Çalışmak istemiyorum

Latinachica

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2011
405
958
228
36
Ast ust iliskisi, iş stresi, benim gucsuzlugum, her seyi kafama takmam, ozguvensizligime insanlarin cakalliklari da eklenince sonuc bu.
Stres ve stres yapma seviyem o kadar yuksek ki. Gerçekten bas edemiyorum. Güçsüzüm.
Emek emek okuyup ettigim, kalifiye olusum, ugraslarim hepsini bi kenara atabilcek kadar calismak zor geliyor. Insanlar zor geliyor.
Nasil kendi isimin patronu olurum diye arastirmaya basladim. Bakkan dukkani acmak ne kadara mal olur diye bakiniyorum falan. Biraz para biriltirip yatirim yaparsam guvencem olur cikabilirim işten diye dusuncelere boğuluyorum. Aksam yatagima yattigimda gercektem o ana şükrediyorum. Gunumun en huzurlu anidir heralde, Allah buyuk dert vermesin ama benim gibi hisseden belki zamaninda hissetmis olup ustesinden gelen var mi. Ya da gercekten cesaret oykusune sahip olan var mi.
 
Bu zamanda yatırım yapılmaz diye düşünüyorum. Kendi işinin patronu olmak oyle kolay değil.

Bir zamanlar çok stresli olduğum, işe korka korka gittiğim bir işim vardı. İstediğim alanda bir iş buldum ve bıraktım. Çözüm odaklı bir insanım. İstemediğim bir durum içinde mutsuz mutsuz yaşamak bana ters. Mutlu olana kadar uğraşırım. O yüzden size de sevmiyorsanız seveceğiniz bir iş arayın diyeceğim. Benim tavsiyem bu.
 
Kendi işinin patronu olmak da stressiz bişey değildir heralde, sorununun çözümüne gitmelisin özgüven sorunun stres yönetimi vs
Muhakkak oyledir. Ama kapasitemi kullanamiyorum. Stres heyecan huzursuzluk altinda ben ben degilim. Yok olmuyor asamiyorum. Amirle mi konusuyorum her zamn heycanlanip stres yapiyorum. Bunda karsi taraf da etkili pek tabiki. Ama asil sorun benim biliyorum. En kolay cozum farkindayim ama o kadar gucsuzum ki
 
Bu zamanda yatırım yapılmaz diye düşünüyorum. Kendi işinin patronu olmak oyle kolay değil.

Bir zamanlar çok stresli olduğum, işe korka korka gittiğim bir işim vardı. İstediğim alanda bir iş buldum ve bıraktım. Çözüm odaklı bir insanım. İstemediğim bir durum içinde mutsuz mutsuz yaşamak bana ters. Mutlu olana kadar uğraşırım. O yüzden size de sevmiyorsanız seveceğiniz bir iş arayın diyeceğim. Benim tavsiyem bu.
Malesef. Kamudayim
 
Seveceğin iş ortamını bulana dek bu hislerinden kurtulamazsın.
Bence kimlerle çalıştığın çok önemli.
Çalışma hayatı zor mutlaka canını sıkan bir iki tipleme olur ama seni neşelendiren iki kanka yeter.
Onu bulmaya bak derim.
Bol şans!
 
2 yil oldu. Ama tecrube kazancak pek ortam yoktu. Hic bana gore olmayan bi isteyim.
Allah kolaylik versin birim yada kurum degistirme sansiniz yok mu belki ayni ortami paylastiginiz kisilerden dolayi sevemiyirsunuz

Kisa donemli is tecrubelerim okdu kendi istegimle gittim ama ilk gunlerim aglayarak gecmisti ne isim var burada diye ben kendi kendime iskence ediyirum demistim

Ama cikarkende aglamistim simdi keske orada olabilseydim diyirum

Bence sadece bi ihtimal varsa bile kurum yada birim degisikligi icin sansinizi zirlayin
 
Malesef. Kamudayim
birşley anlatmaya başlayacagında derin bir nefes al ve karşındakinin de her gun sabah göbegini kaşıyıp pırtladıgını düşün.
yani hepimiz aslında aynıyız ve rahatlıkla birşeyleri birbiriize söyleyebiliriz.
bildigin bir şey ise derin bir nefes al - anlat
bilmedigin bir şey ise hım tamam anladım hemen bakıp size geri dönüş yapacagım de yada benzeri.. bir cümle.
 
Ben de calismak icin canla basla ugrastim zaten. Yatarak gelmedim buralara. Benim derdim calismaya zorlanmak degil dis etkenlerin beni yipratmasi
Dis etkenler her zaman her yerde her kosulda olacaktir.
Hayat hep bir mucadele.
Kacip kurtulmaya odaklanmak yerine mucadele etmeye ve kendini korumak adina yontemler gelistirmeye gayret etmelisin.
Yoksa kamuda olmussun veya kendi isini yapmissin cok ta farki yok.
Hepsinin farkli acidan da olsa zorluklari var.
Meslegin nedir bu arada?
 
Ben de en rahat olduğum yer evim yatağım.Bazen dışarda gezdiğim...Çoğu zaman ayaklarım geri geri gidiyor Ama çalışma arkadaşlarımdan kaynaklı biraz uyuşamadık bir türlü.Başka yere geçmiyorum çünkü bizim meslekte çoğu bu tip.Çalıştığım birimi seviyorum işimi seviyorum aslında.Ama darlanıyorum yaşadığım haksızlıklardan dolayı.Bazı insanlardan dolayı .Hep hızlı çalışmak mecburiyeti stres oluşturuyor.Çalışanlar yavaş sevmez çünkü.Bazen çok yoğun olduğunda çalışırken herkes birşey diyor beyin eror oluyor.Yoksa yoğun olması bile güzel en azından çalışma arkadaşınla muhatap olmuyorsun. .Bir de mesailer sık.Fazla mesai var.Bu tükenmişlik sendronu yapıyor bende.Zaten depresyonla mücadele ediyorum.Buyüzden daha sıkıcı geçiyor iş ortamı..Biraz daha çalışıp çok bunaldığımda başka birimi isteyecem.Çünkü bu birimi seviyorum.Beni tutan bu.Gidecepim yer zaten çok da sevilesi olmayacak...
İşle şiddetli geçimsizlik yaşıyor boşanmak istiyorum;)
 
Son düzenleme:
Herkese mrb bende de panik atak var ve gecen sene cv biraktigim bir yer dun aradi gittim ve fena sayilmayacak bir ucretle anlastik. Ama bugun arayip bi bahane uydurucam. Yapamiyorum evliyim eve de iyice alistim. Zaten issizlik var. Ama heyecandan ellerim bile titriyor
 
sizin biraz ara vermeye ihtiyacınız var.
çok normal bir his bu.
yanlış zaman yanlış insanlar hayat şartları insanı büyük buhrana sürükleyebilir.
 
tatile çıkın. her işyerinde sorunlar olacak. herşey mükemmel olamaz diye düşünüyorum. çalışmayı bende sevmiyorum ama kabullendim artık sanırım. belli bi seneden sonra ücretsiz izin alabilirsiniz kafa dinlersiniz. çocuk olunca bi süre ücretsiz iizn falan derken bi bakmışsınız alışmışsınız oraya.
 
Ast ust iliskisi, iş stresi, benim gucsuzlugum, her seyi kafama takmam, ozguvensizl6igime insanlarin cakalliklari da eklenince sonuc bu.
Stres ve stres yapma seviyem o kadar yuksek ki. Gerçekten bas edemiyorum. Güçsüzüm.
Emek emek okuyup ettigim, kalifiye olusum, ugraslarim hepsini bi kenara atabilcek kadar calismak zor geliyor. Insanlar zor geliyor.
Nasil kendi isimin patronu olurum diye arastirmaya basladim. Bakkan dukkani acmak ne kadara mal olur diye bakiniyorum falan. Biraz para biriltirip yatirim yaparsam guvencem olur cikabilirim işten diye dusuncelere boğuluyorum. Aksam yatagima yattigimda gercektem o ana şükrediyorum. Gunumun en huzurlu anidir heralde, Allah buyuk dert vermesin ama benim gibi hisseden belki zamaninda hissetmis olup ustesinden gelen var mi. Ya da gercekten cesaret oykusune sahip olan var mi.
Ben yurtdışına evlenip gitme fırsatını da kaçırdım biliyor musun?Bu iş yüzünden daha cok.O da isimi biraktirmaya korktu ben lafini edince.ilgisinin az olusu sebebiyle gelmem ben sen geliyosan gel dedim.Ozaman iste bukadar bunalmamıştım yeni gelmiştim..Hangi akla hizmet; hatta yurtdışında yaşamaya çok açığım severim oraları..Simdi oralari gorunce icim gidiyor aklim kaliyor.
 
Son düzenleme:
Ast ust iliskisi, iş stresi, benim gucsuzlugum, her seyi kafama takmam, ozguvensizligime insanlarin cakalliklari da eklenince sonuc bu.
Stres ve stres yapma seviyem o kadar yuksek ki. Gerçekten bas edemiyorum. Güçsüzüm.
Emek emek okuyup ettigim, kalifiye olusum, ugraslarim hepsini bi kenara atabilcek kadar calismak zor geliyor. Insanlar zor geliyor.
Nasil kendi isimin patronu olurum diye arastirmaya basladim. Bakkan dukkani acmak ne kadara mal olur diye bakiniyorum falan. Biraz para biriltirip yatirim yaparsam guvencem olur cikabilirim işten diye dusuncelere boğuluyorum. Aksam yatagima yattigimda gercektem o ana şükrediyorum. Gunumun en huzurlu anidir heralde, Allah buyuk dert vermesin ama benim gibi hisseden belki zamaninda hissetmis olup ustesinden gelen var mi. Ya da gercekten cesaret oykusune sahip olan var mi.
Gece rahat başını yastığa koyabiliyorsun. Bu büyük bir nimet. Özledim o günlerimi.
 
Back
X