o kadar kötüyüm ki kalbim sıkışıyor, kolum ağrıyor( eşimin ailei olsa kızarım (kızıyorum) ama kendi ailen olunca yüreğin yanıyor. benim düğünüm sorunlu oldu. bi önceki konumda yazdım. eşimle (Rabbim nazarlardan saklasın) muhteşem bir evlilik geçiriyorum. ama bu sıkıntılar beni çok üzüyor.
abim geldi şimdi bizim şehre burada bi abim daha var onun yanında. eşimle konuşmuyor, selam dahi vermiyor. ama daha evimi görmedi diğer abimleride daha yemeğe çağırammaıştım. bugün çağırdım ama henüz onlardan ses yok. muhtemelen kabul etmeyecek gelmeyi veya gelecek put gibi oturacağız ve ben bi tartışma çıkmamamsı için dua edeceğim(( inanın bizden biri arayınca kalbim küt küt atıyor bana onun ailesi ile ilgili veya eşimle ilgili bir şey diyecekler diye. halbuki bizim mutluluğumuza baksalar. bizie sevinseler. eşime karşı da möahcup oluyorum, ailem kızmayla haklı ama tavırları kötü eşime de cephe alıyorlar çünkü
eşim benimle konuşmayan adamı niye eve çağırayım diyor ama sonra ok dedi. hep arada ben kalıyorum(
zor bi durum cnm ama en azından eşinle aran çok iyi.ya onunlada aran kötü ollsaydı allah korusun o zamn herşey kötü olurdu.herşeyi zamana bırak cnm inan zamn herşeyin ilacı.umarım en yakın zamnda araları düzelir.