asayram mesajını okuyunca çok üzüldüm...benim de bir torunum var dünyalara değişmem...kızım bak dese seve seve bakarım, ama kızım kreş yaşına kadar kendi bakmak istedi zira zamanında çalışan anne çocuğu olduğu için benim onu bırakıp işe gitmem ona çok koyarmış... bıraktığım anneannesi olsa bile....her anne çocuğunu 3 yaşına kadar kendi bakmalı, ben de bundan yanayım ama şartlar elveriyorsa tabiiki...
ben en çok sizin annenize küs olmanıza takıldım, siz de bir annesiniz, annelik hakkı bambaşka birşey! küsmek yerine yaradana sığınıp ondan isteyin size bir yol açsın ve en hayırlısı neyse onu nasip kılsın...lütfen küsmeyin annenize belkide yıllar onu çok yormuş ve yıpratmış olabilir,belki kendinde o gücü bulamuyor olabilir onu da anlamaya çalışın...küsmek zaten çok negatif bir duygu sizide çok yorar... bir çıkış yolu bulunur elbet...bir büyüğünüz olarak ricam yüreğinizi bozmayın, kul sıkışınca yaradan yetişir derler...duacınızım...
Canım ya çocuk bakmak zor iştir diğer yorumları okumadım ama annenin yaşını merak ettim.Ufak çocukla eğil ,kalk iş yap peşine koş zor iş vesselam biliyorsun zaten.o işin sadece sevme kısmındadır şu an.Benim annem de öyle malesef bir müddet bakar ilgilenir ama devamlı bakamaz gücenmiyorum, alınmıyorum da kendi mizacımdan anlayabiliyorum .Bana versinler çocuk doyurayım , uyutayım ,giydireyim yıkayayım ama peşinden koşmak en zor gelen o.yorumunuz için çok teşekkürler.ellerinizden öpüyorum.annem bana durumunu güzel bir şekilde izah etseydi onu anlardım.ama hep kaçtı hep kırdı.bakamam erken yatıp erken uyanıyorum dedi.annesini ister o dedi.hamileyken dahi ilgisizdi gecelerce gizli gizli ağladım.inanın anne olduğum için daha iyi anlıyorum annemi çocuk bakmak çok zor.annem o benim ama bende onun kızıyım.ben kızımı hiç yalnız boynu bükük muhtaç bırakmazdım.yine söylüyorum kendi problemleri olabilir mecbur değildi fakat keşke eski günlerde ki gibi arkadaş gibi konuşabilseydik.böyle olduğumuza inanamıyorum.kızım kucağımda ona bakıp ağlıyorum.anneannesi yok babaannesi uzakta.inanın ne hamileliğimin tadını alabildim ne de anneliğimin.sağlğıma dua ediyorum çünki bana bir şey olursa yetiş diyecek kimsem yok.bu duygu beni her gün öldürüyor.kızımla güzel günler görmek için sabır ediyorum her şeye ve herkese rağmen.saygılarımla....
yorumunuz için çok teşekkürler.ellerinizden öpüyorum.annem bana durumunu güzel bir şekilde izah etseydi onu anlardım.ama hep kaçtı hep kırdı.bakamam erken yatıp erken uyanıyorum dedi.annesini ister o dedi.hamileyken dahi ilgisizdi gecelerce gizli gizli ağladım.inanın anne olduğum için daha iyi anlıyorum annemi çocuk bakmak çok zor.annem o benim ama bende onun kızıyım.ben kızımı hiç yalnız boynu bükük muhtaç bırakmazdım.yine söylüyorum kendi problemleri olabilir mecbur değildi fakat keşke eski günlerde ki gibi arkadaş gibi konuşabilseydik.böyle olduğumuza inanamıyorum.kızım kucağımda ona bakıp ağlıyorum.anneannesi yok babaannesi uzakta.inanın ne hamileliğimin tadını alabildim ne de anneliğimin.sağlğıma dua ediyorum çünki bana bir şey olursa yetiş diyecek kimsem yok.bu duygu beni her gün öldürüyor.kızımla güzel günler görmek için sabır ediyorum her şeye ve herkese rağmen.saygılarımla....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?