- 7 Kasım 2015
- 131
- 26
- 98
- Konu Sahibi gencgelin235
- #1
Meleğimi kaybedeli bugün 4.günüm.Ne kadar zormuş evlat acısı yaşamak.Daha kucağıma almadan kokusunu duymadan ona veda etmek..içim çok acıyor.Uzun bir bekleyişin sonunda gelmişti.Doğunca evimize neşe katacaktı ama olmadı.Onu ilk öğrendiğimden beri hep onunla konuşurdum derdimi anlatırdım kapı çalar eşim gelirdi bak baba gelmiştir beklemesin hadi açalım kapıyı derdim.Bazen yetişemezdim birşeylere yardım et bana derdim o gücü kuvveti ondan alırdım..Şimdi meleğim yok gücüm kuvvetin yok kalbimin yarısı yok..Onun o minicik kalbi dayanamadı..Kendimi çok suçluyorum ben yetemedim mi bebeğime diye..İçim böyke kavrulurken dışarıya sağlam durmaya çalışmak artık dayanılmaz oldu benim için.Psikolojim alt üst..Eşim üzülmesin diye onun yanında metanetli duruyorum ama tek başıma kaldığımda gözümün yaşı dinmiyor...Nasıl toparlanacağım bilmiyorum.Meleğimi çok özlüyorum Rüyalarımda sürekli..Ben 8 haftalıkken kaybettim yavrumu..Rabbim kimseyi böyle sınamasın...