senin suçun mu ?kendisi kurmaylığa çalışıyordu zamanında ama seninde tezin var ,asistansın seminerin var okuman lazım zaten yorgun argın gelıyorsun bunların bilincinde mi ? suçluluk psikolojisine sizi itmesine izin vermeyin.
seviyor musunuz hala ? anlaşmalı bosanalım dediğinde yüreğime öküz oturdu dediniz ya..sevginiz sevgisi var mı hala ?
Sevgi kaldıysa da şu an hiçbirşey hissetmiyorum.
 
Ama çok korkuyprum tek başıma yapmamaktan,kızıma yetememekten, bu hayatta yalnız kalmaktan çok kokruyprum. Ne kardeşim ne babam var. Sadece bir annem birde kızım var. Onlara birşey olursa ben ölürüm. Çok korkuyprum.
Boşanmak için ortada gerçekten de bir sebep var mı? Uyuşturucu dayak şiddet (psikolojik fiziksel veya cinsel) var mı? Bunlari bir düşünün eksiler artilar yapın. Hayatınızda neyi degistirirseniz bu evlilik kurtulur diye düşünün. Mesela yemek temizlik misafir agirlama problemi çözülür cinsellik problemi tedavi edilebilir mi. Cinsellik olmadan evliliğe devam edebilir misiniz gibi biraz düşünün korkmayın.
Hep esinizi suclamissiniz sanki. Böyle oldu da böyle oldu tarzinda. Tek taraflı bir yükselme tahammülsüz var gibime geldi.
Biraz soru sorup cevaplayin bakalım.
 
Niye ayriliyorsunuz anlamadim ama cozulebilecek sorunlarsa cozmeyi deneseniz keske.dedigin gibi yuvanin dagilmasi kolay mi.eger caresi olmayan sorunlar varsa ayrilmaktan baska care olmaz ama hic cozmeyi denediniz mi belki bir cozum yolu olur
 
İyi akşamlar bayanlar. Eski konularımı bilenler bilir. Geçen cuma günü başımıza gelen olayda eşim bana ben ona çok kırıldım. Eve döndüm hiçbirşey olmamış gibi karşıladı ama ben çok öfkeliydim. Neyse. Kızgınlık anında artık umrumda değilsin demem üzerine herşeyin başladığı 6 ekimde gel bu işi bitirelim dedi. Anlaşmalı boşanmayı teklif etti. Hayır demedim ama engel de olmayacağım. Ama bunun lafını ettiği an sanki koca bir öküz yüreğime oturdu. Çıldırasım geldi yuvam dağılıyor onu bir daha göremeyeceğim. Dört yıllık emek gitti diye bağırarak ağlamak geldi ama sonra bana yaşattıkları üzüldüğüm anlar ben herşeyi biliyorum havaları falan....... Geldi aklıma. Sonra vicdanıma sordum sen bu evlilik için herşeyi yaptın mı diye.belki de yapmadım,onun horultusuna dayanıp yanında yatmalıydım,Cinsel sorunlarını bana yaktığında sesimi çıkatmamalıydım, benden habersiz doğum izninde kayınvalideyi eve getirip baktırma planlarını sineye çekmeliydim,bebek çıldırasıya ağlarken ona dokunmayıp yardım istemeyip kurmaylığa çalışmasına teşvik etmeliydim, 40 derece ateşle popodan yenen iğne ile yatıp kaldığım için balayının tadını çıkaramadığı için ben suçluyum, akrabaları akın akın gelmek isteyipte ben geri çevirince suçlu ben oldum, evde yemek yapmayı beceremeyip,yorgunluktan veya gebelikten yemek yapamadığım için ben suçluyum. Evde yapılan yemeği beğenmeyip gidip dışarıda yemesine müsaade ettiğim için ben suçluyum.........daha anlatsam gider ama ben neden çok üzülüyorum. Neden perişan hissediyorum. Bu iş artık bitti.
bence sizin içinde en iyisi bu hemen hemen ilk konularınızdan itibaren zaten bu adamın düzelmeyeceği belliydi
 
Back
X