Daha önce forumda yazmıştım sizin için de kopyaladım:
Merhaba, size biraz kendimden bahsetmek istedim. Dunyada var olabilecek en iyi aileye sahibim. Sanirim butun sansimi dogarken aileme sahip olarak bitirmisim. Tamamen sanssizligimdan, yanlis zamanda yanlis yerde olmamdan dolayi alikoyulma, darp, taciz ve tecavuz girisimi yasadim. Merak ederseniz olayi gerceklestiren nispeten iyi sayilabilecek bir ceza aldi. Neyse sonuc olarak beni bulduklarinda bir sure yogun bakimda yattim. Herkes fiziksel olarak iyilesmeme o kadar takilmisti ki psikoloji kismi siraya geldiginde ben tamamen bitik haldeydim. Enkaza donmustum. Okula devam edemiyordum, sokaga cikamiyordum. Insanlarin yuzune bakamiyordum, kimsenin sesine tahammul edemiyordum. Olmek istiyordum ve intihar ettim. Sonrasinda dunyanin en iyi terapisti ile yolum kesisti. Terapinin ilk 3 ayi sadece sustum ve agladim. Aramizda guven olusmasi gerekiyordu ve cok kuvvetli bir bagimiz oldu. Sonraki 3 sene boyunca cok yogun bir terapi gordum.
Bu surecte dedim ki yasananlar benim secimim degildi ama bundan sonra yasanacak olan her sey benim secimim. Ben kendime en iyisini borcluyum. Derslerime sarildim ben de. Liseyi dereceyle bitirdim. Cok iyi bir universite kazandim, master yaptim. Su an yurtdisinda doktora yapiyorum. En onemlisi cok guldum, cok gezdim, asik oldum, birkac dil ogrendim, kendimi bir spor bir muzik aleti konusunda uzmanlastirdim. Hayatimdan calinan her anin yerini baska bir seyle doldurdum.
Yasadiklarim aklima geldiginde, keske boyle olmasaydi dedigimde ne yaptim? Benimle benzer seyler yasamis kadin ve cocuklara destek veren derneklerde gonullu olarak calismaya basladim. Inanin bana bundan daha iyi gelen bir sey daha yok. Insanlarin gozlerindeki ben de iyilesebilecek miyim isiltisini gormekten guzeli yok. Ayni zamanda yasadiklarimi anlatmaktan cekinmedim, cunku ben suclu degilim, yasananlarin hicbiri benim sucum degil.
Sizin de degildi. Size yasatilanlar sizin seciminiz degildi. Ancak bu zamandan sonra yaptiginiz her sey sizin seciminiz. O yuzden bu konudaki farkindaliginiz varken terapi cok mantikli bir yaklasim olur. Benim de anksiyete bozuklugum devam ediyor, kendimi kotu hissettigimde ya da su anki gibi hayatimda koklu degisiklikler oldugunda terapi gormeye devam ediyorum.
Cok uzun yazdim ama inaniyorum ki guclu bir genc kadinsiniz ve her seyin ustesinden gelebilirsiniz.
Sevgiler.
